نمونه‌های "آپولو ۱۶" فصل‌های جدیدی از تاریخ ماه را نشان می‌دهد!

به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان می‌گویند یافته‌های آنها می‌تواند به ماموریت‌های سرنشین دار آینده کمک کند تا منابع طبیعی ارزشمند را برای ایجاد پایگاه‌های ماه شناسایی کنند.

فضانوردان جان یانگ، چارلز دوک و کن متینگلی پس از فرود در منطقه پر از دهانه دکارت در ارتفاعات ماه، حدود ۹۶ کیلوگرم مواد را از سطح ماه جمع آوری کردند.

تجزیه و تحلیل شیمیایی شن‌های خاک مانند در آن نمونه ها، که توسط فضانوردان با شانه کردن محل فرود جمع آوری شد، وجود گاز‌های نجیب مختلف (همچنین به عنوان گاز‌های بی اثر شناخته می‌شوند، گروهی از عناصر شیمیایی با خواص مشابه، که در شرایط شدید همگی بی بو، بی رنگ و تک اتم هستند) از جمله آرگون و زنون را نشان داد. این گاز‌های به دام افتاده به عنوان نشانگر‌های زمانی مفیدی برای فرآیند‌های آب و هوای فضایی، مانند برخورد باد خورشیدی و سیارک‌ها که به شکل گیری سطح ماه در طول میلیارد‌ها سال کمک کرده اند، عمل می‌کنند.

دانشمندان می‌گویند مطالعه جدید گاز‌های به دام افتاده ماه در حال حاضر فصل‌های جدیدی را در تاریخ ماه آشکار می‌کند.

مارک ناتینگهام، نویسنده اصلی دانشگاه گلاسکو در انگلستان در بیانیه اخیر خود گفت: «ما می‌توانیم تصویر کامل تری از تاریخ این بخش از ماه در اوایل منظومه شمسی بسازیم» و تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که ماه در میلیارد سال اول حملات شدیدی را تجربه کرده است و به دنبال آن دوره‌های کم شدت حدود دو میلیارد سال پیش وجود دارد.

ناتینگهام و همکارانش در بیانیه خود خاطرنشان کردند که هنگام تجزیه و تحلیل نمونه‌های جمع آوری شده در طول ماموریت آپولو ۱۶، از تکنیک‌های طیف سنج جرمی برای طبقه بندی گاز‌های نجیب مختلف و فراوانی آنها در نمونه‌ها استفاده کردند که به آنها کمک کرد تا تعیین کنند نمونه‌های ماه در سطح ماه یا نزدیک آن چه مدت بوده اند. این تخمین مهم است، زیرا به درک تاریخچه زمین شناسی ماه و رویداد‌هایی که نمونه‌ها در طول مدت حضور خود در سطح زمین تجربه کرده اند، مانند برخورد سیارک‌ها یا قرار گرفتن در معرض باد‌های خورشیدی کمک می‌کند.

ترکیب شیمیایی گاز‌های به دام افتاده در "شیلنگ‌های رگولیت" (نوعی سنگ ماه که در نتیجه همجوشی گرد و غبار ماه در سنگ‌ها تحت نیروی عظیم برخورد سیارک‌ها انباشته شده است) نشان می‌دهد که برای مدت طولانی در معرض برخورد باد خورشیدی و سیارک‌ها قرار گرفته است.

در این مطالعه جدید آمده است که سن قرار گرفتن در معرض خاص بین نمونه‌ها بسیار متفاوت است، از ۲.۵ میلیارد سال پیش تا کمتر از یک میلیارد سال، که نشان می‌دهد خاک ماه در اطراف منطقه فرود "به خوبی مخلوط شده است" و برخی از آنها با اثرات برخورد اخیر به سطح لایروبی شده اند.

ناتینگهام می‌گوید مطالعاتی مانند این به دانشمندان کمک می‌کند تا کمیت و مکان گاز‌های نجیب و سایر عناصر روی ماه را بهتر درک کنند و به بشریت کمک می‌کند تا برای اکتشافات آینده ماه برنامه ریزی بهتری داشته باشد.

این مقاله در مجله Meteoritics & Planetary Science منتشر شده است.

منبع: اسپیس