علائم و روش‌های درمان حرکت مایع گوش میانی در خانه

به گزارش مجله خبری نگار،گوش اندامی است که دارای ساختار پیچیده‌ای است و علاوه بر کارایی آن در شنوایی، به علت وجود مایع درون گوشی، در توانایی موجودات زنده برای حفظ تعادل بدن نقش اساسی دارد. برخی بیماری‌ها روی حرکت طبیعی این مایع گوش نقش منفی دارد. در این مطلب درمان خانگی حرکت مایع گوش میانی + قرص درمان جابجایی مایع گوش میانی را شرح می‌دهیم.

علائم تکان خوردن مایع گوش

گوش داخلی حاوی مایعی به نام (پری لنف) است، اما گوش میانی حاوی هوا می‌باشد. این قسمت‌های گوش به واسطه غشایی از هم جدا شده‌اند. در صورتیکه این غشا دچار پارگی شود، مایع پری لنف از محل اصلی خود به گوش میانی نفوذ می‌کند. مایع گوش میانی که با نام اوتیت میانی همراه با افیوژن (OME) نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن مایع در گوش میانی، پشت پرده گوش جمع می‌شود. این مایع می‌تواند در عملکرد طبیعی گوش اختلال ایجاد کند و منجر به کاهش شنوایی، ناراحتی و سایر علائم شود.

علائم تکان خوردن مایع گوش میانی (اوتیت میانی همراه با افیوژن یا OME) می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما برخی از رایج‌ترین آنها عبارتند از:

کم شنوایی یا شنوایی خفیف
احساس پری یا فشار در گوش
گوش درد یا ناراحتی
مشکل در شنیدن برخی صداها، به ویژه صدا‌های کم صدا
وزوز گوش (صدای زنگ یا وزوز در گوش)
سرگیجه یا مشکلات تعادلی
تاخیر در گفتار در کودکان
عفونت گوش یا تخلیه مایع از گوش

علت حرکت مایع گوش میانی

حرکت مایع گوش میانی می‌تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

عفونت ها: عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی ممکن است موجب التهاب در گوش میانی شوند که در نهایت به تجمع مایعات می‌شود.
آلرژی: آلرژی ممکن است باعث تورم در گوش میانی شود و در نتیجه به تجمع مایع منجر شود.
آناتومی: برخی ویژگی‌های آناتومیکی، همچون شیپور‌های باریک استاش، ممکن است تخلیه مایع از گوش میانی را دشوارتر کنند.
بزرگ شدن آدنوئید: آدنوئید‌های بزرگ شده ممکن است لوله‌های استاش را مسدود کرده و منجر به تجمع مایع شوند.
تومورها: به ندرت، تومور‌ها در گوش میانی می‌توانند باعث تجمع مایع شوند.

آیا تکان خوردن مایع گوش خطرناک است

معمولاً تکان خوردن مایع گوش در درازمدت برای سلامت کلی خطرناک نیست، اما می‌تواند باعث ناراحتی و تأثیر بر کیفیت شنوایی، به خصوص در کودکان شود. در برخی موارد، اوتیت میانی همراه با افیوژن درمان نشده می‌تواند منجر به عوارضی از جمله عفونت مزمن گوش یا کاهش شنوایی شود.

با این حال، با کنترل و درمان مناسب، تکان خوردن مایع گوش معمولاً طی چند هفته تا چند ماه به خودی خود از بین می‌رود. مراجعه به یک پزشک متخصص برای اطمینان از تشخیص و درمان مناسب و دنبال کردن دستورات پزشک برای هرگونه تغییر سبک زندگی یا مداخلات پزشکی توصیه شده برای کنترل علائم و جلوگیری از عوارض بعدی بسیار مهم است.

لازم به ذکر است که تکان خوردن مایع گوش می‌تواند در نوزادان و کودکان خردسال مسئله جدی تری باشد، زیرا می‌تواند بر رشد گفتار و زبان آنها تأثیر بگذارد، بنابراین چنانچه در کودک خود مشکوک به حرکت مایع گوش میانی هستید، مهم است که برای تشخیص و درمان به یک متخصص مراجعه کنید.

درمان خانگی حرکت مایع گوش میانی

قطره‌ها یا اسپری‌های بینیک کردن عفونت گوش می‌تواند مفید باشد.
کمپرس گرم برای عفونت سدیم کلراید می‌تواند به رفع احتقان و کاهش فشار در گوش کمک کند.
استنشاق بخار از یک دوش آب گرم یا یک کاسه آب گرم می‌تواند به شل شدن مخاط و کاهش احتقان کمک کند.
باید در طول درمان مصرف نمک، فلفل و سایر ادویه‌ها را کم کرد.
سه روز استراحت مطلب می‌توان به درمان کمک کند.
خوابیدن به صورت طاق باز در حالیکه سر در زاویه ۴۵ درجه قرار دارد مفید است.
لازم است شخص از رانندگی اجتناب کند.
برای بلند شدن از روی زمین یا تختخواب باید به آهستگی حرکت کرد.
حرکت ناگهانی سر ممنوع است.
بیمار باید تا جای ممکن از استرس و اضطراب به دور باشد.
کمپرس گرم برای عفونت گوش موثر است.
قطره گوش برای خش گوش موثر است.

قرص درمان جابجایی مایع گوش میانی

انواع قرص درمان جابجایی مایع گوش میانی موجود است که بنا بر تشخیص پزشک تجویز می‌شود. برای درمان این وضعیت اغلب دارو‌هایی برای سرکوب سیستم تعادلی گوش ارائه می‌شود. علاوه بر آنها ویتامین D نیز تجویز می‌شود.

بتاهیستین
سیناریزین
بتاسرک
دیمن هیدرینات
ویتامین D
این دارو‌ها باید به تجویز پزشک تهیه و مصرف شوند و مصرف خودسرانه آنها می‌تواند عوارض جانبی به همراه داشته باشد.

سخن آخر

امیدواریم این مطلب با موضوع درمان خانگی حرکت مایع گوش میانی + قرص درمان جابجایی مایع گوش میانی برای شما همراهان مفید بوده باشد. اگر مشکوک هستید که شما یا کودکی مبتلا به OME (اوتیت میانی همراه با افیوژن) هستید، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید، زیرا ممکن است درمان‌های خانگی به تنهایی برای درمان این بیماری کافی نباشد. 

منبع:آلامتو