به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: وضعیت داروخانه‌ها نابسامان است و طی یکی دو سال اخیر این شرایط تشدید هم شده است. به تأکید کارشناسان حوزه دارو طی این مدت تعداد داروخانه‌ها بدون هیچ ضابطه خاصی ۳۰ درصد افزایش یافته، ۴۰ درصدشان تا مرز ورشکستگی پیش رفته و تعدادی هم یا مجبور به جذب سرمایه‌گذار شده یا تغییر شغل داده‌اند. افزایش ۳ هزار داروخانه طی دو سال اخیر هم نتوانسته سطح دسترسی مردم را افزایش دهد، چون مدت‌هاست که فعالان این حوزه میل به تاسیس داروخانه در مناطق مرفه‌نشین دارند به‌خصوص شمال شهر تهران و طیف وسیعی از مردم مناطق کمتربرخوردار در تهیه دارو‌های مورد نیازشان همچنان با مشکل مواجهند.

داروخانه نه، سوپرمارکت!

بعد از آیین‌نامه سال ۱۴۰۰، فاصله و حدنصاب جمعیتی داروخانه‌ها حذف شد که نتیجه آن رشد قارچ‌گونه تعداد داروخانه‌ها در شمال شهر و مناطق شلوغ همچنین خالی شدن نقاط کم‌برخوردارتر از داروخانه بود. آن هم درحالی‌که پیش از این متقاضیان تاسیس داروخانه باید داروخانه خود را در نقاطی که کمبود وجود داشت راه‌اندازی می‌کردند.

اما براساس آیین‌نامه فعلی هرکسی می‌تواند در هر نقطه‌ای از شهر داروخانه تاسیس کند. هادی احمدی، عضو انجمن داروسازان ایران با بیان اینکه این آیین‌نامه هم مشکلات متعددی برای فعالان این حوزه رقم زده و هم منجر به افزایش سطح دسترسی مردم به داروخانه نشده است، می‌گوید: «در حال حاضر تمرکز بسیاری از داروخانه‌ها روی نقاط خاص مثل شمال و مناطق شلوغ شهر است و می‌توانید ببینید که چه تعداد داروخانه در یک منطقه شهری چسبیده به هم ایجاد شده است دقیقا مثل سوپرمارکت. این مسئله باعث محروم ماندن مناطق کم‌برخوردار از وجود داروخانه می‌شود.» به‌گفته احمدی بسیاری از داروخانه دار‌ها فعالیت خود را در شهر‌های کم‌برخوردار کشور تعطیل کرده و برای تاسیس در شهر‌های بزرگ تقاضا داده‌اند که توازن را بر هم می‌زند. همین حالا هم بسیاری از استان‌ها به‌شدت مشکل کمبود داروخانه دارند.

دودی که به چشم مردم می‌رود

«وقتی در یک بازه زمانی کوتاه ۳ هزار داروخانه به ظرفیت داروخانه‌های کشور اضافه می‌شود باید امکانات توزیع را هم در نظر گرفت.»

این نکته دیگری است که احمدی به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «شرکت‌های توزیع ویزیتور بیشتر و ماشین‌آلات و حمل‌ونقل بیشتری می‌خواهند. وقتی تصمیمی گرفته می‌شود همه جوانب باید در نظر گرفته شود. از سوی دیگر ما با تفاوت تعداد بیماران مواجه نبودیم و فقط تعداد داروخانه‌ها زیاد شده و طبیعی است که با این اتفاق سفره داروخانه‌ها هر سال کوچک و کوچک‌تر می‌شود. زمانی که تعداد داروخانه‌ها زیاد می‌شود تعداد مراجعان کاهش پیدا می‌کند؛ بنابراین اقتصاد داروخانه‌های ضعیف‌تر تحت فشار قرار می‌گیرد.» او تأکید می‌کند: «باید یک فیلتر برای این موضوع داشته باشیم. چون دود آن در نهایت به چشم مردم و داروخانه‌های ضعیف‌تر می‌رود. نمی‌شود که همه مردم برای تهیه دارو به شمال شهر مراجعه کنند یا از شهری به شهر دیگر بروند. هدف تاسیس داروخانه دسترسی مناسب مردم است؛ موضوعی که در حال حاضر از آن دور شده‌ایم. این در حالی است که حتی داروخانه‌های بالای شهر هم تمرکز بیشتر خود را روی فروش دارو‌های لوکس و گران‌قیمت مثل لوازم آرایشی، دارو‌های پوستی و مکمل‌ها گذاشته‌اند، چون فقط مردم این مناطق، توانایی خرید کالا‌های لوکس و مکمل‌ها و حتی دارو‌های گران‌قیمت چاقی و لاغری را دارند.»‌

نکته‌ها

* طبق قانون باید تا پایان برنامه ۵ ساله هفتم توسعه به ازای هر ۵ هزار نفر یک داروخانه وجود داشته باشد

* در حال حاضر به‌ازای هر ۵ هزار و ۳۰۰ نفر، یک داروخانه در کشور وجود دارد که حتی از برنامه هفتم هم جلوتر است

* در برخی استان‌ها به‌ازای هر ۱۱هزار نفر یک داروخانه وجود دارد و این جمعیت آماری در سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی بیشتر است

* در برخی مناطق شمال شهر تهران به ازای هر هزار و ۵۰۰ نفر یک داروخانه تاسیس شده و این عدد در برخی مناطق جنوبی شهر تهران برای ۱۲ تا ۱۳ هزار نفر یک داروخانه است