به گزارش مجله خبری نگار،بیماری سل یکی از انواع بیماریهای ریوی است که از طریق وارد شدن قطرات کوچک پخش شده رد هوا، توسط سرفه یا عطسه فرد مبتلا منتشر میشود، این بیماری به طور مستقیم ریه را درگیر میکند، البته در موارد حاد عوارضی برای دیگر اعضای بدن مانند استخوانها، سیستم عصبی و شکم به همراه دارد.
پس از ورود باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به بدن انسان از طریق تنفس، ممکن است او دچار بیماری سل شود، زمانی که بیماری ریهها را درگیر کرد، فرد در بالاترین سطح سرایتپذیری قرار میگیرد، تماس با فرد مبتلا به سل ممکن است باعث انتقال بیماری شود؛ دو نوع عفونت بیماری سل وجود دارد که شامل سل پنهان و سل فعال میشود؛ در سل پنهان باکتری به شکل غیرفعال در بدن باقی میماند، این نوع سل معمولاً هیچ نشانهای ندارد و مسری نیست، اما ممکن است به نوع فعال تبدیل شود؛ در حالت سل فعال نیز باکتری فعال است و نشانههای سل در بیمار مشاهده میشود، این نوع سل به دیگران نیز منتقل میشود.
سل پنهان معمولاً نشانه خاصی ندارد، حتی در عکسبرداری از ریه نیز آسیبی مشاهده نمیشود؛ نشانههای اولیه سل فعال شامل سرفه بیش از سه هفته، بیاشتهایی، کاهش وزن، خستگی، احساس ناخوشی، تورم در ناحیه گردن، تب و لرز، تعریق شبانه و درد سینه میشود، این نشانهها با گذر زمان شدیدتر میشود، اما گاهی اوقات ممکن است خود به خود از بین بروند و دوباره پدیدار شوند.
ممکن است بیماری سل بر بخشهای دیگر بدن به غیر از ریه نیز تاثیر بگذارد؛ برای نمونه، در صورتی که عفونت سل استخوانها را درگیر کند، باعث بروز درد در ستون فقرات و تخریب مفاصل میشود، همچنین اگر عفونت سل به کبد و کلیهها آسیب وارد کند، در عملکرد سمزدایی آنها اختلال ایجاد میکند که در نتیجه خون در ادرار مشاهده میشود، اگر سل قلب را تحت تاثیر قرار دهد نیز توانایی قلب برای پمپاژ خون کم میشود و باعث بروز بیماریهای جدی میشود.
هیچ روش درمان طبیعی اثبات شدهای برای بیماری سل وجود ندارد، البته تغذیه مناسب و شیوه زندگی سالم به درمان این بیماری کمک میکند، مصرف داروها نیز تنها روش مبارزه با بیماری سل است؛ در بسیاری از موارد میتوان بیماری سل را با استفاده از داروی مناسب و روش صحیح استفاده از آن درمان کرد، تشخیص دقیق نوع آنتیبیوتیک و طول درمان به مواردی مانند سن بیمار، سلامت عمومی، نوع سل و محل عفونت بستگی دارد؛ ممکن است افراد مبتلا به سل پنهان فقط به یک نوع آنتیبیوتیک نیاز داشته باشند، در حالی که افراد مبتلا به نوع فعال آن معمولاً به چند نوع دارو نیاز خواهند داشت.
بیماران مبتلا به سل معمولاً مدتی طولانی باید از آنتیبیوتیکها استفاده کنند، طول درمان استاندارد برای یک دوره مصرف آنتیبیوتیک حدود شش تا ۹ ماه است؛ ممکن است داروهایی که برای درمان بیماری سل تجویز میشوند، به کبد آسیب وارد کنند، با وجود اینکه عوارض جانبی این داروها نادر است، اما نباید آنها را نادیده گرفت، بنابراین در صورت بروز عوارضی مانند تیرگی ادرار، تب، زردی، بیاشتهایی، حالت تهوع و استفراغ به پزشک خود اطلاع دهید.