فودکورت یا آشپزخونه عمه لیلا؟!

به گزارش مجله خبری نگار/ایران-حسام آبنوس: همین الان که شروع کردم به نوشتن این چندخط، بازدیدش در یوتیوب از ۱۰۰ هزار تا گذشته. من خیلی از او خوشم نمی‌آید.

ربطی هم به چیز خاصی ندارد، از خیلی وقت پیش‌ها که این دعوا‌ها رسم نبود و او کارش را می‌کرد و دیگران هم مشغول بودند، مخاطبش نبودم. سبک و سیاقش پسندم نبود. ولی دیشب که اتفاقی یوتیوب را باز کردم و برنامه‌اش را به من پیشنهاد داد، این سؤال برایم ایجاد شد که مخاطب داشتن مگر چیزی غیر از این است؟ مگر تولید محتوای باکیفیتی که بتواند مخاطب را در هر شرایطی با تو همراه کند معنایی جز این دارد؟

کاری به دعوا‌ها و حواشی ندارم که مثلاً سال‌ها (قریب به ۲۰ سال) بی‌رقیب آنتن تلویزیون دستش بوده.

نمی‌توان منکر این شد، ولی کلی آدم دیگر هم می‌توان اسم برد که کم آنتن نداشتند، ولی بعید است اگر روال حرفه‌ای خودشان را در جایی مثل یوتیوب دنبال کنند مخاطب داشته باشند. همان موقعِ شب توئیت کردم که تنها سه ساعت از پخش مصاحبه‌اش گذشته و کمی بیش از ۹ هزار نفر بازدید داشته و خب حالا که ۱۵ ساعت گذشته این عدد حدوداً ۱۰ برابر شده است، آن هم با این اینترنت و دنگ‌و‌فنگ‌های فیلترشکن و غیره. این یعنی مخاطب حاضر است از جیبش خرج کند و تماشایش کند. چه خوشم بیاید چه نه، این ارزشمند است. اینکه آن‌قدر حرفه‌ای شده باشی که یک نفر حاضر باشد تو را دنبال کند و ببیند و بالاتر از آن برای تماشا کردنت از جیبش خرج کند.

باز هم تأکید می‌کنم که او بدنه مخاطبش را از همین تلویزیون ساخته، ولی به اصول حرفه‌ای‌اش پایبند بوده ولو حرکاتی هم زده باشد، مگر بقیه از این معلق‌ها نزده‌اند؟

خاطرم می‌آید بچه که بودیم اگر غذا را دوست نداشتیم؛ «نمی‌خورم و نمی‌خوام و برام غذای دیگر درست کنید خیلی معنایی نداشت، همینی است که هست، باید بخوری!» مخاطب امروز تلویزیون از آن نسل نیست، نمی‌شود به او گفت همینی است که هست، او می‌رود دنبال غذایی که دوست دارد، خیلی راحت تماشا نمی‌کند. این تویی که باید طوری پخت و پز کنی که مخاطب با ولع بخورد، نه اینکه بگویی همینی است که هست!

به گمانم نمی‌شود در‌های دانشگاه عمومی را تخته کنیم و بگوییم فقط مبانی خودمان را آموزش می‌دهیم همه هم باید بیایند یاد بگیرند. خب چیزی که زیاد است آموزشگاه آزاد! اینکه بگوییم فقط ما صاحب صداییم و بقیه فقط صاحب گوش‌اند، نتیجه می‌شود اینکه امروز تلویزیون با چیزی به اسم بی‌مخاطبی روبه‌رو است. مخاطبی که گاهی دلش می‌خواهد خودش را ببیند و صدای خودش را هم بشنود.

در دنیایی که فودکورت‌ها میدان‌دار شده‌اند تو با «آشپزخونه عمه لیلا» نمی‌توانی جوابگوی سلیقه همه باشی!