به گزارش مجله خبری نگار،اگرچه اغلب مورد بحث قرار نمیگیرد، اما این یک اختلال اضطراب نسبتاً رایج است که میتواند به طور قابل توجهی بر افراد و مراقبتهای بهداشتی آنها تأثیر بگذارد.
از واژههای یونانی “nosos” به معنای بیماری، “komeo” به معنای مراقبت و “phobia” به معنای ترس گرفته شده است، نوزوکوموفوبیا ترس از بیمارستان است. این ترس میتواند آنقدر شدید باشد که افراد را از مراجعه به مراقبتهای پزشکی، حتی زمانی که برای رفاه آنها لازم است، باز میدارد. این فوبیا میتواند در اشکال و شدتهای مختلف ظاهر شود، از ناراحتی خفیف با دیدن بیمارستان تا حمله اضطراب ناتوان کننده هنگام ورود به بیمارستان.
علائم نوزوکوموفوبیا میتواند بین افراد متفاوت باشد. به طور معمول، صرف فکر کردن یا دیدن یک بیمارستان علائمی را ایجاد میکند که میتواند شامل موارد زیر باشد:
• افزایش ضربان قلب و تپش قلب
• تنگی نفس
• لرزیدن یا لرزش
• دهان خشک
• حالت تهوع و ناراحتی معده
• احساس سرگیجه یا ضعف
• میل شدید برای فرار
• ترس از دست دادن کنترل یا دیوانه شدن
در موارد شدید، افراد مبتلا به نوزوکوموفوبیا ممکن است تمام تلاش خود را برای اجتناب از بیمارستانها انجام دهند، حتی از درمان ضروری پزشکی خودداری کنند. درک این نکته ضروری است که این پاسخها انتخاب نشده اند. آنها واکنشهای خودکار ناشی از فوبیا هستند.
مانند بسیاری از فوبیاها، تشخیص علت دقیق بیمارستان فوبیا نیز دشوار است، زیرا اغلب شامل یک تعامل پیچیده از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی است. برخی از علل شایع عبارتند از:
• تجربه تروماتیک: تجربه یک رویداد آسیب زا در یک بیمارستان، مانند یک آسیب شخصی، روش تهاجمی، یا مرگ یکی از عزیزان، میتواند باعث ایجاد نوزوکوموفوبیا شود.
• ترس آموخته شده: مشاهده ترس دیگران یا شنیدن تجربیات منفی در بیمارستانها میتواند ترس از بیمارستان را القا کند.
• ترس از بیماری یا مرگ: بیمارستانها معمولاً با بیماری و مرگ مرتبط هستند. افرادی که از بیماری یا مرگ و میر میترسند ممکن است از بیمارستان ترس داشته باشند.
نوزوکوموفوبیا، مانند سایر فوبیاهای خاص، بر اساس یک مصاحبه بالینی جامع و دستورالعملهای تشخیصی تشخیص داده میشود. DSM-۵ (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم) معیارهایی را برای تشخیص فوبیای خاص ارائه میدهد که شامل ترس بیش از حد و غیرمنطقی ناشی از یک شی یا موقعیت خاص است که منجر به رفتار اجتنابی میشود.
درمان نوزوکوموفوبیا معمولاً شامل درمانهای روانشناختی میشود که درمان شناختی-رفتاری (CBT) رایجترین رویکرد مورد استفاده است. CBT به بیماران کمک میکند تا افکار غیرمنطقی در مورد بیمارستانها را شناسایی و به چالش بکشند و پاسخهای سالم تری ایجاد کنند.
مواجهه درمانی، زیرمجموعهای از CBT، به تدریج بیماران را در معرض موقعیت ترسناک (در این مورد، بیمارستان ها) در یک محیط کنترل شده و ایمن قرار میدهد و به آنها اجازه میدهد تا تحمل کنند و ترس را کاهش دهند.
در برخی موارد، ممکن است از دارو برای مدیریت علائم اضطراب حاد استفاده شود، اگرچه این یک راه حل طولانی مدت نیست. تکنیکهای ذهن آگاهی و تمرینات آرامش بخش نیز میتوانند در مدیریت علائم مفید باشند.
نوزوکوموفوبیا ترس غیرمنطقی و بیش از حد از بیمارستان است. این ترس میتواند به حدی باشد که افراد حتی زمانی که به مراقبتهای پزشکی نیاز دارند از بیمارستانها اجتناب کنند.
علائم میتواند شامل ضربان قلب سریع، تنگی نفس، لرزش، خشکی دهان، حالت تهوع، احساس سرگیجه یا ضعف، میل شدید به فرار و ترس از دست دادن کنترل یا دیوانه شدن باشد. این علائم میتواند صرفاً با فکر یا دیدن یک بیمارستان ایجاد شود.
علل nosocomofobia میتواند چند عاملی باشد، از جمله تجربیات آسیب زا در بیمارستان، ترسهای آموخته شده از تجربیات منفی دیگران، یا ترس از بیماری یا مرگ که اغلب با بیمارستان همراه است.
نوزوکوموفوبیا بر اساس یک مصاحبه بالینی جامع و معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-۵) تشخیص داده میشود. ویژگیهای کلیدی شامل ترس غیرمنطقی و بیش از حد ناشی از یک موقعیت خاص (بیمارستان) است که منجر به رفتارهای اجتنابی میشود.
درمان اغلب شامل درمانهای روانشناختی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و مواجهه درمانی است که به فرد کمک میکند ترس خود را درک کرده و مدیریت کند. در برخی موارد، ممکن است از دارو برای مدیریت علائم اضطراب حاد استفاده شود و تکنیکهای تمرکز حواس و تمرینهای آرامشبخش نیز میتوانند مفید باشند.
بله، بیمارستانهراسی میتواند به طور قابلتوجهی بر مراقبتهای بهداشتی فرد تأثیر بگذارد. ترس میتواند آنقدر شدید باشد که افراد را از جستجوی درمانهای پزشکی لازم باز دارد، که به طور بالقوه میتواند منجر به مشکلات سلامتی شدیدتر در آینده شود.
بله، با درمان مناسب مانند CBT یا مواجهه درمانی، افراد میتوانند بر ترس خود از بیمارستان غلبه کنند. با این حال، نیاز به تعهد قوی به روند درمانی دارد و برای هرکس متفاوت است. برخی ممکن است بهبود قابل توجهی را ببینند و اساساً فوبیای خود را “درمان” کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به مبارزه ادامه دهند، اما راهبردهای مقابلهای مؤثری را برای مدیریت ترس خود بیاموزند.
نوزوکوموفوبیا یک ترس پیچیده است که میتواند اثرات عمیقی بر زندگی فرد داشته باشد، به ویژه زمانی که مراقبتهای پزشکی لازم را مختل کند. با این حال، با درک، همدلی و درمان مناسب، افراد میتوانند بر این ترس غلبه کنند و بر اضطراب خود کنترل داشته باشند. برای هر کسی که از نوزوکوموفوبیا رنج میبرد، ضروری است که با متخصصان سلامت روان که میتوانند کمک و راهنمایی کنند، تماس بگیرند.
درک و پرداختن به نوزوکوموفوبیا نه تنها برای افرادی که از آن رنج میبرند مهم است، بلکه برای ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی نیز حیاتی است. آگاهی از این فوبیا میتواند به آنها کمک کند تا محیطی راحتتر و دلسوزتر برای بیماران خود فراهم کنند و در نهایت تجربه و نتیجه کلی مراقبتهای بهداشتی را بهبود بخشند.
منبع:اینفو