پرحرفی دوران نوزادی در پسران بیشتر است یا دختران؟

به گزارش مجله خبری نگار،نوزادان خردسال صدای جیغ، صدا‌های مصوت مانند غرغر و صدا‌های کوتاه و کلمه‌مانندی مانند «با» یا «آگا» تولید می‌کنند.

این پیش ساز‌های گفتار یا پروتفون‌ها بعد‌ها با کلمات اولیه و در نهایت عبارات و جملات کامل جایگزین می‌شوند.

در حالی که برخی از نوزادان به طور طبیعی پرحرف‌تر از دیگران هستند، مطالعه جدیدی که در iScience در ۳۱ می‌گزارش شد، تایید می‌کند که تفاوت‌هایی بین مردان و زنان در تعداد این صدا‌ها وجود دارد.

به طور کلی، محققان دریافتند نوزادان پسر بیشتر از نوزادان دختر در سال اول حرف می‌زنند. در حالی که این تحقیق یافته‌های قبلی از یک مطالعه بسیار کوچک‌تر توسط همان تیم را تایید می‌کند، اما همچنان تعجب‌آور است. این به این دلیل است که یک باور رایج و قدیمی وجود دارد که زنان در زبان برتری قابل اعتمادی نسبت به مردان دارند. به گفته محققان، آن‌ها همچنین پیامد‌های جالبی برای مبانی تکاملی زبان دارند.

دی کیمبرو اولر از دانشگاه ممفیس تنسی گفت: به طور گسترده اعتقاد بر این است که زنان دارای مزیت کوچک، اما قابل تشخیصی نسبت به مردان در زبان هستند؛ اما در سال اول، مردان ثابت کرده‌اند که صدای بیشتری شبیه به گفتار نسبت به زنان تولید می‌کنند. با این حال، مزیت ظاهری اولیه نوزادان پسر در رشد زبان ماندگار نیست. در حالی که پسران در سال اول میزان صدای بالاتری را نشان دادند، دختران در پایان سال دوم از پسران عبور کردند.

اولر و همکارانش قصد نداشتند به تفاوت جنسیتی نگاه کنند. آن‌ها به دنبال ریشه‌های زبان در دوران کودکی بودند. پیش بینی آن‌ها این بود که نوزادان دختر ممکن است صدای بیشتری نسبت به پسر‌ها داشته باشند؛ اما آن‌ها همان نتیجه را در مقاله قبلی گزارش شده در Current Biology در سال ۲۰۲۰ به دست آوردند.

در مطالعه جدید آن‌ها به دنبال این بودند که دریابند آیا می‌توانند همان الگو را در یک مطالعه بسیار بزرگتر تشخیص دهند.

اولر گفت: حجم نمونه مورد بحث «بسیار عظیم» است که شامل بیش از ۴۵۰۰۰۰ ساعت ضبط تمام روز از ۵۸۹۹ نوزاد با استفاده از دستگاهی به اندازه یک آی پد است. این ضبط‌ها به‌طور خودکار برای شمارش گفته‌های نوزادان و بزرگسالان در دو سال اول زندگی تجزیه و تحلیل شدند.

اولر گفت: تا آن جایی که ما می‌دانیم، این بزرگترین نمونه برای هر مطالعه‌ای است که تاکنون در مورد توسعه زبان انجام شده است.

به طور کلی، داده‌ها نشان دادند که نوزادان پسر در سال اول ۱۰ درصد بیشتر از دختران صحبت می‌کنند. در سال دوم این تفاوت جهت را تغییر داد، به طوری که نوزادان دختر حدود ۷ درصد بیشتر از پسران صدا تولید می‌کردند. این تفاوت‌ها حتی با وجود این که تعداد کلماتی که توسط بزرگسالانی که از آن نوزادان مراقبت می‌کنند برای نوزادان دختر در هر دو سال بیشتر از مردان بود، مشاهده شد.

به گفته اولر این یافته‌ها ممکن است با یک نظریه تکاملی مطابقت داشته باشند که نوزادان برای بیان سلامتی خود و بهبود شانسشان برای زنده ماندن در اوایل صدا‌های زیادی تولید می‌کنند.

پس چرا نوزادان پسر در سال اول و نه بعد از آن صدای بیشتری نسبت به دختران دارند؟

اولر در پاسخ به این سوال گفت: ما فکر می‌کنیم ممکن است به این دلیل باشد که پسران نسبت به دختران در برابر مرگ در سال اول آسیب پذیرتر هستند و با توجه به این که بسیاری از مرگ و میر‌های مردان در سال اول اتفاق می‌افتد، پسر‌ها ممکن است تحت فشار انتخاب بالایی برای تولید سیگنال‌های آمادگی صوتی باشند. در سال دوم زندگی از آن جایی که میزان مرگ و میر در سراسر جهان به طور چشمگیری کاهش می‌یابد، فشار روی سیگنال‌های تناسب اندام ویژه برای پسران و دختران کمتر است.

به گفته محققان، برای درک چگونگی واکنش مراقبان به صدا‌های نوزاد، به مطالعات بیشتری نیاز است.