به گزارش مجله خبری نگار،این کارخانه سالانه تا پنج میلیارد پشه آلوده به باکتری تولید خواهد کرد. برنامه جهانی پشه در حال آزمایش روشهای پراکندهسازی پشه با استفاده از پهپادها، موتورسیکلتها و خودروها است.
برنامه جهانی پشه (World Mosquito Program)، یک سازمان غیر انتفاعی مستقر در استرالیا، قصد دارد طی ۱۰ سال آینده پشههای اصلاح شده را با هدف محافظت از ۷۰ میلیون نفر در برابر بیماریهایی مانند تب دنگی در بسیاری از مناطق شهری برزیل رها کند.
پژوهشگران رهاسازی این نوع پشه که حامل باکتری ولباکیا (Wolbachia) است و از انتقال ویروسها توسط حشره جلوگیری میکند را در شهرهای منتخب کشورهایی مانند استرالیا، برزیل، کلمبیا، اندونزی و ویتنام آزمایش کرده اند. اما این برای نخستین بار است که استفاده از این روش در سطح یک کشور برنامهریزی شده است.
یک کارخانه تولید پشه در برزیل ساخته خواهد شد تا طرح بلندپروازانه برنامه جهانی پشه با مشارکت بنیاد اسوالدو کروز، یک موسسه علمی عمومی برزیلی را پشتیبانی کند. این تاسیسات باید در سال ۲۰۲۴ آغاز به کار کرده و قرار است سالانه تا پنج میلیارد پشه تولید کند.
به گفته اسکات اونیل، میکروبیولوژیست در دانشگاه موناش در ملبورن، استرالیا، و رئیس برنامه جهانی پشه، این بزرگترین تاسیسات در جهان برای تولید پشههای آلوده به ولباکیا خواهد بود. این تاسیسات به ما این امکان را خواهد داد تا در مدت زمان کوتاهی افراد بیشتری را نسبت به هر کشور دیگر پوشش دهیم.
برزیل یکی از کشورهای جهان با بالاترین نرخهای ابتلا به عفونت تب دنگی است و به عنوان نمونه، بیش از دو میلیون مورد در سال ۲۰۲۲ گزارش شده است.
به رغم نتایج مثبت حاصل از رهاسازی پشه در گذشته، پژوهشگران انتظار دارند که کار با این فناوری در چنین مقیاس عظیمی چالش برانگیز باشد.
باکتری ولباکیا پیپینتیس (Wolbachia pipientis) به طور طبیعی حدود نیمی از تمام گونههای حشرات را آلوده میکند. اما پشههای آئدس اجیپتی (Aedes aegypti) که ویروسهای دنگی، زیکا، چیکونگونیا و موارد دیگر را منتقل میکنند، به طور معمول حامل این باکتری نیستند.
اونیل و همکارانش پشههای برنامه جهانی پشه را پس از کشف این که احتمال گسترش بیماری توسط پشههای آئدس اجیپتی آلوده به باکتری ولباکیا بسیار کمتر است، توسعه دادند.
هنگامی که پشههای اصلاح شده در مناطق آلوده با پشههای آئدس اجیپتی رها میشوند، آنها به آرامی باکتری را در جمعیت پشههای وحشی گسترش میدهند.
چندین مطالعه موفقیت این حشرات اصلاح شده را نشان داده اند. جامعترین نمونه، یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده در شهر یوگیاکارتا، اندونزی بود که نشان داد این فناوری میتواند بروز دنگی را تا ۷۷ درصد کاهش دهد.
در برزیل، جایی که پشههای اصلاح شده تاکنون در پنج شهر آزمایش شده اند، نتایج درصدهای کمتری را نشان میدهند. در شهر نیتروی، مداخله با کاهش ۶۹ درصدی موارد دنگی همراه بود. در شهر ریو دو ژانیرو میزان کاهش ۳۸ درصد بود.
این اختلافها ممکن است به تفاوتهای زیست محیطی بین شهرها مربوط باشد. به عنوان نمونه، در مناطقی با جمعیت پشه وحشی بزرگتر، باکتری ولباکیا ممکن است مدت زمان بیشتری طول بکشد تا گسترش یابد.
بافت اجتماعی نیز مهم است. به عنوان نمونه، شعلهور شدن خشونت مانع از اجرای برنامه در برخی محلههای برزیل شد. به گفته اونیل، در شرایطی که ما از نزدیک با مردم در آن جوامع کار کرده ایم، اما اعتمادسازی و عملیاتی کردن برنامهها میتواند با آهنگی کند پیش برود.
برنامه جهانی پشه در حال آزمایش روشهای پراکندهسازی پشه با استفاده از پهپادها، موتورسیکلتها و خودروها است.
در همین حال، یک مطالعه تصادفی و کنترل شده بزرگ در شهر بلو هوریزونته در حال انجام است تا میزان بروز دنگی در مناطقی که پشههای آلوده به ولباکیا در آنها رها شده اند نسبت به مناطق دیگر مقایسه شود. مطالعات پیشین در نیتوری و ریو دو ژانیرو به این شکل انجام نشدند.
پشههای آلوده به ولباکیا توسط آژانسهای نظارتی برزیل تایید شده اند. اما این فناوری هنوز به طور رسمی توسط سازمان بهداشت جهانی تایید نشده است که میتواند مانعی برای استفاده از آن در کشورهای دیگر باشد. بحث درباره این فناوری در دستور کار جلسه بعدی گروه مشورتی کنترل حامل سازمان بهداشت جهانی قرار دارد.
به رغم موفقیت پشه ها، لوسیانو موریرا، دانشمند ارشد بنیاد اسوالدو کروز و یکی از همکاران برنامه جهانی پشه در برزیل، هشدار میدهد که دولتها نباید دیگر اقدامات بهداشتی عمومی مانند واکسنهای دنگی را کنار بگذارند. به گفته وی، روش ولباکیا مکمل روشهای دیگر است و ما باید روی روشهای یکپارچه برای کنترل دنگی، زیکا، و چیکونگونیا کار کنیم.
منبع:عصرایران