مصرف کافئین عاملی برای ابتلا به بیماری‌های روانی

به گزارش مجله خبری نگار،جیل ام ویلیامز، مدیر بخش روانپزشکی اعتیاد در دانشکده پزشکی راتگرز رابرت وود جانسون، طی مطالعه‌ای متوجه شد که سیگاری‌های بزرگسال مبتلا به اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی نه تنها مشروب می‌خورند، بلکه بیشترین میزان مصرف کافئین را نیز دارند و در معرض بیشترین خطر عواقب منفی این ماده برای سلامتی خود هستند.

ویلیامز گفت: کافئین به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می‌شود و حتی دارای برخی فواید برای سلامتی است. اما ما هنوز اثرات مغزی و روانپزشکی مصرف زیاد کافئین، به ویژه در میان سیگاری‌های مبتلا به بیماری روانی را بررسی نکردیم.

کافئین یکی از پرمصرف‌ترین دارو‌های روانگردان در ایالات متحده است که اثرات اصلی آن افزایش هوشیاری، توجه و دقت است. اکثر بزرگسالان سالم می‌توانند حداکثر ۴۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز را مصرف کنند، معادل حدود چهار فنجان قهوه دم کرده، که بی خطر است. اما مصرف بیش از ۶۰۰ میلی گرم کافئین در روز توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند منجر به اضطراب، بی خوابی، ترشح اسید معده بیش از حد و سوزش سردل شود.

به گفته ویلیامز، در مورد تأثیر کافئین بر عملکرد‌های اجرایی، مانند استدلال و تصمیم گیری، اطلاعات کمی وجود دارد و مطالعات انجام شده تاکنون عمدتاً شامل بزرگسالان سالم بدون هیچگونه بیماری روانی بوده است. با این حال، در مورد تأثیر مصرف زیاد کافئین بر علائم روانی یا خواب در بزرگسالان مبتلا به بیماری‌های روانی که سیگار می‌کشند، تحقیقات کافی انجام نشده است.

برای بررسی این موضوع، ویلیامز و همکارانش از دپارتمان روانشناسی راتگرز و دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، داده‌های ۲۴۸ فرد سیگاری بزرگسالی را که در آزمایش قبلی شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

شرکت کنندگان در این مطالعه به دو دسته تقسیم شدند: یک دسته شامل سیگاری‌های مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی بودند و دسته دیگر شامل گروهی بدون هیچگونه بیماری روانی بودند، اما همه شرکت کنندگان سیگاری بودند.

در ابتدای مطالعه، شرکت کنندگان نظرسنجی‌هایی در مورد سابقه مصرف سیگار، مصرف کافئین، سلامت جسمانی و بیماری‌های روانی تکمیل کردند. همچنین، محققان نمونه‌های خونی را برای اندازه گیری سطح کافئین در خون جمع آوری کردند.

محققان متوجه شدند که میزان مصرف کافئین در شرکت کنندگان مبتلا به اختلال دوقطبی و سپس بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از سایرین بوده است. همچنین، گروه تحت کنترل کمترین مقدار کافئین را مصرف می‌کردند.

ویلیامز بیان کرد که چندین نظریه برای توضیح رابطه بین مصرف کافئین و بیماری‌های روانی وجود دارد. یکی از این نظریه ها، رابطه قطعی بین مصرف کافئین و سیگار کشیدن است. براساس این نظریه، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی دو تا سه برابر بیشتر از افراد عادی سیگار می‌کشند. بدین ترتیب، به دلیل افزایش قطران موجود در دود سیگار که متابولیسم کافئین را افزایش می‌دهد، سیگاری‌ها برای دستیابی به اثرات تحریک کننده سیگار، کافئین بیشتری مصرف می‌کنند.

به علاوه، ویلیامز به نظریه دیگری اشاره کرد که مصرف زیاد کافئین را با گیرنده‌های آدنوزین مرتبط می‌کند. این نظریه، درباره تأثیر احتمالی خود درمانی برای افراد مبتلا به بیماری‌های روانی است. به نظر می‌رسد که افراد مبتلا به بیماری‌های روانی در برابر انواع مواد اعتیاد‌آور آسیب پذیرتر هستند و به همین دلیل مستعد مصرف بیش از حد این مواد، هستند که طبیعتاً به عواقب منفی بیشتری نیز منجر می‌شود. به‌علاوه، محققان شواهدی پیدا کرده اند که نشان می‌دهد مصرف کافئین با خلق و خو به ویژه خلق و خوی بد، مرتبط است.