کشف پیشینه یوگای اصیل و کهن

به گزارش مجله خبری نگار،آنچه امروز می‌بینیم تنها جز بسیار کوچک و سطحی از فنون و آیین یوگای کهن است. همچنین محصولی که در زندگی فرد ارائه می‌دهد هم محصولی ناچیز در مقایسه با یوگای کهن هست.

در هر حال سابقه معرفت و سلوک یوگا را تا دو منبع کهن می‌توان ردیابی کرد: ۱- تمدن دره سند ۲- تمدن ودایی.

تمدن دره سند که بقایای آن در آغاز قرن بیستم کشف شد، لااقل قدمتی بالغ بر ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد دارد. این تمدن کهن اولین بار در محلی به نام موهنجو دَرو (= تپه مردگان) در دره لرکنه در پاکستان امروزی پیدا شد. بعد‌ها قسمت‌های دیگری از این تمدن در منطقه ایی به نام هرپا در فلات پنجاب کشف شد. این تمدن در منطقه وسیعی گسترده بود و از فلات پنجاب و سند تاراجستان شمالی و ناحیه کتهیاوَر در هند غربی را در بر می‌گرفته است. بعد‌ها پیش آهنگ این تمدن را در آبادی‌های کوه پایه‌ای #سیستان یافتند که به نام فرهنگ نال و کولی مشهورند. این تمدن به لحاظ خط و فرهنگ شهر نشینی، تمدن درخشان و پیشرفته‌ای بوده است. سکنه این منطقه با ساکنان سواحل دجله و فرات در غرب ایران روابط بازرگانی داشته اند، و به کشاورزی و دام پروری می‌پرداخته اند. ایشان بسیاری از فلزات مانند طلا، نقره، مس، قلع، سرب و مفرغ را می‌شناخته اند. به دلایلی که کاملا هم روشن نیست، مردم این منطقه به مناطق دیگری پراکنده شدند. شاید انحراف خط سیر باد‌های موسمی، خشکسالی و از بین رفتن جنگل‌ها، دلیل پراکندگی این قوم بوده باشد. در هر حال، این تمدن پیش از ورد آریایی‌هایی که صاحب ودا‌ها بودند پراکنده شده بود؛ و مردم این سرزمین به مناطق دیگری بخصوص در جنوب هند رانده شدند.

برخی از محققان مانند «هرُ زنی» بر اساس کاوش‌های خود معتقدند، خاستگاه تمدن دره سند «کاسی»‌ها یعنی تیره‌های آریایی ساکن کناره‌های دریای خزر بوده اند.

این اقوام در مهاجرت‌های خود به سوی غرب و جنوب غرب که در اواخر هزاره چهارم و اوایل هزاره سوم پیش از میلاد بوده است، از یک سو به آسیای صغیر و بین النهرین تا کناره‌های خاوری مدیترانه و از سوی دیگر به ایران و هند تا فلات پنجاب و دره سند کوچ کرده اند. در این پیش روی‌ها با بعضی از بومی‌ها و ساکنان کهن‌تر در آمیخته اند و مسلما با بعضی از اقوام نیمه وحشی نیز جنگیده اند. گذشته از تاریخ این قوم، آنچه برای بسیاری از محققان فوق العاده جالب است، این است که تمدن دره سند صرفا یک تمدن مادی و دنیایی محسوب نمی‌شود. مجسمه‌ها و نماد‌های حک شده بر روی مهر‌ها و ظروف حکایت از یک تمدن معنوی برجسته دارد. بعضی از ایزدان کشف شده در این مناطق یاد آور شیوا و پارواتی هستند. این نماد‌ها، بعد‌ها در طریقت رمزی تنترا و فرقه‌های شیوا و شاکتا مجددا احیا و یادآوری می‌شوند. به عنوان نمونه، در حفاری‌های که خرابه‌های مونجودرو و هارپا انجام شد، مهری پیدا شد که بر روی آن ایزدی در حالت خاص یوگا و بر روی تخته مراقبه نشسته است. در حالی دور تا دور او را حیواناتی فرا گرفته اند.

بسیاری از یوگیان معتقدند که وارثان اندیشه خردمندان دره سند هستند. 

منبع:اینفو