حمله دومین کشور تولیدکننده پوشاک جهان به بازار ایران

به گزارش مجله خبری نگار، اظهارات مقام اتحادیه تولید و صادرات پوشاک، از هجمه تولیدات کشور‌های ترکیه و بنگلادش به بازار پوشاک کشور حکایت دارد؛ هرچند قیمت پوشاک در بازار داخلی به شدت گران است و اکثر مصرف کنندگان قبل از توجه به برند لباس به دنبال قیمت مقرون به صرفه‌تر هستند، در این میان اگر چه معضل واردات از ترکیه برای تولیدکنندگان داخلی، چندان عجیب نیست، اما نام بنگلادش، به عنوان دومین صادرکننده پوشاک دنیا شاید تازگی داشته باشد. با این حال این که بنگلادش چگونه توانسته به این مرحله از تولید صادرات محور دست یابد، موضوعی است که می‌تواند برای کشور ما درس آموز باشد. به گزارش خراسان، چند سالی می‌شود که انتقادات درباره واردات بی رویه پوشاک به کشور، پررنگ‌تر شده است.

در شرایطی که پیدا کردن آمار‌های متقن در خصوص تولید و قاچاق پوشاک در کشور چندان کار آسانی نیست، اظهارات مسئولان اتحادیه مرتبط با پوشاک نشان می‌دهد که حجم بازار صنعت پوشاک ایران هشت میلیارد دلار است و در عین حال، میزان واردات سالانه پوشاک قاچاق به بیش از دو میلیارد دلار می‌رسد. این آمار نشان می‌دهد که ۲۵ درصد بازار پوشاک کشور در اشغال اجناس قاچاق قرار دارد. در این حال، دیروز «افتخاری» عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی پوشاک کشور ضمن اشاره به ابعاد قاچاق پوشاک به کشور، به طور مشخص از دو کشور ترکیه و بنگلادش به عنوان مبادی اصلی ورود پوشاک قاچاق به کشور یاد کرد. در این میان اگر چه ترکیه نامی آشنا در این زمینه است، اما کمتر، نامی از بنگلادش برده شده است.

افتخاری با اشاره به حمله سال گذشته بنگلادش به صنعت پوشاک کشور گفت: «همان طور که می‌دانید اکثر کشور‌های دنیا به این کالا‌ها به دلیل استوک بودن اجازه ورود نمی‌دهند؛ خنده‌دار است در کف تهران کالا به صورت کیلویی، باز نشده و در گونی‌های بنگلادشی به فروش می‌رفت. بدون بررسی و هیچ استانداردی کالا وارد کشور و سپس فروخته شد. حتی گزارش‌هایی هم رسید که برخی از محصولات از الیاف‌های بازیافتی تولید شده بودند». افتخاری خاطر نشان کرد: «بنگلادش با ۲۰ میلیون اشتغال در حوزه پوشاک، دومین کشور صادرکننده دنیاست. این محصولات در بنگلادش مانده و فروش نرفته بود، به همین دلیل به صورت تناژی و با ارزش غیرواقعی و به نوعی یک دهم ارزش واقعی آن به امارات آورده شد و سپس به کشور وارد کردند؛ نکته جالب این جاست که در کشور کارمند مسلط به زبان بنگالی هم دارند.»

معجزه اقتصادی به نام بنگلادش

اظهارات این مقام اتحادیه پوشاک در خصوص جایگاه بنگلادش در حوزه پوشاک را دیگر گزارش‌ها و داده‌ها تایید می‌کند. «دنیای اقتصاد» در گزارش اول بهمن ۹۹ از فرایند تحولات اقتصادی این کشور در یک دهه قبل از آن، به عنوان معجزه یاد کرده است، چرا که اقتصاد این کشور توانسته در این مدت تولید خود را سه برابر کند. گزارش ایرنا در ۹ دی ۹۹ نیز نشان می‌دهد که بنگلادش از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) هند را پشت سر گذاشته است. با این شرایط راهی که این کشور در صنعت پوشاک و به طور کلی در صنایع طی کرده، قابل توجه است.

گزارش دنیای اقتصاد حاکی از آن است که در بازه زمانی حدود ۲۰ سال پس از استقلال این کشور از پاکستان (در سال ۱۹۷۱)، این کشور توانست در بخشی از صنایع خود، فرایند خصوصی سازی را به خوبی طی کند. به طوری که این شرکت‌ها به مرور تولید فناوری محور را در پیش گرفتند. البته در این میان، واردات فناوری به این کشور کمک کرد. موضوعی که در تعامل تولیدکنندگان پوشاک این کشور با شرکت دوو که آن زمان پوشاک نیز تولید می‌کرد، رخ داد. از سوی دیگر مزیت دستمزد ارزان و نیروی کار فراوان، موضوعی بود که به کمک تولید کالا‌های کاربردی نظیر پوشاک در این کشور (که اکنون ۱۶۰ میلیون نفر جمعیت دارد) آمد.

تکمیل زنجیره‌های ارزش و صادرات صنعت، نهایت بهره برداری از پنجره جمعیتی و جمعیت جوان (طبق گزارش ایرنا در سال ۹۰، بنگلادش ششمین کشور پرجمعیت جهان و دارای نرخ جمعیت جوان ۲۵ درصد بوده است)، زمینه سازی برای دیگر صنایع نظیر داروسازی و چرم، تامین حدود ۶ درصد تولیدناخالص داخلی با استفاده از درآمد حاصل از صادرات نیروی کار و... دیگر موضوعاتی است که به رشد اقتصادی این کشور کمک کرده است. به این ترتیب کشوری که در سال‌های نه چندان دور به عنوان کشوری عقب مانده و بدهکار محسوب می‌شد، در سال‌های اخیر با رشد اقتصادی تا ۸ درصد، در حال تبدیل شدن به یکی از غول‌های بزرگ اقتصادی جنوب آسیاست.