به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: این فوتبال نتیجه همین مدیریت و همین تصمیمات خلقالساعه فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ است؛ حیدر بهاروند -که با دور زدن قانون همچنان روی صندلیاش نشسته- و اگر عزیزی خادم برکنار نمیشد، باید ۴ سال دیگر با او سر میکردیم، بحثی پیرامون سقف قرارداد راه انداخته که سالها قبل به شکست انجامید.
فوتبال در تمام دنیا با قوانین مشخصی اداره میشود؛ ۱۱ بازیکن به زمین میروند و حتماً باید یکی از آنها «دروازهبان» باشد. سایر قواعد، قوانین و مقررات فوتبال هم نمیتواند از استاندارد جهانی فاصله بگیرد. در لالیگا ملاک تعیین قهرمان، بازی رودرو است و در لیگ جزیره تفاضل گل، اما در هر دو لیگ فیرپلی مالی اجرا میشود.
فیرپلی مالی که برای مدیریت هزینهها از سوی یوفا وضع شد، قوانین روشنی دارد؛ این قانون اجازه میدهد باشگاهها ۲۰ درصد بیشتر از درآمد خود خرج کنند، اما در بازه زمانی سه ساله، باید درآمد و هزینه آنها همخوانی داشته باشد و باشگاهها بدهکار نباشند.
سازمان لیگ ایران «فیرپلی مالی» را رها کرده و سراغ سقف قرارداد رفته؛ دلیل این تصمیم چندان پیچیده نیست. مدیریت سقف قرارداد با روحیه «مدیران تنبل» سازگارتر است. به جای بررسی صورتهای مالی و مو را از ماست کشیدن، هر قراردادی که بالاتر از سقف باشد، ثبت نمیشود. باشگاهها هم در تقابل با مدیران تنبل که ضریب هوشی بالایی ندارند، سراغ دور زدن قانون میروند. از اهدای خودروی خارجی لوکس و حواله آهن تا هزار و یک کار دیگر که سقف قرارداد را دور میزند. فرار از قانون مدیرانی که تنها دغدغهشان نشستن روی صندلی است و برای مدیریت قراردادها سراغ قانون شکست خورده ۱۰ سال قبل میروند، توسط مدیران صنعتی که مهندسی را خوب بلدند، آسانتر از فشار دادن کلید روشن و خاموش خط تولید خودرو و آهن است که یک کارگر ساده در سازمان آنها هر روز انجام میدهد!