دانشمندان توضیح داده‌اند که چرا یک سبک زندگی سالم می‌تواند به جلوگیری از افسردگی کمک کند.

به گزارش مجله خبری نگار،یک مطالعه جدید نشان داده است که یک سبک زندگی سالم، شامل رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی منظم، خواب خوب و ارتباطات اجتماعی مکرر، و همچنین سیگار نکشیدن و کم تحرکی بیش از حد، خطر افسردگی را کاهش می‌دهد.

در مطالعه‌ای که در مجله Nature Mental Health منتشر شد، یک تیم بین‌المللی از دانشمندان ترکیبی از عوامل، از جمله عوامل سبک زندگی، ژنتیک، ساختار مغز و سیستم‌های ایمنی و متابولیک ما را بررسی کردند تا مکانیسم‌های اساسی که ممکن است این ارتباط را توضیح دهند، شناسایی کنند.

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، تقریباً از هر ۲۰ بزرگسال، یک نفر از افسردگی رنج می‌برد و این وضعیت بار قابل توجهی را بر سلامت عمومی در سراسر جهان وارد می‌کند. عواملی که بر ایجاد افسردگی تأثیر می‌گذارند پیچیده هستند و ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و سبک زندگی را شامل می‌شوند.

برای درک بهتر ارتباط بین این عوامل و افسردگی، محققان به بیوبانک بریتانیا، یک پایگاه داده زیست‌پزشکی و منبع تحقیقاتی حاوی اطلاعات ژنتیکی، سبک زندگی و سلامت ناشناس از شرکت‌کنندگان، مراجعه کردند.

پس از بررسی داده‌های نزدیک به ۲۹۰،۰۰۰ نفر، که ۱۳،۰۰۰ نفر از آنها از افسردگی رنج می‌بردند، طی یک دوره نه ساله، این تیم هفت عامل سبک زندگی سالم مرتبط با کاهش خطر افسردگی را شناسایی کرد. این عوامل عبارتند از: مصرف متوسط ​​الکل، رژیم غذایی سالم، فعالیت بدنی منظم، خواب سالم، عدم استعمال دخانیات، سبک زندگی کم‌تحرک متوسط ​​تا کم و تعاملات اجتماعی مکرر.

از بین همه این عوامل، خواب خوب شبانه - هفت تا نه ساعت در شب - بیشترین تأثیر را داشت و خطر افسردگی، از جمله دوره‌های افسردگی تکی و افسردگی مقاوم به درمان را تا ۲۲ درصد کاهش داد.

ارتباطات اجتماعی مکرر، که در مجموع خطر افسردگی را تا ۱۸ درصد کاهش می‌داد، بیشترین محافظت را در برابر اختلال افسردگی مکرر داشت.

مصرف متعادل الکل خطر افسردگی را ۱۱ درصد، رژیم غذایی سالم ۶ درصد، فعالیت بدنی منظم ۱۴ درصد، عدم استعمال دخانیات ۲۰ درصد و سبک زندگی کم‌تحرک ۱۳ درصد کاهش می‌دهد.

بسته به تعداد عوامل سبک زندگی سالم که فرد به آنها پایبند بود، آنها در یکی از سه گروه نامطلوب، متوسط ​​و مطلوب طبقه‌بندی شدند. افراد در گروه متوسط ​​تقریباً ۴۱٪ کمتر از افراد با سبک زندگی نامطلوب در معرض ابتلا به افسردگی بودند، در حالی که افراد در گروه سبک زندگی مطلوب ۵۷٪ کمتر در معرض ابتلا به افسردگی بودند.

سپس تیم تحقیقاتی، DNA شرکت‌کنندگان را تجزیه و تحلیل کرد و به هر کدام یک نمره ریسک ژنتیکی اختصاص داد. این نمره بر اساس تعداد گونه‌های ژنتیکی که یک فرد حامل آنهاست و با خطر افسردگی مرتبط هستند، تعیین شد. افرادی که کمترین نمره ریسک ژنتیکی را داشتند، ۲۵٪ کمتر از افرادی که بالاترین نمره را داشتند، در معرض ابتلا به افسردگی بودند - تأثیری بسیار کمتر از سبک زندگی.

در افرادی که خطر ژنتیکی افسردگی در آنها بالا، متوسط ​​و پایین است، تیم تحقیقاتی همچنین دریافت که سبک زندگی سالم می‌تواند خطر افسردگی را کاهش دهد. این مطالعه اهمیت سبک زندگی سالم را در پیشگیری از افسردگی، صرف نظر از خطر ژنتیکی فرد، برجسته می‌کند.

پروفسور باربارا ساهاکیان، از گروه روانپزشکی دانشگاه کمبریج، گفت: «در حالی که DNA ما - دست ژنتیکی که با آن مواجه شده‌ایم - می‌تواند خطر افسردگی را افزایش دهد، ما نشان داده‌ایم که یک سبک زندگی سالم به طور بالقوه مهم‌تر است. برخی از این عوامل سبک زندگی چیز‌هایی هستند که می‌توانیم کنترل کنیم، بنابراین یافتن راه‌هایی برای بهبود آنها - به عنوان مثال، خواب خوب شبانه و گذراندن وقت با دوستان - می‌تواند تفاوت واقعی در زندگی افراد ایجاد کند.»

برای درک اینکه چرا یک سبک زندگی سالم ممکن است خطر افسردگی را کاهش دهد، تیم تحقیقاتی عوامل دیگری را نیز بررسی کرد.

ابتدا، آنها اسکن‌های مغزی MRI کمی کمتر از ۳۳۰۰۰ شرکت‌کننده را بررسی کردند و تعدادی از نواحی مغز را کشف کردند که حجم بیشتر آنها - نورون‌ها و ارتباطات بیشتر - با سبک زندگی سالم‌تر مرتبط است. این نواحی شامل پالیدوم، تالاموس، آمیگدال و هیپوکامپ می‌شوند.

سپس این تیم به دنبال نشانگر‌هایی در خون گشت که نشان دهنده مشکلات سیستم ایمنی یا متابولیسم (نحوه پردازش غذا و تولید انرژی) هستند. در میان این نشانگر‌ها که با سبک زندگی مرتبط بودند، پروتئین واکنشی C، مولکولی که در بدن در پاسخ به استرس تولید می‌شود، و تری گلیسیرید، یکی از اشکال اصلی چربی که بدن برای ذخیره انرژی برای استفاده بعدی از آن استفاده می‌کند، وجود داشت.

این ارتباطات توسط تعدادی از مطالعات قبلی پشتیبانی می‌شوند. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض استرس در زندگی می‌تواند بر چگونگی تنظیم سطح قند خون ما تأثیر بگذارد، که می‌تواند منجر به کاهش عملکرد سیستم ایمنی و تسریع آسیب‌های مرتبط با سن به سلول‌ها و مولکول‌های بدن شود. فعالیت بدنی ضعیف و کمبود خواب می‌تواند توانایی بدن در پاسخ به استرس را مختل کند. مشخص شده است که تنهایی و فقدان حمایت اجتماعی، خطر ابتلا به عفونت را افزایش داده و نشانگر‌های نقص ایمنی را بالا می‌برد.

این تیم دریافت که مسیر از سبک زندگی به عملکرد‌های ایمنی و متابولیکی مهمترین است. به عبارت دیگر، سبک زندگی ضعیف بر سیستم ایمنی و متابولیسم ما تأثیر می‌گذارد که به نوبه خود خطر افسردگی را افزایش می‌دهد.

دکتر کریستل لانگلی از دانشگاه کمبریج گفت: «ما معمولاً سبک زندگی سالم را برای سلامت جسمی خود مهم می‌دانیم، اما این سبک زندگی به همان اندازه برای سلامت روان ما نیز مهم است. این سبک زندگی برای سلامت مغز و عملکرد شناختی ما مفید است و به طور غیرمستقیم با تقویت سیستم ایمنی سالم و بهبود متابولیسم، به این امر کمک می‌کند.»