به گزارش مجله خبری نگار، هدف این رویکرد جدید ترمیم مسیرهای عصبی آسیب دیده توسط این بیماری تخریب عصبی تهاجمی است و ابتدا بر روی حیوانات آزمایش خواهد شد.
جورج مالراس، محقق دانشگاه کمبریج که این پروژه را به همراه همکارش راجر پارکر رهبری میکند، گفت: "هدف نهایی ما ایجاد میکروتراپیهایی است که میتواند عملکرد طبیعی مغز را در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بازگرداند.
بیماری پارکینسون یک اختلال تخریب عصبی پیشرونده است که در اثر زوال و مرگ نورونها در مغز، به ویژه آنهایی که دوپامین تولید میکنند، ایجاد میشود.
سطوح پایین دوپامین فعالیت طبیعی مغز را مختل میکند، بر کنترل حرکتی تأثیر میگذارد و باعث مشکلات حرکتی میشود.
اگرچه داروهای مبتنی بر دوپامین در مراحل اولیه درمان موثر هستند، اما اغلب در طول زمان منجر به عوارض جانبی قابل توجهی میشوند.
دانشمندان بیش از یک قرن است که به دنبال درمانی برای بیماری پارکینسون هستند و در حال حاضر در حال بررسی درمان جایگزینی سلول به عنوان یک گزینه درمانی بالقوه هستند.
این رویکرد شامل جایگزینی سلولهای دوپامین مرده با سلولهای جدید است. با این حال، تلاشهای قبلی برای ادغام کامل سلولهای پیوندی با سیستم عصبی مغز شکست خورده است.
تیم مالراس و پارکر قصد دارند با توسعه پیوندهای ساخته شده از "ارگانوئیدهای مغز میانی"، گروههای کوچکی از سلولهای مغزی، با این مشکل مقابله کنند. پس از پیوند این اندامکها به مغز، محققان از "مواد پیشرفته و تحریک الکتریکی" برای حمایت از اتصال سلولهای پیوندی به سیستم عصبی و بازگرداندن مسیرهای عصبی از دست رفته استفاده خواهند کرد.
جک کارولان، مدیر برنامه در آژانس تحقیقات و نوآوری پیشرفته (ARIA) که بودجه پروژه ایمپلنت مغز را تامین میکند، گفت: تا به امروز، هیچ سرمایه گذاری جدی در روشهایی که دقیقا با مغز انسان تعامل دارند، به جز روشهای خشن یا ایمپلنتهای بسیار تهاجمی، انجام نشده است. ما ثابت میکنیم که میتوان ابزارهای ظریفی را برای درک، شناسایی و درمان بسیاری از پیچیدهترین و مخربترین اختلالات مغزی ایجاد کرد. در نهایت، این میتواند تأثیر متحول کنندهای بر زندگی افراد مبتلا به اختلالات مغزی داشته باشد.
هنوز خیلی زود است که بدانیم پس از شروع رسمی پروژه، ایمپلنت چگونه توسعه خواهد یافت. با این حال، محققان امیدوارند که اولین آزمایشهای حیوانی در عرض چند سال یا شاید چند ماه موفقیت آمیز اعلام شود.
این پیشرفت علمی گام مهمی در جهت یافتن درمانهای موثرتر برای بیماری پارکینسون است و ممکن است افقهای جدیدی را برای درمان سایر اختلالات مغزی در آینده باز کند.
منبع: Gizmodo