این نظرسنجی اعتماد مردم به دانشمندان سراسر جهان را نشان می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، دفتر اطلاع رسانی دانشگاه سوئیس زوریخ خاطرنشان می‌کند که نتایج نشان می‌دهد که ساکنان مصر، هند، نیجریه و کنیا بیشترین اعتماد را به محققان دارند، در حالی که ساکنان جمهوری‌های شوروی سابق، بولیوی، قزاقستان و آلبانی کمترین اعتماد دانشمندان را دارند.

نیلز مید، محقق دانشگاه زوریخ، گفت: «ما جامع‌ترین و در مقیاس بزرگ‌ترین نظرسنجی را برای ارزیابی سطح اعتماد به دانشمندان در دوران پس از همه گیری انجام دادیم. سطح کلی اعتماد به دانشمندان بسیار بالا بود، اما ساکنان بسیاری از کشور‌ها معتقدند که اولویت‌های علم همیشه با اولویت‌های آنها منطبق نیست. بنابراین، ما معتقدیم که دانشمندان و سازمان‌های علمی باید این موضوع را در نظر بگیرند.»

محققان از یک نظرسنجی عمومی از حدود ۷۲۰۰۰ نفر از ۶۸ کشور، از جمله چندین کشور در جنوب جهان، به این یافته‌ها رسیدند. این نظرسنجی شامل بررسی کامل احساس شرکت کنندگان نسبت به علم به طور کلی، ارزیابی تمایل آنها به اعتماد به دانشمندان، و همچنین جمع آوری اطلاعات در زمینه‌های توسعه علمی بود که آنها بالاترین اولویت را می‌دانستند.

تجزیه و تحلیل بعدی این داده‌ها نشان داد که سطح اعتماد به علم به طور متوسط در سراسر جهان بسیار بالا است (۳.۶۲ در مقیاس پنج امتیازی). به ویژه، حدود ۷۸ درصد از پاسخ دهندگان مطمئن هستند که دانشمندان واجد شرایط انجام تحقیقاتی هستند که برای جامعه و بشریت مهم است، در حالی که حدود ۵۷ درصد از داوطلبان معتقدند که تقریبا همه دانشمندان صادقانه به رفاه مردم اهمیت می‌دهند و صادق هستند.

علاوه بر این، محققان تفاوت‌های قابل توجهی را در سطح اعتماد به علم در کشور‌های مختلف کشف کردند که هند و کشور‌های در حال توسعه در آفریقا و آسیا و همچنین استرالیا، اسپانیا، ترکیه، نیوزیلند و آرژانتین در رتبه اول این رتبه بندی قرار دارند. جمهوری‌های شوروی سابق، کشور‌های پیمان ورشو، اسرائیل، ژاپن، اتیوپی و ایتالیا کمترین میزان اعتماد (کمتر از ۳.۳۳) را داشتند. همچنین محققان ارتباطی بین دیدگاه‌های سیاسی محافظه کارانه و بی اعتمادی به علم، که نظرسنجی‌ها در کشور‌های سراسر جهان معمولا نشان می‌دهند، پیدا نکردند.

محققان می‌گویند که آنها به ویژه نگران هستند، زیرا تنها ۴۲ درصد از داوطلبان مورد بررسی معتقدند دانشمندان به نظرات و اولویت‌های دیگران توجه کافی دارند؛ بنابراین اکثریت شرکت کنندگان معتقدند که دانشمندان باید توجه بیشتری به تحقیقات در زمینه بهداشت عمومی، فناوری انرژی و مبارزه با فقر داشته باشند. سازمان‌های علمی در سراسر جهان باید هنگام برنامه ریزی کار میان مدت و بلند مدت خود، این تقاضای کلی را در نظر بگیرند.

منبع: TASS