سن یکی از مهمترین عوامل ایجاد آلزایمر می‌باشد

به گزارش مجله خبری نگار، آلزایمر یک بیماری پیشرونده است که به عنوان یکی از شایع ترین انواع زوال عقل طبقه بندی می شود. نه تنها باعث از دست دادن حافظه می شود بلکه می تواند عملکرد اساسی مغز و توانایی مدیریت کارهای روزانه را نیز مختل کند. آلزایمر همچنین روی عزیزان فرد مبتلا تاثیر می گذارد زیرا آن ها شاهد تغییر شکل یک فرد در مقابل چشمان خود هستند.

در حالی که کارشناسان بر این باورند که این بیماری به دلیل تجمع بیش از حد پروتئین در اطراف و در سلول های مغز ایجاد می شود بسیاری از مردم بر این باورند که قرار گرفتن در معرض آلومینیوم هم ممکن است مقصر باشد. این نظریه فرض می‌ کند که چون آلومینیوم با سایر مسائل عصبی مرتبط است، می تواند بر شروع آلزایمر نیز تاثیر بگذارد.

در ادامه این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم که آیا آلومینیوم می تواند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد یا خیر؟ 

آیا قرار گرفتن در معرض آلومینیوم باعث آلزایمر می شود؟ 

توجه به این نکته مهم است که – تا به امروز – دانشمندان هنوز کشف نکرده اند که دقیقا چه چیزی باعث آلزایمر می شود.

با این حال آن ها می دانند که ترکیبی از عواملی مانند سن، ژنتیک، عوامل محیطی و حتی عادات سبک زندگی می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. از آنجایی که یک جزء محیطی دخیل است قابل درک است که مردم ممکن است فکر کنند قرار گرفتن در معرض مواد بالقوه سمی می تواند منجر به آلزایمر شود.

تا به امروز تحقیقات در مورد ارتباط قطعی بین قرار گرفتن در معرض آلومینیوم (به عنوان مثال استفاده از دئودورانت و ضد تعریق، پخت و پز با ظروف آلومینیومی یا استفاده از فویل آلومینیومی) و آلزایمر قطعی نیست.

بنابراین حداقل در جوامع پزشکی و علمی این نظریه که قرار گرفتن در معرض آلومینیوم به طور بالقوه می تواند منجر به آلزایمر شود به طور گسترده پشتیبانی یا ترویج نشده است. 

آلومینیوم چگونه وارد بافت مغز می شود؟ 

توجه به این نکته مهم است که آلومینیوم به طور طبیعی در بدن وجود دارد. ما آن را در رژیم غذایی روزانه خود مصرف می کنیم و به طور خاص در غذاهای فرآوری شده یافت می شود. می توان آن را در خون و ادرار اندازه گیری کرد. با این حال آلومینیوم موجود در آب و غذاها به راحتی توسط بدن جذب نمی شود – تنها 1 درصد آن جذب می شود. 

مطالعات در مورد آلومینیوم و آلزایمر چه می گویند؟ 

در حالی که چند مطالعه وجود دارد که تایید می کند قرار گرفتن در معرض آلومینیوم بیش از حد می تواند منجر به سایر پیامدهای منفی سلامتی شود، نمی توان همین موضوع را برای ارتباط مستقیم آلومینیوم با ایجاد آلزایمر بیان کرد.

یکی از بررسی‌ های بالینی سال 2017 که بررسی‌ های قبلی سطوح آلومینیوم در بدن را بررسی کرد بر پاسخ‌ دهندگانی متمرکز بود که در صنایعی کار می‌ کردند که قرار گرفتن در معرض این عنصر را افزایش می‌ دادند. به طور خاص حداکثر تحمل بیولوژیکی شناخته شده برای قرار گرفتن در معرض آلومینیوم شغلی 50 میکروگرم در هر گرم کراتینین در ادرار است.

با این حال تنها افرادی که در معرض 100 میکروگرم در هر گرم کراتینین در ادرار قرار داشتند، در آزمایش‌ های عصبی که توجه، یادگیری و حافظه را بررسی می‌ کردند، آزمایش ضعیفی داشتند. با این حال حتی با این معیارها شرکت کنندگان آنسفالوپاتی یا زوال عقل را نشان ندادند.

اما یک مرور بالینی دیگر در سال 2017 که مطالعات دیگری را در مورد هدف قرار دادن فلزات سنگین در افراد مبتلا به آلزایمر بررسی کرد، ارتباطی بین سطوح بالاتر آلومینیوم و این بیماری پیدا کرد. در حالی که این بررسی یک الگو را برجسته می‌ کند از اعلام یک پیوند قطعی کوتاهی می‌ کند و در عوض توصیه می‌ کند که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

یک مطالعه کانادایی در سال 2021 برای تعیین اینکه آیا بین آلومینیوم موجود در آب آشامیدنی و آلزایمر ارتباط وجود دارد یا خیر انجام شد. این مطالعه نشان داد که هیچ ارتباط واضحی بین این دو وجود ندارد.

در نهایت تمام مطالعات کنونی معتقدند که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است و هیچ ارتباط قطعی بین سطوح آلومینیوم در بدن و ابتلا به آلزایمر وجود ندارد. 

چه چیزی باعث آلزایمر می شود؟ 

تا به امروز علت مستقیم آلزایمر ناشناخته است. با این حال محققان بر این باورند که ترکیبی از عوامل – به ویژه سن – می تواند خطر ابتلا به این بیماری را در افراد افزایش دهد.

به طور خاص سن، ژنتیک، عوامل محیطی و عادات رفتاری همگی می توانند بر شانس ابتلای فرد به آلزایمر تاثیر بگذارند. 

چرا برخی معتقدند که آلومینیوم برای مغز شما مضر است؟ 

تحقیقات کنونی یا این تصور را که آلومینیوم می‌ تواند به مغز آسیب برساند را رد می‌ کند یا نشان می‌ دهد که شواهد قطعی نیستند.

این ایده که آلومینیوم می تواند به سلامت مغز آسیب برساند احتمالا از مطالعات انجام شده در سال 1965 بر روی حیوانات ناشی شده است. اما این مطالعات محدودیت های دنیای واقعی را در نظر نگرفتند. به طور خاص حیوانات در آن آزمایش‌ ها در معرض سطوح آلومینیوم بسیار بالایی قرار گرفتند که بسیار بیشتر از چیزی است که یک فرد در زندگی واقعی تجربه می‌کند.

پس از آن مطالعات گمانه زنی ها مبنی بر اینکه قرار گرفتن در معرض آلومینیوم از غذاهای کنسرو شده، ظروف پخت و پز یا حتی عناصر کمیاب در غذاهای فرآوری شده یا آب آشامیدنی می تواند بر افراد تاثیر منفی بگذارد، آغاز شد. با این حال مطالعات بعدی همچنان بی نتیجه ماند.

گاهی اوقات سو تفاهم در داده های علمی می تواند منجر به سردرگمی در مورد یک موضوع شود. برای مثال مطالعه کانادایی که قبلا ذکر شد را می‌ توان به گونه‌ ای تفسیر کرد که به نظر می‌ رسد این نتیجه را تایید می‌ کند که سطوح بالای آلومینیوم در آب آشامیدنی باعث آلزایمر می‌ شود.

در نتایج خود آن ها سطوح بالاتری از آلزایمر را پیدا کردند اما همین زیر مجموعه شرکت‌ کنندگان دارای غلظت‌ های بالاتری از آپو لیپوپروتئین (پروتئینی که توسط ژن APOE کنترل می‌ شود) یک عامل شناخته‌ شده که می‌ تواند شانس ابتلای فرد به آلزایمر را افزایش دهد، بودند. 

خلاصه 

در حالی که هیچ علت واحدی را نمی توان مستقیما برای آلزایمر مقصر دانست، محققان می دانند که سن یکی از بزرگترین عوامل موثر است.

به لطف مطالعات اولیه با روش‌ های معیوب، آلومینیوم یک قربانی بوده است اما تحقیقات انجام شده با پارامترهای واضح و نظارت بهتر در مورد توانایی آلومینیوم در ایجاد آلزایمر بی‌ نتیجه است.

همچنین مهم است به یاد داشته باشید که افراد به طور معمول در معرض آلومینیوم هستند و به طور معمول می توانند بین 30 تا 50 میکروگرم آلومینیوم در بدن خود داشته باشند. 

منبع:سومیتا