مأمون قصد داشت جریان امامت را به طور کلی قطع کند

به گزارش مجله خبری نگار، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در مراسم روز زیارتی امام رضا (ع) که در حرم مطهر رضوی برگزار شد در خصوص نام‌گذاری روز ۲۳ ذی‌القعده به عنوان یکی از روز‌های زیارتی ایشان اشهار کرد: مرحوم حاج شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح‌الجنان و سید بن طاووس درکتاب اقبال روز ۲۳ ذی‌القعده را به عنوان روز زیارتی امام هشتم (ع) معرفی کردند، بر حسب این موارد برخی از افراد حدس زدند که به روایتی امروز روز شهادت حضرت رضا (ع) باشد؛ درحالی‌که روایت‌های متعدد دیگری وجود دارد که شهادت امام رضا (ع) را در ماه رمضان و ماه صفر نقل کرده‌اند.

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی افزود: البته، چون برای روایت ماه مبارک رمضان نقل از معصوم (ع) وجود ندارد و مورد اعتماد بزرگان نیست، شهادت ایشان در ماه صفر قطعیت بیشتری دارد و ما روز آخر صفر را روز شهادت امام رضا (ع) می‌دانیم.

آیت الله علم‌الهدی با بیان اینکه آنچه در خصوص سفر امام رضا (ع) از مدینه به خراسان قطعی است، وقوع این اتفاق در ماه ذی‌القعده است، ادامه داد: مأمون با توجه به شکست پدران و خلفای قبلی بنی‌عباس و بنی‌امیه در از بین بردن جریان امامت برنامه‌ای را طراحی کرد که حضرت رضا (ع) از مدینه به سمت خراسان تشریف بیاورند تا خط امامت به‌کلی قطع شود و جریان امامت براندازی گردد.

وی با اشاره به آغاز این سفر در روز ۲۳ ذی‌القعده عنوان کرد: ابتدا امام هشتم (ع) قرار بود در این روز به سمت خراسان حرکت کنند که به دو دلیل به عقب افتاد، نخست اینکه وقتی مردم متوجه عزیمت ایشان شدند با خود گفتند هر زمان که فرزندان پیامبر (ص) از دروازه‌های مدینه به اسم امامت بیرون رفتند به شهادت رسیدند، پس مردم شروع گریه و التماس کردند.

آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: از طرف دیگر حضرت به اهل‌بیت خودشان نیز اطلاع داده بودند که این آخرین دیدار ماست و دیگر بازگشتی از این سفر نخواهد بود، بنابراین اعضای خانواده نیز بی‌تابی بسیاری می‌کردند و خانه حضرت تبدیل به ماتم خانه شده بود.

وی با بیان اینکه فضای اندوهناک و ماتم‌زده شهر مدینه علتی شد که برخی فکر کنند روز ۲۳ ذی‌القعده روز شهادت امام رضا (ع) بوده است، اضافه کرد: به همین دلایل حضرت رضا (ع) تصمیم گرفتند ابتدا با خانواده به مکه سفر کنند و بعد از ادای اعمال حج، اعضای خانواده به مدینه برگردند و ایشان راهی سفر خراسان شود، بنابراین ایشان در روز ۲۵ ذی‌القعده که روز دحو الارض است به سمت خراسان حرکت کردند.

عضو مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: غربت و مظلومیت امام رضا (ع) نسبت به بسیاری از معصومین (ع) سنگین‌تر است، زیرا مدت زمانی که ایشان از مدینه به سمت خراسان حرکت کردند تا روز شهادت قریب به یک سال و سه ماه طول کشید و ایشان می‌فرماید «بدترین چیزی که در زمان من خلق شده این است که مرا با زهر می‌کشند و در دیار غربت دفن می‌کنند».

وی با اشاره به دوران سختی که امام رضا (ع) در خراسان پشت سر گذاشتند، ابراز کرد: زمانی که ایشان وارد مرو شدند، مأمون ملعون تشکیلات مفصلی را فراهم کرده بود تا تمام حرکات و رفتار امام هشتم (ع) را زیر نظر داشته باشد به همین ترتیب تمام خدمتکارانی که در منزل ایشان بودند، در واقع مأموران اطلاعاتی مأمون بودند که به او گزارش می‌دادند.

آیت‌الله علم‌الهدی با بیان اینکه عده‌ای سعی می‌کردند تا وضعیت زندگی امام رضا (ع) را مملو از دنیاپرستی، تجمل، تزویر و جاه‌طلبی نشان دهند و به مردم معرفی کنند، گفت: ایشان برای از بین بردن این نیت و برهم زدن نقشه دشمنان خود جهت دیدار با مردم خارج از خانه و بر روی سکو می‌نشستند و پاسخ آنها را می‌دادند.

وی اضافه کرد: مأمون که این رفتار امام هشتم (ع) را دید، دستور داد تا حضرت از خانه خارج نشده و هیچ‌کس نیز حق دیدار با ایشان را نداشته باشد، وقتی این خبر به گوش امام رضا (ع) رسید، فرمودند «خدا لعنت کند هرکس را که بین من و دوستان من جدایی بی اندازد».

امام‌جمعه مشهد با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری در کنگره بین‌المللی امام رضا (ع) عنوان کرد: ایشان تعبیر بسیار عجیبی برای سیاست ورزی امام رضا (ع) در مقابل مأمون داشتند و فرمودند «یک جنگ فوق‌العاده غیرنظامی، یعنی جنگ سیاسی بین حضرت و مأمون راه افتاده بود و در این جنگ مأمون را خردوخمیر کرد به‌نحوی‌که مأمون مجبور شد حضرت رضا (ع) را به شهادت برساند».

وی به یکی از سیاست‌های مهم امام رضا (ع) در خصوص محل دفن اشاره و توضیح داد: حضرت وصیت کرده بودند تا بدن مبارک ایشان را در نقطه خاصی دفن کنند که فاصله آن تا خانه حضرت رضا (ع) نزدیک به ۳۰ کیلومتر بود، اگر چنین تشییعی برگزار می‌شد، در خراسان انقلاب بزرگی در خصوص به شهادت رسیدن ایشان رخ می‌داد.

آیت‌الله علم‌الهدی ابراز کرد: به همین منظور دستور داد تا پیکر مطهر ایشان شبانه و بدون هیچ مراسمی حمل و دفن شود، مردم با این شرایط جرئت نمی‌کردند تا پیکر امام رضا (ع) را تشییع کنند، در این موقعیت بود که زنان نوغان مهریه‌های خود را به همسرانشان بخشیدند و به سمت طوس راه افتادند تا پشت پیکر بی‌جان علی بن موسی‌الرضا (ع) عزاداری کنند.