به گزارش مجله خبری نگار،کارشناسان معتقدند: به تعویق انداختن کاری است که میدانید اکنون باید انجام دهید، حتی اگر وضعیت شما بدتر شود. اما به نظر میرسد همه آن وظایفی که به فردا واگذار میشود، در ذهن فرو رفته و ممکن است به سلامت افراد آسیب برساند.
در مطالعهای روی هزاران دانشجو، دانشمندان اهمال کاری را با نتایجی از جمله افسردگی، اضطراب و حتی درد بازو یافتند.
فرد جوهانسون (Fred Johansson) روانشناس بالینی در دانشگاه سوفیاهمت در استکهلم و پژوهشگر این مطالعات میگوید: این مطالعه یکی از بزرگترین مطالعاتی است که به ارتباط اهمال کاری با سلامت پرداخته است.
فوشیا سیرویس (Fuschia Sirois) دانشمند علوم رفتاری در دانشگاه دورهام انگلستان میگوید: برای سالها، به نظر نمیرسید که دانشمندان به تعویق انداختن کار را به عنوان موضوع جدی در نظر بگیرند. سیرویس میگوید: امیدوارم که یافتههای این مطالعات باعث افزایش آگاهی در مورد عواقب سلامت جسمانی اهمال کاری شود. او میافزید: به تعویق انداختن کار ممکن است برای ذهن و بدن مضر باشد.
جوهانسون توضیح میدهد:تشخیص اینکه آیا برخی از مشکلات سلامتی باعث میشود افراد بیشتر به تعویق انداختن کارها بپردازند دشوار است یا برعکس. او میگوید که نمیتوانید فقط به یک شرکت کننده در مطالعه بگویید که اهمال کننده شود و منتظر بماند و ببیند آیا سلامتی آنها تغییر میکند یا خیر.
در مطالعه جدید، حدود ۳۵۰۰ دانشآموز در طول ۹ ماه تحت نظر قرار گرفتند، بنابراین محققان میتوانند پیگیری کنند که آیا دانشآموزان بعداً دچار مشکلات سلامتی شدند یا خیر. بهطور متوسط، این دانشآموزان در طول زمان نسبت به همسالان خود بهطور متوسط وضعیت بدتری داشتند.
جوهانسون و همکارانش دریافتند: آنها کمی استرس داشته، مضطرب، افسرده و کم خواب بودند. الکساندر روزنتال (Alexander Rozental) یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه، میگوید: افرادی که در شروع به تعویق انداختن کار نمره بالاتری میگیرند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مشکلات جسمی و روانی در آینده قرار دارند. بین اهمال کاری در یک مقطع زمانی و داشتن این نتایج منفی در مرحله بعدی رابطه وجود دارد.
دادههای آزمایشگاه سیرویس و مطالعات دیگر نشان میدهند که استرس ممکن است مقصر اثرات سوء اهمال کاری باشد. سیرویس فکر میکند که اثرات اهمال کاری مزمن میتواند در طول زمان ایجاد شود. سیرویس میگوید، حتی اگر به تعویق انداختن کار به تنهایی باعث بیماری نشود، اما میتواند یک عامل اضافی باشد که تاثیر گذار است.
تخمین زده میشود که حدود ۲۰ درصد از بزرگسالان مبتلا به عارضه به تعویق انداختن مزمن باشند. روانشناسان میگویند: همه ممکن است یک یا دو کار را به تعویق بیندازند، اما تعلل مزمن آن را تبدیل به سبک زندگی میکنند؛ بنابراین این افراد این کار را در خانه، مدرسه، محل کار و در روابط خود انجام میدهند.
اگرچه ممکن است تعلل کنندگان فکر کنند که تحت فشار عملکرد بهتری دارند، اما مطالعات خلاف این را گزارش کرده است. آزمایشها نشان داده است که آنها در واقع کندتر کار کرده و خطاهای بیشتری نسبت به افرادی که به تعویق نمیاندازند، مرتکب میشوند.
سیرویس میگوید: به تعویق انداختن راهی برای دور زدن احساسات منفی مرتبط با کار است. او میگوید: ما برای جلوگیری از هر چیزی دردناک یا دشوار، کار را به تعویق میاندازیم و بلافاصله تسکین میگیریم. پس زمینهای از شرایط استرس زا میتواند توانایی افراد برای مقابله را تحت فشار قرار دهد و به تعویق انداختن آن حتی آسانتر شود.