اهدای کمک‌هزینه ۹ میلیون دلاری برای بهبود فناوری تشخیص سرطان

به گزارش مجله خبری نگار،و به نقل از وب‌سایت رسمی "دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا" (Penn Medicine)، پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا با تکیه بر سال‌ها تحقیق و استفاده از فناوری تصویربرداری که بافت تومور را مشخص می‌کند و به پزشکان کمک می‌کند تا تومور‌ها را راحت‌تر تشخیص دهند و حذف کنند، یک کمک هزینه تحقیقاتی پنج ساله به مبلغ ۹ میلیون دلار از "موسسه ملی سرطان آمریکا" (NCI) دریافت کرده‌اند تا به پیشبرد این فناوری، به ویژه در مورد بیماران مبتلا به سرطان ریه کمک کنند.

این فناوری موسوم به "تصویربرداری مولکولی حین عمل" (IMI)، مبتنی بر مولکول‌های فلورسنت است که سلول‌های تومور را هدف قرار می‌دهند، به آن‌ها متصل می‌شوند و آن‌ها را درخشان می‌کنند. این کار به پزشکان امکان می‌دهد تا سرطان را به راحتی از بافت سالم تشخیص دهند. پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا و مرکز جراحی دقیق در "مرکز سرطان آبرامسون" (Abramson Cancer Center)، از کمک‌هزینه تحقیقاتی برای بهبود فناوری تصویربرداری مولکولی حین عمل استفاده خواهند کرد تا بتواند "سرطان ریه سلولی غیر کوچک" (NSCLC) را تشخیص دهد. سرطان‌های ریه سلولی غیر کوچک که اغلب به سیگار مربوط می‌شوند، شایع‌ترین شکل سرطان ریه هستند. این سرطان‌ها سالانه در بیش از ۲۰۰ هزار نفر در آمریکا تشخیص داده می‌شوند و می‌توانند زندگی را تهدید کنند.

"سونیل سینگال" (Sunil Singhal)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این بودجه، فرصت فوق‌العاده‌ای را برای ارزیابی بیشتر فناوری تصویربرداری مولکولی حین عمل و با هدف بهبود نتایج برای بیماران به ما می‌دهد. هدف ما، توسعه بیشتر این فناوری و بررسی آن در آزمایشات بالینی بیشتر برای کمک به بهبود شناسایی و حذف تومور‌ها است.

سینگال به پیشبرد تحقیق و توسعه استفاده از تصویربرداری مولکولی حین عمل در جراحی سرطان ریه کمک کرده است. از جمله دستاورد‌های دیگر او، سرپرستی نخستین آزمایش بالینی تصادفی‌سازی‌شده در مورد فناوری تشخیص سرطان ریه است. تا به امروز، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که فناوری تصویربرداری مولکولی حین عمل می‌تواند کار جراحان را در حذف تومور‌ها بدون آسیب رساندن به بافت‌های سالم، به طور قابل توجهی بهبود ببخشد.

مولکول‌های فلورسنت مورد استفاده در فناوری تصویربرداری مولکولی حین عمل، معمولا ساعت‌ها یا روز‌ها پیش از جراحی به بیمار تزریق می‌شوند. آن‌ها به گیرنده‌های سطح سلول مانند گیرنده‌های فولات متصل می‌شوند که به ویژه در سلول‌های سرطانی فراوان هستند. نوری که مولکول‌ها ساطع می‌کنند، امکان تشخیص بصری سلول‌های تومور را تا حدود دو سانتی‌متر زیر سطح بافت، بسته به نوع بافت فراهم می‌کند.

بافت برچسب‌گذاری‌شده با این مولکول‌های فلورسنت را می‌توان در لحظه و هنگام جراحی، با تجهیزات نسبتا ارزان و قابل حمل تصویربرداری کرد. داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند که این قابلیت به پزشکان کمک می‌کند تا تومور‌ها را در ریه شناسایی کنند.

هدف از این پژوهش، ابداع مولکول‌های بهبودیافته‌ای برای تصویربرداری و سپس، بررسی آن‌ها در آزمایش‌های بالینی است.

"رونالد دماتئو" (Ronald DeMatteo)، از پژوهشگران این پروژه گفت: برداشتن کامل تومور، بهترین نتیجه برای بیماران به شمار می‌رود و هدف ما در این پژوهش، افزایش شانس دستیابی به تومور بدون برداشتن غیر ضروری بافت است.