تفاله قهوه می‌تواند کلید پیشگیری از بیماری‌های نورودژنراتیو باشد

به گزارش مجله خبری نگار، اختلالات عصبی، از جمله آلزایمر، پارکینسون و هانتینگتون، میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهند و هزینه مراقبت از افراد مبتلا به این بیماری‌ها سالانه به صد‌ها میلیارد دلار می‌رسد. اکنون، محققان دانشگاه تگزاس در ال پاسو ممکن است یک راه حل بالقوه در تفاله‌های قهوه استفاده شده - ماده‌ای که روزانه از خانه‌ها و مشاغل در سراسر جهان دور ریخته می‌شود - پیدا کرده باشند. کار آنها در مقاله‌ای که در مجله Environmental Research منتشر شده است، شرح داده شده است.

تیمی به رهبری جیوتیش کومار و ماهش نارایان دریافته‌اند که نقاط کوانتومی کربنی مبتنی بر اسید کافئیک (CACQDs) که می‌توانند از تفاله قهوه مصرف‌شده تولید شوند، می‌توانند سلول‌های مغز را از آسیب ناشی از برخی بیماری‌های عصبی محافظت کنند، اگر این بیماری ناشی از عواملی مانند چاقی، سن و قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها و سایر عوامل باشد.

کومار گفت: «نقاط کوانتومی کربنی مبتنی بر اسید کافئیک پتانسیل تغییر درمان بیماری‌های نورودژنراتیو را دارند. به این دلیل که هیچ یک از درمان‌های موجود، این بیماری را درمان نمی‌کنند؛ آنها فقط به مدیریت علائم کمک می‌کنند. هدف ما یافتن درمانی با هدف قرار دادن مکانیسم‌های اتمی و مولکولی است که این بیماری‌ها را ایجاد می‌کنند.»

بیماری‌های نورودژنراتیو در درجه اول با از بین رفتن نورون‌ها یا سلول‌های مغزی مشخص می‌شوند. آنها توانایی فرد را در انجام عملکرد‌های اساسی مانند حرکت و گفتار و همچنین وظایف پیچیده‌تر، از جمله عملکرد مثانه و روده و توانایی‌های شناختی، مختل می‌کنند.

اختلالات مراحل اولیه ناشی از سبک زندگی یا عوامل محیطی چندین ویژگی مشترک دارند. این ویژگی‌ها شامل افزایش سطح رادیکال‌های آزاد - مولکول‌های مضری که در ایجاد سایر بیماری‌ها مانند سرطان، بیماری قلبی و از دست دادن بینایی نقش دارند - در مغز و همچنین تجمع قطعات پروتئینی تشکیل‌دهنده آمیلوئید است که می‌تواند منجر به تشکیل پلاک‌ها یا فیبریل‌ها در مغز شود.

کومار و همکارانش دریافتند که CACQD‌ها در آزمایش‌های لوله آزمایش، رده‌های سلولی و سایر مدل‌های بیماری پارکینسون، که در آنها بیماری توسط آفت‌کش پاراکوات القا شده بود، اثر محافظت عصبی دارند. این تیم مشاهده کرد که CACQD‌ها قادر به پاکسازی رادیکال‌های آزاد یا جلوگیری از آسیب آنها و همچنین مهار تجمع قطعات پروتئین آمیلوئید هستند، بدون اینکه عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد کنند.

این تیم تحقیقاتی پیشنهاد می‌کند که در افرادی که در مراحل اولیه بیماری‌هایی مانند آلزایمر یا پارکینسون هستند، درمان‌های مبتنی بر CACQD ممکن است در جلوگیری از پیشرفت کامل بیماری مؤثر باشد.

نارایان گفت: «رسیدگی به این اختلالات قبل از رسیدن به مرحله بالینی بسیار مهم است. در آن مرحله، احتمالاً خیلی دیر شده است. هرگونه درمان مدرنی که بتواند علائم پیشرفته بیماری‌های عصبی را برطرف کند، فراتر از توان اکثر مردم است. هدف ما یافتن راه‌حلی است که بتواند از اکثر موارد این بیماری‌ها در اسرع وقت و با هزینه‌ای که برای هرچه بیشتر بیماران مقرون به صرفه باشد، جلوگیری کند.»

اسید کافئیک متعلق به خانواده‌ای از ترکیبات به نام پلی‌فنول‌ها است که ترکیبات مشتق‌شده از گیاه هستند و به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی یا از بین‌برنده رادیکال‌های آزاد شناخته شده‌اند. نارایان گفت، اسید کافئیک منحصر‌به‌فرد است، زیرا می‌تواند از سد خونی مغزی عبور کند و بنابراین بر سلول‌های درون مغز تأثیر بگذارد.

فرآیند این تیم برای استخراج CACQD‌ها از تفاله‌های قهوه استفاده‌شده، «شیمی سبز» محسوب می‌شود، به این معنی که سازگار با محیط زیست است. این تیم در آزمایشگاه خود، نمونه‌های تفاله قهوه را به مدت چهار ساعت در دمای ۲۰۰ درجه سانتیگراد «می‌پزد» تا ساختار کربن اسید کافئیک را تغییر جهت داده و CACQD‌ها را تشکیل دهد. به گفته نارایان، فراوانی تفاله‌های قهوه این فرآیند را مقرون‌به‌صرفه و پایدار می‌کند.

نارایان و کومار گفتند که می‌دانند هنوز تا خط پایان راه زیادی در پیش دارند. اما فعلاً، آنها در مسیری پیش می‌روند که در نهایت می‌تواند به دارویی (احتمالاً یک قرص) منجر شود که می‌تواند از اکثر قریب به اتفاق اختلالات عصبی ناشی از عواملی غیر از ژنتیک جلوگیری کند.

*این اطلاعات صرفاً جهت اطلاع‌رسانی ارائه شده و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها نمی‌باشد.