کد مطلب: ۸۳۷۰۹۳
|
|
۱۲ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۹:۵۸

اثرات ژنتیکی طولانی مدت چاقی نوجوانان بر فرزندانشان

اثرات ژنتیکی طولانی مدت چاقی نوجوانان بر فرزندانشان
یک مطالعه اخیر، افزایش وزن در پسران نوجوان را با سلامت ضعیف‌تر فرزندانشان در مراحل بعدی زندگی مرتبط دانسته و نسبت به اثرات ژنتیکی بلندمدتی که چاقی ممکن است در این سن حساس داشته باشد، هشدار داده است.

به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از محققان دانشگاه‌های ساوت‌همپتون و برگن دریافتند که افزایش وزن در اوایل نوجوانی در مردان می‌تواند بر سلامت فرزندانشان در مراحل بعدی زندگی تأثیر بگذارد و خطر چاقی، آسم و اختلال در عملکرد ریه را در آنها افزایش دهد.

این اولین مطالعه انسانی است که نشان می‌دهد چگونه چاقی در دوران نوجوانی می‌تواند از طریق فرآیندی به نام متیلاسیون DNA، مکانیسمی که عملکرد ژن را تنظیم می‌کند، باعث تغییرات ژنتیکی شود که به فرزندان منتقل می‌شوند.

۳۳۹ نفر بین ۷ تا ۵۱ سال در این مطالعه شرکت کردند. محققان بر ارزیابی شکل بدن والدین در دوران نوجوانی تمرکز کردند و با استفاده از داده‌های خودگزارش‌شده، سطح چربی بدن آنها را در آن دوره تعیین کردند.

نتایج نشان داد که پسران مردانی که در نوجوانی اضافه وزن داشتند، در بیش از ۲۰۰۰ مکان در تقریباً ۱۹۶۰ ژن، تغییرات ژنتیکی داشتند. این تغییرات با عملکرد‌های حیاتی از جمله متابولیسم چربی و تشکیل سلول‌های چربی مرتبط هستند، دو عاملی که ارتباط نزدیکی با چاقی و مشکلات تنفسی دارند.

همچنین مشخص شد که تأثیر این تغییرات ژنتیکی در زنان بیشتر از مردان است، که نشان می‌دهد پاسخ ژنتیکی بر اساس جنسیت متفاوت است.

دکتر نگوس تادس کیتابا، محقق ارشد این مطالعه، توضیح داد که بلوغ ممکن است از نظر تأثیر ژنتیکی یک دوره بحرانی باشد، با توجه به اینکه تولید اسپرم در این دوران آغاز می‌شود. عوامل محیطی و سبک زندگی در این سن تأثیر مستقیمی بر ژن‌های منتقل شده به فرزندان دارند.

پروفسور سیسیلی اسوانس، به نوبه خود، بر اهمیت این یافته‌ها تأکید کرد و گفت: «پیام واضح است: آنچه پسران در اوایل زندگی انجام می‌دهند، نه تنها بر سلامت شخصی خودشان، بلکه بر سلامت آینده فرزندانشان نیز تأثیر می‌گذارد. این امر مستلزم بازنگری اساسی در برنامه‌های پیشگیری از سلامت برای نوجوانان است.»

پروفسور جان هالووی خاطرنشان کرد که شیوع چاقی در میان کودکان و نوجوانان تهدیدی دوگانه برای سلامت عمومی است، زیرا تأثیر آن فراتر از یک نسل به نسل‌های بعدی نیز گسترش می‌یابد.

این مطالعه در مجله Communications Biology منتشر شده است.

منبع: مدیکال اکسپرس

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر