دمای بالا چگونه بر سرعت پیری تأثیر می‌گذارد؟

به گزارش مجله خبری نگار، با افزایش امواج گرما در سراسر جهان، علاقه علمی فزاینده‌ای به مطالعه اثرات آنها بر سلامت عمومی، به ویژه در میان آسیب پذیرترین افراد مانند افراد مسن وجود دارد.

یک مطالعه اخیر نشان داد که زندگی در محیط‌هایی با دمای بالا ممکن است پیری بیولوژیکی را تسریع کند که می‌تواند بر سلامت عمومی تأثیر منفی بگذارد.

در این مطالعه، محققان دانشکده پیری شناسی لئونارد دیویس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تغییرات بیولوژیکی هزاران نفر را در طول سال‌ها ردیابی کردند و دریافتند که هوای گرم ممکن است پیری را در سطح مولکولی در مقایسه با مناطق سردتر تسریع کند.

پروفسور جنیفر ایلشایر، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد که سن بیولوژیکی نشان دهنده چگونگی عملکرد سلول‌ها و سیستم‌های حیاتی در بدن است و با سن تقویمی که به تعداد سال‌های پس از تولد بستگی دارد، متفاوت است.

او نشان داد که پیری بیولوژیکی با سرعت بیشتری نسبت به سن تقویمی با افزایش خطر ابتلا به بیماری و مرگ زودرس همراه است.

بر اساس این مطالعه، قرار گرفتن در معرض دمای بالا - بالای ۳۲.۲ درجه سانتیگراد (۹۰ فارنهایت) - ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامتی از جمله افزایش مرگ و میر داشته باشد، اما رابطه آن با تسریع پیری بیولوژیکی هنوز مشخص نشده است.

محققان داده‌های بیش از ۳۶۰۰ نفر بالای ۵۶ سال را تجزیه و تحلیل کردند که نمونه‌های خون آنها در زمان‌های مختلف در یک دوره ۶ ساله برای نظارت بر تغییرات ژنتیکی ناشی از عوامل محیطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

این تیم به "ساعت‌های ژنتیکی" متکی بود، ابزار‌های ریاضی که الگو‌های متیلاسیون DNA را اندازه گیری می‌کنند - یک فرآیند بیولوژیکی که بر فعالیت ژن تأثیر می‌گذارد. آنها سپس این تغییرات بیولوژیکی را با داده‌های شاخص گرما و تعداد روز‌های گرمای شدید ثبت شده بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ مقایسه کردند.

این مطالعه نشان داد که افرادی که در مناطقی که چندین ماه در سال در معرض دمای بالا زندگی می‌کنند، در مقایسه با افرادی که در مناطقی که کمتر در معرض امواج گرما زندگی می‌کنند، تا ۱۴ ماه بیشتر شتاب پیری بیولوژیکی را تجربه می‌کنند.

دکتر یون یونگ چوی، یکی از نویسندگان این مطالعه، تأیید کرد که رابطه بین گرما و تسریع پیری بیولوژیکی حتی پس از تعدیل عوامل اجتماعی-اقتصادی، سطح فعالیت بدنی، سیگار کشیدن و مصرف الکل باقی مانده است.

نتایج نشان داد که برخی از تغییرات ژنتیکی مرتبط با گرما ممکن است در عرض چند روز پس از قرار گرفتن در معرض امواج گرما رخ دهد، در حالی که برخی دیگر ممکن است در مدت زمان طولانی تری تجمع یابند.

ایلشایر توضیح داد که افراد مسن بیشتر مستعد اثرات گرمای زیاد هستند، زیرا توانایی تعریق آنها کاهش می‌یابد، که اثربخشی فرآیند خنک سازی طبیعی بدن، به ویژه در محیط‌های مرطوب را محدود می‌کند. او تاکید کرد که این مطالعه تأثیر گرما و رطوبت را در نظر گرفته است، نه فقط دمای هوا، برای اطمینان از صحت نتایج.

این مطالعه خواستار اقدامات پیشگیرانه برای محافظت از جمعیت به ویژه سالمندان در برابر اثرات منفی افزایش دما شد و در عین حال بر نقش مهم سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری در تدوین راهبرد‌هایی برای سازگاری با تغییر آب و هوا تأکید کرد.

این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.

منبع: سان