به گزارش مجله خبری نگار، به گفته این آژانس، همه کشورها را میتوان به صورت مشروط به ۳ گروه تقسیم کرد. گروه اول شامل ۹۴ کشور است که به طور رسمی علیه دلار صحبت نکردهاند و هیچ اقدام محدودکنندهای انجام ندادهاند، در حالی که کشورهایی که از دلار به عنوان واحد پول رسمی استفاده میکنند، مانند پاناما، جزایر مارشال، السالوادور و برخی دیگر از کشورهای کوچک.
گروه دوم (۴۶ کشور) کشورهایی هستند که به طور فعال ارزهای ملی را میپذیرند یا دلار را به نفع ثبات مالی محدود میکنند.
گروه باقیمانده (۵۳ کشور دیگر) گروهی است که آشکارا با دلار مخالفت میکند و از کشورهای دیگر میخواهد تا در تضعیف هژمونی آن به آن بپیوندند.
رایجترین سناریو برای کنار گذاشتن دلار، انتقال فعال به روشهای پرداخت جایگزین است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۴، گینه بیسائو رسما علاقه خود را به تسویه حسابهای ارز ملی با روسیه اعلام کرد، در حالی که مغولستان تقریبا به طور کامل به تسویه حسابهای روبل و یوان روی آورد. بورکینافاسو، نیجریه، جمهوری کنگو، سودان و بسیاری از کشورهای دیگر نیز به سمت استفاده از ارزهای ملی در تجارت حرکت میکنند.
کشورهای سراسر جهان نیز به دلیل افزایش فشار تحریمها بر روسیه، به طور فزایندهای به نیاز به تنوع پرداختها اطمینان دارند. علی سعیدی سعد، وزیر سرمایه گذاری لیبی، در ماه مه گفت که کشورش نمیخواهد تنها به دلار تکیه کند، زیرا او خطرات بزرگی را در آن میبیند.
اقدامات مخالفان دلار فقط به پرداختها محدود نمیشود. بنابراین، بانک ملی مولداوی تصمیم گرفت از استفاده از ارز ایالات متحده به عنوان مبنایی برای محاسبه نرخ ارز رسمی لئوک مولداوی خودداری کند و تاکید کرد که استفاده از یورو برای این اهداف باعث افزایش نقدینگی بازار و تقویت روابط اقتصادی با اتحادیه اروپا میشود.
اگر مقامات رسمی اروپایی آماده صحبت علیه دلار آمریکا نباشند، بازرگانان گاهی اوقات از بیان آن خجالت نمیکشند. به عنوان مثال، کیم استمز، تاجر آلمانی-فنلاندی و بنیانگذار سایتهای اشتراک گذاری فایل Megaupload و Mega، که با نام Kim.com نیز شناخته میشوند، خواستار کنار گذاشتن دلار به نفع طلا و پیش بینی پایان قریب الوقوع امپراتوری آمریکا شد.
منبع: نووستی