اوتیسم را بیشتر بشناسید

به گزارش مجله خبری نگار،آروین تقی‌زاده، متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، گفت: اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم، یک اختلال عصبی است که باعث می‌شود افراد در برقراری ارتباط، تعامل اجتماعی و رفتار‌های روزمره با دیگران متفاوت باشند، این تفاوت‌ها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به همین دلیل از آن به‌عنوان "طیف" یاد می‌شود.

علائم اوتیسم چیست؟

وی افزود: کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است علائمی مانند مشکل در برقراری ارتباط چشمی، عدم پاسخ به نام، مشکلات در درک زبان بدن و بیان احساسات، دشواری در ایجاد و حفظ دوستی‌ها، عدم علاقه به بازی‌های گروهی و رفتار‌های تکراری مانند تکان‌دادن دست‌ها یا اصرار بر روال‌های خاص را از خود نشان دهند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، با اشاره به اینکه علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی، بین ۱۲ تا ۲۴ ماهگی مشهود است، گفت: علائم اوتیسم ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند، نشانه‌های اولیه ممکن است شامل تأخیر قابل‌توجه در گفتار یا پیشرفت اجتماعی باشد.
تقی‌زاده افزود: حرکات تکراری، جنبیدن یا الگو‌های گفتاری، پایبندی سفت‌وسخت به روال‌ها یا رفتار‌های خاص، افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود، مانند واکنش منفی به یک‌صدای خاص و علائم یا دغدغه‌های ثابت از نشان‌های بیماران اوتیسم است.

علت بروز بیماری اوتیسم

وی افزود: علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. برخی از عوامل خطر شامل تغییرات در ژن‌ها و قرارگرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی یا عفونت‌ها در دوران بارداری است.

ریسک فاکتور‌های بروز اوتیسم

این هیئت علمی دانشگاه، عنوان کرد: سابقه خانوادگی، جهش‌های ژنتیکی، فرزندآوری در سنین بالا، وزن کم هنگام تولد، قرارگرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی، سابقه عفونت‌های ویروسی و قرارگرفتن جنین در معرض دارو‌های والپروئیک اسید یا تالیدومید از علت اوتیسم از بیماران است.

تقی‌زاده به خصوصیات بیماران اوتیسم اشاره و بیان کرد: این بیماری معمولاً قبل از سه‌سالگی بروز پیدا می‌کند و علائم آن می‌تواند بسیار گیج‌کننده باشد چرا که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ظاهراً تا قبل از شروع بیماری، رشد نرمالی دارند.
راه‌های تشخیص

وی خاطرنشان کرد: تست تشخیص اوتیسم بر اساس مشاهده غربالگری رشد، آزمایش DNA بیماری‌های ژنتیکی، ارزیابی رفتاری، غربالگری کاردرمانی و پرسش‌نامه‌های رشد است.
متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی کردستان در پایان یادآور شد: اگرچه اوتیسم قابل‌درمان نیست، اما با مداخلات درمانی می‌توان علائم آن را بهبود بخشید و کیفیت زندگی فرد را افزایش داد. درمان‌های رایج شامل رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و در برخی موارد، دارودرمانی است.