به گزارش مجله خبری نگار، سیلوستر استالونه و آرنولد شوارتزنگر بیشتر به خاطر فیلمهای اکشن دهه ۸۰ میلادی شناخته میشوند. استالونه در بخشی از مجموعه مستند نتفلیکس به نام «آرنولد»، به یاد رقابتش با شوارتزنگر در گذشته خود میافتد و به او ادای احترام میکند.
استالونه میگوید: «دهه ۸۰ میلادی زمان بسیار جالبی بود، چرا که هنوز تصویری مشخص از قهرمان اکشن شکل نگرفته بود. تا آن زمان، اکشن به تعقیب و گریز با ماشین مانند “بولیت” یا “ارتباط فرانسوی بود” و کل فیلم درباره هوش و کنایههای کلامی بود.»
استالونه معتقد است که با انتشار فیلم اولین خون در سال ۱۹۸۲ بود که فیلمهای اکشن تغییر کردند و میگوید: «شما واقعاً به بدن خود برای روایت داستان تکیه میکردید. دیالوگ لازم نبود. من دیدم که فرصتی وجود دارد، چون کس دیگری این کار را نمیکرد… به جز یک نفر دیگر اهل اتریش که نیازی به زیاد حرف زدن نداشت.»
استالونه به میل به تلاش و رقابت در شواتزنگر اشاره میکند و معتقد است هر بار که استالونه فیلم جدیدی مانند رمبو ۲ را داشت، شوارتزنگر راهی پیدا میکرد تا کار بهتری از آن انجام دهد و از استالونه پیشی بگیرد.
با فیلمهایی مانند ترمیناتور و کماندو، شوارتزنگر به رقیب استالونه تبدیل شده و فضا بسیار رقابتی گشت. استالونه میگوید آنها مانند محمد علی و جو فریزر یا جنگجویان بزرگی بودند که در یک مسیر پیش میرفتند: «تنها جا برای یکی از ما وجود داشت.»
اگرچه هر دو ستاره فیلمهای اکشن بودند، اما استالونه برتری را به شوارتزنگر میدهد و میگوید: «او برتر بود. او همه جنبهها را داشت. او بدن خوبی داشت. او قدرت داشت و همه بخشی از شخصیت او بود.»
استالونه اشاره میکند که در فیلمهای اکشن، او معمولاً شخصیتی را بازی میکرد که زیاد آسیب میدید و مجبور بود در موقعیتهای سخت و دردناک قرار بگیرد. در مقابل، آرنولد شوارتزنگر در نقشهای خود به ندرت آسیب جدی میدید و معمولاً در پایان مبارزات، بدون آسیب دیدگی زیادی پیروز میشد. استالونه به شوخی به آرنولد میگفت: «آرنولد تو میتونی با یک اژدها بجنگی و تنها با یک چسب زخم برگردی.»
شوارتزنگر اشاره کرد که «بدون استالونه، شاید در دهه ۸۰ به اندازه کافی انگیزه نداشتم که بر روی فیلمهایی که ساختم، سخت کار کنم. من آدم رقابتیای هستم.»
منبع:روزیاتو