مانگا از کجا پیدا شد؟

به گزارش مجله خبری نگار، ژاپنی‌ها در چند دهه اخیر با «مانگا» و «انیمه» نوجوانان زیادی را به این سبک علاقه‌مند کردند. مانگا یک‌جور رمان گرافیکی است که ریشه در ژاپن دارد و به معنای «تصاویر عجیب‌و‌غریب» است. ۲۰۹ سال پیش «کاتسوشیکا هوکوسای» وقتی طبق عادت، تصاویر کوچک و سرگرم‌کننده‌ای روی کاغذ می‌آورد، این کلمه را ساخت. او با نقاشی مشهور و جهانی‌اش یعنی «موج بزرگ» در دنیا شناخته‌می‌شود. مانگای ژاپنی برخلاف کمیک‌های آمریکایی برای هر سن‌وسالی چاپ‌می‌شود، داستان‌هایش از کمیک طولانی‌تر و بیشتر سیاه و سفید است و نسخه الکترونیک هم ندارد. هر صفحه مانگا از راست به چپ مرتب‌می‌شود و نوشته‌ها در آن، بیشتر عمودی است. اگر از طرفداران مانگا و انیمه هستید مطلب امروز فرصت خوبی برای آشنایی بیشتر با این هنر ژاپنی است.

ویژگی شخصیت‌ها در مانگا

طرح اولیه مانگا را با مداد می‌کشند، با قلم و رنگ روغنی قاب آن را طراحی‌می‌کنند و بعد قسمت‌های مدادی پاک‌می‌شوند. به این‌ترتیب مانگا‌ها با کمی سایه‌دادن، شکل می‌گیرند. اگر به مانگا‌ها دقت‌کنید چشم و سر شخصیت‌ها بزرگ و رنگ مو‌ها غیرمعمولی است. وقتی شخصیتی گریه‌می‌کند، اشک‌هایش شبیه فواره بیرون می‌ریزد. زمانی که می‌خندد دهان به اندازه چهره بزرگ می‌شود و چشم‌ها به شکل یک خط صاف می‌شوند. در هنگام عصبانیت، صورت آن‌ها سرخ‌شده و بخار از سر و صورت بیرون‌می‌زند و وقتی خجالت‌زده می‌شوند، گونه‌هایشان به رنگ سرخ درمی‌آید. این روش کلیشه‌ای بیشتر مانگا‌ها برای به تصویرکشیدن احساساتِ شخصیت‌هاست. در حقیقت مانگا یک داستان‌پردازی تمام‌عیار و اغراق‌آمیز از طریق تصاویر است، در آن کمتر به متن تکیه‌می‌شود و روایت‌ها بیشتر با رشد تصویری شخصیت‌ها ایجادمی‌شود. این همان دلیلی بوده که مانگا‌های ژاپنی را محبوب کرده است.

فرق مانگا با انیمه و کمیک

سبک تصویری انیمه و مانگا شباهت زیادی به هم دارد و به همین دلیل گاهی این دو با هم اشتباه گرفته‌می‌شوند. ساده بخواهیم بگوییم انیمه، به صورت فیلم و برنامه‌های تلویزیونی است. در حالی که مانگا کتاب‌های مصوری هستند که بیشتر اوقات، انیمه را از روی آن ساخته‌اند. البته گاهی مانگا‌ها هرگز به سریال‌های انیمه تبدیل‌نمی‌شوند. حالا که با تفاوت مانگا و انیمه آشناشدید، بد نیست به تفاوت‌های مانگا و کمیک نیز اشاره‌کنیم. یکی از اصلی‌ترین مواردی که مانگا و کمیک را از هم جدا می‌کند، تمام‌رنگی بودن آن‎هاست. علاوه بر آن، مانگاها بیشتر به صورت کتاب و روی کاغذ‌های نازک و ارزان قیمت چاپ‌می‌شوند در حالی که کمیک‌ها به صورت مجله و روی کاغذ‌های گلاسه باکیفیت پیاده‌می‌شوند. نکته مهم دیگر تفاوت در محتوای داستان‌های مانگا و کمیک است. مانگا از شرق می‌آید و بیشتر فرهنگ شرقی روی آن حاکم است
و کمیک‌ها از غرب می‌آیند.

اصطلاح‌های مانگایی

در ژاپن، مانگا‌ها در مجله‌های بزرگ به صورت سریالی منتشرمی‌شوند. برای مثال به ازای هر شماره مجله، می‌توان یک قسمت از مانگا را خواند و در نهایت همه شماره‌ها به صورت سریالی در کتاب‌هایی به نام «تانکوبون» به چاپ‌می‌رسد. محبوبیت مانگا، کلمه‌های جدیدی به اصطلاحات ژاپنی و طرفداران مانگا اضافه‌کرده است. برای مثال به طراح و مولف مانگا، «مانگاکا» می‌گویند و بر اساس دسته‌بندی بر اساس سن و سبک مانگا؛ «شونن» مربوط به پسرها، «شوجو» مربوط به دخترها، «سینن» مربوط به مرد‌ها و افراد بالغ، «جوسی» مربوط به خانم‌های بالغ و «کودومو» مربوط به کودکان است. محتوای هر مانگا بر اساس این دسته‌بندی‌ها متفاوت است و سعی‌می‌شود قصه‌ها در این مانگا‌ها درباره مسائلی باشد که دغدغه آن گروه سنی است.

منبع: plaza