این رحمت حق است که با عطر فضیلت - ایام ولادت شده و وقت «کرامت»

چه کریمانه است دهه کرامتی که مزیّن به نام معصومه و رضاست

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: ذی‌القعده که فرا می‌رسد، ناخودآگاه دل شاد می‌شود، نسیمِ مهر، بوی طراوتِ معنویت را در گستره عظیم ادراک انسان می‌پراکند و چشم دل، شاهد ضیافتی است که فقط باید آن را «کرامت» خواند؛ میان ولادت دو نور، ولادت دو اسوه فضیلت، ولادت دو کریم، یک دهه فاصله‌است، یک دهه که اهل خرد، دهه کرامتش نامیده‌اند و چه نیکو نامی و چه دلپذیر مناسبتی.

میان مشهد و قم، با آغاز ذی‌القعده، پلی برقرار می‌شود که بالای آن مهبط فرشتگان است و جلوه‌گاه رحمت الهی؛ در نخستین روز‌های این ماه پربرکت، خانه امام هفتم (ع)، غرق نور است و غرق سرور و دامن پاک نجمه‌خاتون، میزبان دو گوهر پاک از سلاله زهرای اطهر (س)؛ چه نوربارانی است خانه موسی بن جعفر (ع)! بهشتیان غبطه می‌خورند به این قطعه از زمین، چه تفاوتی می‌کند اگر میان دو ولادت، ۲۵ سال فاصله باشد؛ یکی در ۱۴۸ و دیگری در ۱۷۳ قمری؟ مهم این است که برای اهل آسمان، قرار آغاز ماه ذی‌القعده، خانه موسی بن جعفر (ع) است و برای آنان که در زمین، تمنای نور حق دارند نیز.

این هیجان نورانی، این ضربان حیات‌بخش، این لحظه پرشکوه، این گاهِ تجلی دوباره انسان کامل، این هنگام بارش رحمت حق، این زمان اتصال عرش به زمین؛ همه با ذی‌القعده شروع می‌شود و اوج می‌گیرد، پر نور و سرور می‌کند عالم را که آلوده است به آلایش نَفْس و هواخواهی انسانِ خاکی. پروردگار یک بار دیگر، از سر لطف، در‌های رحمت خویش را به روی نوع بشر می‌گشاید و مشام انسان را با بوی بهشت آشنا می‌کند؛ باز فرصتی پیدا می‌شود برای طی طریق، برای تلاش و مجاهدت، برای عبور از دیوار منیّت و حتی، کنار زدن حجاب‌های نور و اتصال به معدن عظمت و این همه، هدیه‌ای است که حضرت دوست، به یُمن قدوم با برکت دو نور، ارزانی بشریت می‌کند و چه کریمانه است دهه کرامتی که مزیّن به نام معصومه و رضاست؛ دهه‌ای که فرصت کسب فضیلت است و بهره مندی از کرامت خاندانی که خداوند نعمت هایش را بر آن‌ها تمام فرمود.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری