به گزارش مجله خبری نگار،به طور خاص، انواع مواد شیمیایی و مواد مورد استفاده در لباسها میتوانند منجر به درماتیت تماسی آلرژیک شوند. درماتیت تماسی به نوعی از بثورات بسیار خارش دار گفته میشود که به تدریج برجستگیهای کوچک قرمز رنگ و یا حتی تاولهایی را ایجاد میکند. این بثورات معمولا به محل قرار گرفتن در معرض آلرژن محدود میشوند.
احتمالا شایعترین علت آلرژی به لباس ناشی از درماتیت تماسی به نیکل است. نیکل به طور معمول در گیرهها و پرچهای شلوار (به خصوص شلوار جین آبی)، پیراهن و ژاکت و همچنین روی کمربندها و دیگر اکسسوریها یافت میشود. بثورات خارش دار موجود در اطراف ناف (ناف) نیز معمولا به دلیل حساسیت به نیکل موجود در این لباسها ایجاد میشود..
خاصیت کشسانی در لباس و کفش یکی دیگر از علل شایع آلرژی به لباس است. در واقع، وجود بثورات دور کمر، مچ دست، مچ پا و پاها نشان میدهد که این قسمتها از بدن به ترکیبات لاستیکی به کار رفته در لباسها حساسیت دارند. اینها تعدادی از آلرژنهای بالقوه مختلف در مواد لاستیکی مورد استفاده در لباسها هستند که منجر به بروز درماتیت تماسی میشوند، از جمله: ترکیبات کربا، لاستیک سیاه، ترکیبات مرکاپتو، تیورام و مرکاپتوبنزوتیازول.
فرمالدئید نوعی ماده نگهدارنده است که برای پرداخت نهایی پارچههایی با پرس دائمی استفاده میشود. لباسهایی که دارای «پرس دائمی» یا «بدون چروک» هستند، فرمالدئید دارند، بدین ترتیب شکل ظاهری خود را حفظ کرده و از ایجاد چین و چروک روی آنها جلوگیری میکند. از این رو، درماتیت تماسی با فرمالدئید در لباس میتواند منجر به ایجاد بثورات پوستی در بدن شود، به ویژه پشت (پشت نزدیک به زیر بغل ها)، کنارههای گردن، جلوی رانها و به طور قسمتهایی از بدن که لباس بیشتر به آن ساییده میشود.
تعدادی از رنگدانههای مختلف در لباسها نیز ممکن است منجر به بروز درماتیت تماسی شوند. برای مثال، Disperse blue ۱۰۶ یک رنگدانه آبی تیره است که برای رنگ آمیزی لباسها به رنگ آبی تیره، قهوه ای، مشکی، بنفش و سبز استفاده میشود. اما، از آنجایی که این رنگدانه به فنیلن دیامین مربوط میشود، ممکن است افرادی که به رنگ مو حساسیت دارند، در معرض خطر واکنشهای آلرژیک به این رنگدانه نیز باشند. دی کرومات پتاسیم رنگدانه دیگری است که برای تولید منسوجات و رنگ آمیزی میز بیلیارد به رنگ سبز روشن استفاده میشود. این رنگدانه نیز به خوبی شناخته شده است که باعث درماتیت تماسی میشود، به خصوص در افرادی که با چرم، رنگ و سیمان کار میکنند.
مورد آخر کبالت است، رنگدانه دیگری که رنگدانه آبی روشن یا دیگر رنگهای ساخته شده از این رنگ اصلی (مانند سبز روشن) را میسازد. همچنین گفته میشود که کبالت یکی از علل شناخته شده درماتیت تماسی به خصوص در افرادی است که به نیکل حساسیت دارند.
راه کارهایی وجود دارد که افراد مشکوک به حساسیت به لباس باید آنها را دنبال کنند:
آن افرادی که به نیکل حساسیت دارند، باید از پوشیدن لباسهایی با گیره، دکمه و زیپهای فلزی خودداری کرده و در عوض آنها را بستهای پلاستیکی جایگزین کنند. همچنین، هر بست فلزی مانند پرچ شلوار جین آبی را با یک تکه نوار پارچهای بپوشانده شود تا مانع از ساییده شدن آن به پوست شکم باشد.
افراد مبتلا به حساسیت به مواد لاستیکی باید پوشیدن لباسهایی با نوارهای الاستیک خودداری کنند، در نتیجه یا باید آن نوارها را خارج کرده و یا آنها را با نخ کشی جایگزین کنند.
میتوان از فرمالدئید موجود در لباسها اجتناب کرد: با شستن لباسها قبل از پوشیدن و همچنین با نپوشیدن لباسهای «بدون چروک»، «بدون آهن» و یا لباسهایی که با «پرس دائمی» هستند.
افرادی که به رنگدانهها حساسیت دارند، باید قبل از پوشیدن لباسها را یک یا چند بار بشویند تا رنگدانههای اضافی تا حد ممکن پاک شوند. بعلاوه، خودداری از پوشیدن لباسهایی با رنگهای تیره (مانند آبی، مشکی، قهوهای و سبز) و در عوض استفاده از رنگهای روشن (مانند سفید، زرد، بژ و نارنجی) از بسیاری از رنگدانههای رایج مشکوک به ایجاد درماتیت تماسی جلوگیری میکند.
منبع:مانکن