این پول از کجا باید تأمین شود؟ بازیکنی که ۱ میلیارد می‌ارزد، اما قرارداد ۱۰، ۲۰ میلیاردی می‌بندد

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: غلامحسین پیروانی را به‌عنوان یکی از سازنده‌ترین مربیان حال حاضر فوتبال ایران می‌شناسیم. مرد خوش اخلاق و متواضع شیرازی‌ها، او شاید در میان مربیان به نوعی از بابت جذب نکردن بازیکن خارجی در تیم‌هایش رکورددار باشد.
او براین باور است که باید بازیکنانی را از کشور‌های دیگر به خدمت گرفت که یک سر و گردن از بازیکن‌های ما بهتر باشند.

حدود ۲۰ بازیکن خارجی در لیگ حضور داشتند که غیر از چند نفرشان بقیه توریست بودند.

به قول معروف با سیه‌دل چه سود خواندن وعظ؟ نرود میخ آهنین در سنگ، امیدوارم به کسی برنخورد، اما در همه این سال‌ها هم ما صحبت کردیم هم دیگران، اما چه فایده داشته است. بازیکن خارجی باید یک سر و گردن از فوتبالیست‌های ما بالاتر یا حداقل هم سطح‌شان باشد. ما بازیکنانی مثل جانواریو، عمادرضا، ابراهیم توره و دو سه نفر دیگر را داشتیم که فوق‌العاده بودند. یا همین خارجی‌های فولاد که خوب کار کرده‌اند اما بیشتر بازیکنان خارجی شاغل در لیگ، از نظر من به لحاظ کیفی معمولی بودند.

شما هیچ‌وقت بازیکن خارجی در تیم‌های‌تان نداشتید؟

من یک سال برای چند بازی آخر به صنعت نفت رفته بودم که به لطف خدا تیم را حفظ کردیم. همان موقع چند بازیکن خارجی موبلند آورده بودند که من به آقای حکمت مدیریت باشگاه گفتم آن‌ها را نمی‌خواهم، چون از بازیکنان خودمان بهتر نبودند. به طور کلی من در تمام دوران مربیگری بازیکن خارجی جذب نکردم.

چرا؟

چون به تعصب و غیرت بازیکنان خودمان اعتقاد داشتم. ما به تیم‌های دیگر تا دلتان بخواهد بازیکن دادیم اما این مدل بازیکن نگرفتیم. به هرحال باید یک‌بار برای همیشه نگاه دقیق و اصولی به این مسأله شود و به قول شاعر به عمل کار برآید به سخندانی نیست. مدیران باشگاه‌ها باید رعایت کنند تا این پول‌ها، بدون حساب و کتاب از کشور خارج نشود.

در نهایت هم آن‌ها شکایت می‌کنند و به پول‌شان می‌رسند.

متأسفانه هیچ وقت با آن‌ها قرارداد خوبی امضا نشد و وقتی شکایت کردند برنده پرونده‌شان بودند. هیچ‌وقت وکیل خوب نداشتیم که آداب و رسوم را بداند و همیشه هم متضرر شدیم.

مثلاً پرسولیس دو بازیکن تاجیکی آورد که یکی از آن‌ها فقط ۱۴۸ دقیقه بازی کرد.

هر چقدر پول بدهید آش می‌خورید.

خب جذب نکنند.

این را من و شما می‌گوییم، در حالی که باید مدیران باشگا‌ها پاسخ بدهند. مگر همین الان از کریستیانو رونالدو بهتر داریم، اما در جایی خواندم به رم ایتالیا می‌رود. بازیکن خارجی وقتی جذب یک تیم می‌شود باید کارآیی داشته باشد.

الان هم که برخی تیم‌ها مبالغ چند ۱۰ میلیاردی به بازیکنان می‌دهند.

یک موضوعی را بگویم، فواره، چون بلند شود سرنگون شود. شما این را از قول من بنویس که روزی می‌آید همین تیم‌های دولتی هم توان سرمایه گذاری‌های اینچنینی را در فوتبال نخواهند داشت. بازیکنی که امروز در بهترین شرایط یک میلیارد می‌ارزد، اما قرارداد ۱۰، ۲۰ میلیاردی می‌بندد. این پول از کجا باید تأمین شود و چه کسانی در این میان استفاده می‌برند؟

جالب این که وقتی مربیان آن‌ها نتیجه نمی‌گیرند بهانه‌های زیادی هم برای عملکرد ضعیف‌شان دارند.
شما به بعضی از همین مربیانی که پیشرفته هستند یک تیم کم بضاغت و کم پول را بدهید آن وقت ببینید چه‌کار می‌کنند. ما در تهران با فجر به پرسپولیس ۵-۲ باختیم، عادل فردوسی‌پور بعد از بازی از من پرسید چرا ۵ تا خوردید، من هم گفتم امروز جنگ ژ ۳ با تفنگ بادی بود. البته سه سال بعد در تهران، ۴ تا به پرسپولیس زدیم و در شیراز هم استقلال را شکست دادیم و جبران کردیم.

تا تیم‌ها به معنای واقعی خصوصی نشوند همین مشکل وجود خواهد داشت.

این که بله، اما متأسفانه مادیات پدر معنویات فوتبال را درآورده و نتیجه‌اش شده از بین رفتن تیم‌هایی مثل برق شیراز، ابومسلم، راه‌آهن، بانک ملی، دارایی، هما و... ختم کلام این که چهار دینار جهان پوشش عیب کهن است / من بیچاره ندارم همه عیبی به من است.