ترس سارا ناتوچنی از شهرت و فاصله گرفتن از فضای سینما

به گزارش مجله خبری نگار،سارا ناتوچنی، که برای میلیون‌ها طرفدار انیمه در جهان با صدای انگلیسی شخصیت «اش کچام» در ««Pokémon»» شناخته می‌شود، بعد از نزدیک به دو دهه فعالیت در دوبله و صداپیشگی، حالا رسماً وارد دنیای سینمای لایو-اکشن شده است. او این پاییز، در فیلم مستقل جدیدی به نام ««Raccoon»» به کارگردانی مایکل باستا و با بازی کمدین تیم هِیدِکر، جلوی دوربین رفته؛ فیلمی که نوامبر امسال در شهر بوستون فیلم‌برداری شد.

ناتوچنی در گفت‌وگویی تازه تأکید کرده که برای او مرز بین صداپیشگی و بازی جلوی دوربین آن‌قدر‌ها هم که تصور می‌شود، پررنگ نیست.

او می‌گوید: «این‌که بگویند بازیگریِ صدا و بازیگری جلوی دوربین خیلی با هم فرق دارند، برای من سخت است که بپذیرم. واقعاً چندان این را قبول ندارم.»

دختر نیویورکی که صدای یک پسر شد؛ ۱۹ سال با «اش» و «پیکاچو»

سارا ناتوچنی که هنوز هم پس از ۱۹ سال برای «Pokémon» صداپیشگی می‌کند، با شوخی می‌گوید کارش در نهایت به این خلاصه می‌شود که بتواند «مثل یک پسر بچه» حرف بزند و به «پیکاچو» فرمان بدهد.

او در سال ۲۰۰۶، زمانی که هنوز نوجوان بود، برای اولین‌بار نقش اش کچام را در دوبله انگلیسی به‌عهده گرفت و جایگزین دوبلور قبلی شخصیت، ورونیکا تیلور، شد؛ تغییری که در دنیای طرفداران «Pokémon» به‌شدت جنجالی شد و موجی از واکنش‌های منفی و انتقاد را متوجه او کرد.

ناتوچنی می‌گوید: «وقتی یک صدا عوض می‌شود، مردم احساس می‌کنند کسی داره یک دوست قدیمی را از آنها می‌گیرد. آنها فکر نمی‌کنند فقط یک صدا را عوض می‌کنند؛ انگار روح کاراکتر را عوض می‌کنند.»

این اتفاق، تجربه‌ای بود که در ۱۸ سالگی زندگی حرفه‌ای او را تحت تأثیر قرار داد و داستانی که می‌توانست «الهام‌بخش» باشد، به سوژه بحث و جنجال در اوایل عصر اینترنت تبدیل شد؛ چیزی که خودش نقشی در شکل‌گیری‌اش نداشت.

پیشینه سخت‌کوش؛ از ژیمناستیک تا مدرسۀ بازیگری

ناتوچنی، که در نیویورک و در خانواده‌ای از موسیقی‌دانان کلاسیک بزرگ شده، از کودکی با فضای رقابتی و فشار آشنا بود. او در یک مدرسه بازیگری رقابتی آموزش دید و حتی در ژیمناستیک ریتمیک در سطح «المپیک نوجوانان» مدال برنز گرفت.

او با اشاره به ریشه‌هایش می‌گوید: «من روس هستم؛ باید یک شور و علاقه واقعی داشته باشی.»

همین روحیه سخت‌کوشی و تمرکز، بعد‌ها در مسیر طولانی و پرچالش او در صداپیشگی و حالا در ورود به بازیگری جلوی دوربین نقش مهمی داشته است.

ترس از شهرت و فاصله گرفتن از جلوی دوربین

بسیاری از صداپیشه‌ها نگران «تیپ‌کست» شدن هستند؛ یعنی این‌که برای همیشه فقط در قالب یک نوع نقش یا یک قالب کاری شناخته شوند و فرصت حضور جلوی دوربین را از دست بدهند.

سارا ناتوچنی بعد از موفقیت در «Pokémon»، صد‌ها نقش صداپیشگی در کارنامه خود ثبت کرده است. او حتی در جوایز انیمه «کرانچی‌رول» (Crunchyroll Anime Awards) امسال، برای بهترین اجرای انگلیسی نامزد شد؛ آن هم برای نقش اصلی در ««Alya Sometimes Hides Her Feelings in Russian»»، که اقتباسی از یک سری رمان ژاپنی است.

با این حال، او از ابتدا دوست داشت جلوی دوربین هم دیده شود؛ اما به دلیل همان تجربه تلخ مواجهه با واکنش‌های منفی اولیه، از شبکه‌های اجتماعی برای مدیریت روایت مسیر حرفه‌ای‌اش استفاده نکرد:

«وارد تدوین فیلم شدم. خیلی عاشق سینما بودم و می‌خواستم در این فضا بمانم، اما واقعاً نمی‌خواستم مشهور باشم. نمی‌خواستم دوباره آن‌طور زیر ذره‌بین قرار بگیرم.»

به این ترتیب، او سال‌ها در پشت صحنه و در استودیو‌های صداپیشگی باقی ماند؛ دور از چشم عموم، با این‌که یکی از شناخته‌شده‌ترین صدا‌های دنیای انیمیشن بود.

تغییر فضا با «Pokémon GO» و ملاقات با هواداران

اوضاع از سال ۲۰۱۶ به‌تدریج تغییر کرد؛ زمانی که بازی موبایلی ««Pokémon GO»» به یک پدیده جهانی تبدیل شد و نسل جدیدی از طرفداران را به جهان «Pokémon» وارد کرد. چند سال بعد، ناتوچنی شروع کرد به حضور در رویداد‌هایی مانند «کمیک‌کان نیویورک» (New York Comic-Con)، جایی که در نقش اش کچام لباس می‌پوشید و طرفداران را غافلگیر می‌کرد.

بر خلاف تجربه اولیه، این‌بار واکنش‌ها فوق‌العاده مثبت بودند؛ به‌خصوص در فضای آنلاین، جایی که او کم‌کم جامعه‌ای از طرفداران پیدا کرد که واقعاً حمایتش می‌کردند:

«خیلی لذت‌بخش است که می‌فهمم کاری که این‌همه سال انجام داده‌ام، این‌قدر روی آدم‌ها تأثیر مثبت گذاشته. شروع خیلی سختی برای من بود، اما به یک نقطه بسیار زیبا ختم شد و این شغل و این سریال باعث رشد درونی باور‌نکردنی در من شده است.»

از جایزه وبی تا «Raccoon»؛ پل میان صدا و تصویر

جالب این‌که پلی که ناتوچنی را از دنیای صداپیشگی به بازیگری لایو-اکشن نزدیک‌تر کرد، دقیقاً همان چیزی بود که قبلاً از آن می‌ترسید: شبکه‌های اجتماعی.

او با تولید محتوا، تعامل با طرفداران و استفاده خلاقانه از پلتفرم‌ها، توانست اعتمادبه‌نفسش را دوباره بسازد و شبکه حرفه‌ای‌اش را گسترش دهد. این تلاش‌ها حتی برایش جایزه «صدای مردم» (People’s Voice Award) در جوایز «وبی» (Webby Awards) سال ۲۰۲۳ را به‌همراه داشت.

ناتوچنی سال‌ها تلاش کرده بود وارد فضای بازیگری در فیلم‌های بلند لایو-اکشن شود تا این‌که بالاخره با دیو انتین، تهیه‌کننده شرکت «اومنِس فیلمز» (Omnes Films) ارتباط برقرار کرد. نتیجه این ارتباط، نقش او در فیلم کم‌بودجه مستقل «Raccoon» با بازی تیم هِیدِکر بود؛ پروژه‌ای که هنوز در مرحله تولید است، اما همین انتخاب بازیگر، برای ناتوچنی هم یک پیروزی شخصی و دیرهنگام است و هم نمادی از شکستن دیوار میان صداپیشگی و بازیگری جلوی دوربین.

این موفقیت، به‌طور نمادین به دیگر صداپیشه‌هایی امید می‌دهد که در تلاش‌اند وارد فضای تولیدات لایو-اکشن شوند، فضایی که اغلب بسته و دشوار به‌نظر می‌رسد.

توصیه سارا ناتوچنی به صداپیشه‌ها: خودتان تعیین کنید چگونه دیده شوید

سارا ناتوچنی در پایان گفت‌وگویش پیامی روشن برای هم‌صنفی‌هایش در دنیای صداپیشگی دارد؛ کسانی که ممکن است میان ماندن در اتاق دوبله یا حرکت به سوی جلوی دوربین مردد باشند:

«بفهمید چه چیزی برای شما درست است؛ این‌که چطور می‌خواهید خودتان را به دنیا معرفی کنید و در نهایت، به چه چیزی قرار است افتخار کنید.»

مسیر او از یک نوجوان تحت فشار و در معرض نقد، تا یک صداپیشۀ محبوب و حالا بازیگر سینمای مستقل، نشان می‌دهد که مرز میان صدا و تصویر، شاید خیلی هم قطعی و غیرقابل عبور نباشد؛ به‌ویژه اگر مثل ناتوچنی، پشتکار، عشق به کار و کمی شجاعت برای دوباره دیده‌شدن داشته باشید.