به گزارش مجله خبری نگار،در جنوب پرو، در دره پیسکو، مکانی به نام مونته سیرپه یا "کوه مار" قرار دارد. این مکان تقریباً ۱.۵ کیلومتر تپه دارد که بیش از ۵۰۰۰ گودال دایرهای کاملاً همراستا در آن قرار گرفتهاند. منشأ آنها برای دههها محققان را متحیر کرده است. تیمی از باستانشناسان دانشگاه سیدنی اظهار داشتهاند که این خطوط مرموز ممکن است یک بازار باستانی و بعداً یک سیستم حسابداری و توزیع منابع در دوران امپراتوری اینکاها بوده باشند. این موضوع در Science Daily گزارش شد.
تیمی به رهبری باستانشناس، جیکوب بونگرز، با استفاده از فناوریهای مدرن - تصویربرداری با پهپاد و تجزیه و تحلیل ریزگیاهشناسی - نقشهای دقیق از مونته سیرپ تهیه کردند. نتایج نشان داد که هزاران گودال به صورت تصادفی قرار نگرفتهاند: چیدمان آنها یک سیستم واضح را تشکیل میدهد که از نظر ساختاری شبیه به کیپوی اینکاها - ریسمانی گرهدار که برای ذخیره و انتقال اطلاعات استفاده میشود - است.
تجزیه و تحلیل خاک، وجود گرده ذرت و نی را نشان داد که در دوران باستان برای ساخت سبد استفاده میشده است. این یافتهها نشان میدهد که از این گودالها برای ذخیره یا حمل محصولات استفاده میشده است. محققان معتقدند که مدتها قبل از ورود اینکاها، بازار بزرگی در این مکان فعالیت میکرده که در آن بازرگانان، کشاورزان و صنعتگران کالاها را مبادله میکردند.
بعدها، با ادغام این منطقه در امپراتوری اینکا، این مجموعه احتمالاً به یک سیستم حسابداری منحصربهفرد تکامل یافت - هر گودال میتوانست نشان دهنده یک مالیات، یک واحد ذخیرهسازی یا نوع خاصی از محصول باشد. مونته سیرپ بین دو مرکز اداری اینکا، در تقاطع جادههای باستانی و مناطق آب و هوایی واقع شده است و آن را به نقطهای مناسب برای تجارت بین ساحل و کوهستان تبدیل کرده است.
همانطور که در مقاله توضیح داده شد، کشف این مکان منحصربهفرد به سال ۱۹۳۳ برمیگردد، زمانی که برای اولین بار از هوا برای مجله نشنال جئوگرافیک عکسبرداری شد. از آن زمان، این مجموعه بارها موضوع گمانهزنیها و نظریههای شبهعلمی بوده است. با این حال، تحقیقات مدرن بر اساس دادههای دقیق، توضیحی علمی برای ریشههای آن ارائه داده و اهمیت آن را به عنوان نمونهای برجسته از مهندسی باستانی آند احیا کرده است.
پروفسور کرستن مکنزی خاطرنشان کرد که کار همکارانش به «آشکار کردن بینشهای جدید در مورد سنتهای تجاری و حسابداری مردمان بومی آند» کمک میکند. پروفسور چارلز استانیش از دانشگاه فلوریدای جنوبی خاطرنشان کرد که استفاده از پهپادها به آنها اجازه داد تا هندسه پنهان گودالها را آشکار کنند. او توضیح داد که این ساختار قبلاً به دلیل مه غلیظ ساحلی غیرقابل تشخیص بود، اما اکنون محققان متقاعد شدهاند که به دنبال یک مجموعه با دقت برنامهریزی شده هستند، نه یک شکلگیری تصادفی.
در ۹ نوامبر، مجله Science X از ایجاد یک نقشه دیجیتالی جدید خبر داد که نشان میدهد طول جادههای روم باستان ۵۰٪ بیشتر از تخمینهای تاریخی قبلی است. پیش از این تصور میشد که طول آنها تقریباً ۱۸۸،۵۵۵ کیلومتر باشد، اما مطالعه جدید ثابت میکند که طول آن تقریباً ۳۰۰،۰۰۰ کیلومتر است.
منبع: iz