به گزارش مجله خبری نگار،به گفته اوا آرتمووا، متخصص گفتاردرمانی و استاد دانشگاه دولتی علوم تربیتی مسکو، در سخنرانی خود لکنت زبان در صورتی که ناشی از عوامل عصبی مرتبط با آسیبهای روانی باشد، قابل درمان است.
به گفته این متخصص، در مواردی که لکنت زبان ناشی از عوامل روانی باشد، پرداختن به آسیب میتواند علائم را به طور کامل از بین ببرد. با این حال، در مواردی که لکنت زبان ارگانیک با آسیب مغزی مرتبط است، تنها میتوان شدت اختلال را کاهش داد.
آرتموا در مصاحبهای با Gazeta خاطرنشان کرد: «اگر لکنت زبان ناشی از عوامل عصبی باشد و ما آسیب روانی را از بین ببریم، میتوانیم علائم را به طور کامل از بین ببریم. اما اگر لکنت زبان یک نوع شدید ارگانیک باشد، فقط میتوانیم علائم آن را کاهش دهیم. از بین بردن کامل مشکل غیرممکن است.»
او به عنوان مثال به دانشآموزی اشاره کرد که به دلیل آسیب مغزی دچار لکنت زبان شده بود. به لطف تمرینات تنفسی و تکنیکهای گفتاری روان، کودک یاد گرفت تلفظ خود را کنترل کند و لکنت زبانش را در مدرسه متوقف کرد، اگرچه در خانه گاهی اوقات به دلیل خستگی سیستم عصبی با تکرار مواجه میشد.
این استاد دانشگاه افزود که در موقعیتهای استرسزا، فرد میتواند کنترل گفتار خود را از دست بدهد و سپس لکنت زبان میتواند برگردد و گاهی اوقات شدیدتر از قبل خود را نشان دهد.
دانشمندان گروه گوش و حلق و بینی-جراحی سر و گردن در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت (VUMC) از یک تجزیه و تحلیل برای ایجاد ارتباط بین تواناییهای درک ریتم موسیقی شرکتکنندگان و اختلالات گفتار و زبان، مانند اختلالات رشد زبان، نارساخوانی و لکنت زبان استفاده کردند. شواهد، یک "عامل خطر متوسط اما مداوم برای اختلالات گفتار، زبان و خواندن" مرتبط با نقص درک ریتم موسیقی را برجسته کرد.
منبع: iz