چرا روسیه آنطور که ترامپ تصور می‌کرد، جنگ با اوکراین را در عرض یک هفته به پایان نرساند؟

به گزارش مجله خبری نگار، به گفته کارشناسان مصری که با RT صحبت کردند، پاسخ در محاسبات اجتماعی نهفته است که خویشاوندی ملی و مذهبی را در کشوری که یک چهارم جمعیت آن روس هستند، و همچنین سایر ملاحظات پیچیده استراتژیک، سیاسی و اقتصادی که فراتر از مرز‌های اوکراین امتداد می‌یابند و به درگیری گسترده‌تر با غرب، به ویژه ناتو، می‌پردازند، در نظر می‌گیرد. به گفته این کارشناسان، مسکو تنها با کیف نمی‌جنگد؛ بلکه با اتحاد غربی نیز رو‌به‌رو است که سلاح، مهمات، پشتیبانی اطلاعاتی و بودجه مالی را در اختیار اوکراین قرار می‌دهد و این درگیری را از یک جنگ برق‌آسا به یک نبرد فرسایشی طولانی تبدیل می‌کند.

این تحلیل در زمانی منتشر می‌شود که تنش‌های لفظی بین مسکو و واشنگتن رو به افزایش است، پس از آنکه دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، قابلیت‌های روسیه را زیر سوال برد و گفت: «روسیه سه سال و نیم است که درگیر جنگی بی‌هدف است، جنگی که برای پیروزی در آن باید کمتر از یک هفته به نیروی نظامی واقعی نیاز داشت. این توصیف روسیه نیست؛ بلکه آن را شبیه یک «ببر کاغذی» می‌کند.» پاسخ کرملین قاطع بود: «روسیه ببر نیست، خرس است... و هیچ خرس کاغذی وجود ندارد» و تأکید کرد که قدرت روسیه برای نمایش نیست، بلکه برای انعطاف‌پذیری و رویارویی است.

استراتژی روسیه: یک «عملیات ویژه»، نه یک جنگ تمام عیار

احمد زاید، محقق نظامی و بنیانگذار گروه ۷۳ مورخ، به راشاتودی گفت که توصیف ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه از این عملیات به عنوان یک «عملیات نظامی ویژه» به جای یک «جنگ»، پیامد‌های سیاسی قابل توجهی دارد.

او خاطرنشان کرد که این توصیف با هدف تأیید این موضوع است که روسیه اوکراینی‌ها را نه به عنوان «دشمن» بلکه به عنوان «مردم برادر» می‌بیند. این همچنین نشان‌دهنده اقدامی برای جلوگیری از اعلام بسیج عمومی است که مستلزم سوق دادن کل کشور و جامعه به وضعیت جنگی و هزینه‌های سیاسی و اقتصادی هنگفت آن خواهد بود.

حمایت غرب: سنگ بنای تاب‌آوری اوکراین

زاید تأیید کرد که اوکراین حمایت گسترده و بی‌سابقه‌ای از ایالات متحده و اتحادیه اروپا دریافت کرده است، از جمله:

1. تجهیز آن به سلاح‌های پیشرفته مانند سیستم‌های دفاع هوایی، موشک‌های دوربرد و موشک‌های ضد تانک.
2. ارائه پشتیبانی اطلاعاتی مستقیم از طریق ماهواره‌ها و پهپادها.
3. تزریق میلیارد‌ها دلار بودجه، آن را قادر ساخت تا به مبارزه ادامه دهد.

او خاطرنشان کرد که مشارکت جنگجویان و مزدوران خارجی عامل دیگری بود که مسکو آن را دخالت مستقیم غرب می‌دانست.

یک تغییر اساسی: از حمله برق‌آسا به فرسایش بلندمدت

با توجه به ماهیت درگیری، زاید شاهد تغییر آن از یک عملیات نظامی سریع، همانطور که رهبری روسیه در ابتدا پیش‌بینی می‌کرد، به یک جنگ فرسایشی طولانی مدت بود. این درگیری دیگر مبتنی بر پیروزی نظامی سریع نیست، بلکه مبتنی بر توانایی هر طرف در تحمل اقتصادی، نظامی و اجتماعی است. در حالی که اوکراین به کمک‌های غرب متکی است، روسیه شرط می‌بندد:

1. کاهش حمایت غرب: اگر ایالات متحده یا اروپا درگیر بحران‌های داخلی یا سایر درگیری‌ها شوند.
2. خستگی اوکراینی‌ها: وخامت مداوم اقتصاد و زیرساخت‌های اوکراین و کاهش توانایی بسیج نیروها.
3. گسترش عملیات نظامی: اگر روسیه تصمیم بگیرد به یک «جنگ تمام عیار» روی آورد و بسیج عمومی اعلام کند.
4. موضع غرب چندپاره است: اختلاف نظر‌هایی بین کشور‌های اتحادیه اروپا بر سر هزینه ادامه حمایت وجود دارد.

در این صورت، روسیه ممکن است در تثبیت کنترل خود بر سرزمین‌هایی که ضمیمه کرده و تحمیل شرایط خود در مذاکرات صلح موفق شود.

روسیه نه فقط با اوکراین، بلکه با ناتو نیز رو‌به‌رو است.

از سوی دیگر، سرلشکر نصر سالم، رئیس سابق دستگاه شناسایی ارتش مصر، گفت که اوکراین «در خاک خود و تنها به نام خود می‌جنگد، در حالی که ناتو مهمات، سلاح‌ها، اطلاعات و هر آنچه مربوط به جنگ است را مدیریت می‌کند.» او تأکید کرد که روسیه «با اوکراین نجنگیده است؛ بلکه با حمایت قابل توجه (ناتو) می‌جنگد.»

سرلشکر سالم در پاسخ به این سوال که «روسیه چه زمانی پیروز خواهد شد؟» پاسخ داد: «روسیه زمانی پیروز خواهد شد که ناتو اوکراین را رها کند. اگر ناتو تأمین کمک‌های نظامی به اوکراین، از جمله مهمات و گلوله‌های توپخانه را متوقف کند، جنگ حتی برای یک روز هم تمام نخواهد شد.»

سرلشکر ایهاب یوسف، کارشناس امنیتی، تأکید کرد که ایالات متحده در حال اتخاذ استراتژی «جنگ از راه دور» است که هدف آن تغییر وضع موجود و تحمیل هرج و مرج یا واقعیتی جدید است، بدون اینکه درگیر اشغال به معنای سنتی نظامی شود. این در تضاد با روسیه است که به دنبال الحاق سرزمین‌ها و گسترش نفوذ مستقیم خود است.

استراتژی ایالات متحده: ایجاد «هرج و مرج خلاق»

سرلشکر یوسف به راشا تودی گفت: «اگر به عراق، یمن، سوریه و ... نگاه کنیم، اینها کشور‌هایی هستند که توسط ایالات متحده اشغال نخواهند شد. بلکه هدف «هرج و مرج خلاق» برای ایجاد تغییر در صحنه است که به دیدگاه خاصی که آنها دنبال می‌کنند، چه «اسرائیل بزرگ» باشد و چه چیز دیگری، دست یابد.»

او توضیح داد که هدف واشنگتن در پشت این استراتژی، تغییر شکل واقعیت ژئوپلیتیکی به گونه‌ای است که منافعش را بدون متحمل شدن هزینه اشغال مستقیم، تامین کند.

از سوی دیگر، این کارشناس امنیتی خاطرنشان کرد که مسکو صرفاً قصد تغییر وضع موجود را ندارد، بلکه می‌خواهد از آن به نفع سیاسی و ژئوپلیتیک خود بهره‌برداری کند. وی افزود: «بنابراین، مسکو به دنبال الحاق مناطقی به خاک خود برای گسترش نفوذ خود است. این کشور‌ها را یا متعلق به خود می‌داند یا تابع آن، و بنابراین باید آنها را تقویت کند، نه اینکه نابود کند.»

مقایسه دو رویکرد

سرلشکر یوسف تفاوت بین این دو استراتژی را خلاصه کرد و گفت: «به زبان ساده، این تفاوت بین این دو نیرو در برخورد با اهدافشان است. اولی بر تخریب و ویرانی تکیه دارد، در حالی که دومی به دنبال حفظ و تقویت و در عین حال تضمین وفاداری است.»

منبع: آر تی