به گزارش مجله خبری نگار، درخت بنه به لحاظ طبیعی بسیار دیر رشد میکند و از این رو قد کشیدن و بزرگ شدن آن مستلزم گذشت زمان و دور بودن از دسترس گیاهخواران میباشد و هر آنچه که در حال حاضر در دامنه کوهستان جلوه مینماید، باقیمانده درختانی است که تمام سختیها را طی کردهاند و از تیشه هیزم شکننان به دور ماندهاند که آتش چوب بنه به خاطر تمیز سوختن و ماندگاری و دوام از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است.
بنه یا پستهی کوهی
آب
برای تهیه قاتق بنه ابتدا دانههای بنه را با پوست کاملا خرد میکنند و به صورتی که مغز دانهها کاملا با پوسته دانه خرد شوند.
بعد از خرد کردن مقدار مورد نیاز، دانههای بنه خرد شده بنه را داخل ظرفی میریزند (معمولا از تغار استفاده میشود که به لحاظ زبر بودن قسمت داخلی تغار، چنگ زدن بهتر خمیره به دست آمده امکان پذیر خواهد بود).
چنگ زدن و ساییدن خمیره حاصل از دانههای بنه را تا پیدا شدن چربی (آزاد شدن چربی موجود در هسته دانههای بنه) ادامه میدهند.
بعد از این به آن آب اضافه میکنند تا قسمتهای چوبی مربوط به دانههای بنه از سایر قسمتها جدا شوند (قسمتهای چوبی در ته ظرف باقی میمانند).
مایع به دست آمده را قاتق بنه میگویند که آن را میتوان کمی گرم کرده و همراه با مقدار دلخواه رب انار مخلوط کرده و با پیاز بر سر سفره نهاد تا نان کرنو و یا کماچ و یا نان تابهای را در آن خرد کرده و با دست خوردن این قاتق عجب میچسبد.
بنه، مقوی کبد و طحال بوده و مسکن درد کمر، درد پشت و درد قولنج میباشد، ضمن آنکه بنه، ویتامینهای آ و اقسام ب و د را دارد.
بخار پوست درخت بنه برای گریزاندن حشرات مؤثر است و در صنعت دارو سازی با صمغ آن پمادی درست میکنند که از گزش پشه جلوگیری میکند.
برای کمر درد و دردهای مفصلی از روغن این گیاه استفاده میشود و کرمانیها بنه را به نوعی تقویت کننده اعصاب میدانند.
منبع: قند پهلو