موسیقی می‌تواند افسردگی و استرس را در بیماران مبتلا به زوال عقل کاهش دهد

یک تحلیل جدید از یافته‌های علمی نشان داده است که موسیقی درمانی ممکن است افسردگی و استرس را در بیماران مبتلا به زوال عقل کاهش دهد.

به گزارش مجله خبری نگار، یک تحلیل جدید از یافته‌های علمی نشان داده است که موسیقی درمانی ممکن است افسردگی و استرس را در بیماران مبتلا به زوال عقل کاهش دهد.

محققان کشف کردند که موسیقی درمانی همچنین ممکن است رفاه افراد مبتلا به این بیماری را بهبود بخشد. با این حال، در این گزارش که در مجله کتابخانه کوکران منتشر شده است، اشاره شده است که تیم تحقیقاتی هیچ فایده‌ای برای این نوع درمان در مورد مشکلات شناختی و رفتاری مانند آشفتگی و پرخاشگری پیدا نکرده است.

جنی ون در استین، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق در بخش بهداشت عمومی و مراقبت‌های اولیه در مرکز پزشکی دانشگاه لیدن در هلند، گفت که اگرچه مزایای موسیقی درمانی زیاد نیست، اما «اثرات کوچک نیز ارزشمند هستند، زیرا حتی یک بهبود کوچک برای افراد مبتلا به زوال عقل و مراقبان آنها بسیار مهم است، همانطور که حفظ سطح خاصی از رفاه در زمانی که انتظار می‌رود سلامت بیمار رو به زوال باشد، اهمیت دارد.»

او افزود: «این نتایج ارتباط نزدیکی با کیفیت زندگی دارند و ممکن است بیشتر از بهبود یا به تأخیر انداختن زوال شناختی در بیماران مورد مطالعه، که اکثر آنها بیماران در خانه‌های سالمندان هستند، مرتبط باشند.»

برای انجام این مطالعه، تیم تحقیقاتی داده‌های ۲۱ آزمایش تصادفی کوچکتر شامل ۱۰۹۷ بیمار را ترکیب کرد. این بیماران یا تحت درمان‌های مبتنی بر موسیقی شامل حداقل پنج جلسه، مراقبت‌های معمول یا فعالیت‌های دیگری با یا بدون موسیقی قرار گرفتند.

شرکت‌کنندگان در این مطالعه دچار زوال عقل با شدت‌های مختلف بودند و اکثر آنها در مراکز نگهداری بستری بودند. هفت مورد از این مطالعات، موسیقی درمانی فردی و بقیه، درمان گروهی ارائه می‌دادند.

دکتر الکساندر پانتلیات، استادیار مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز و مدیر مشترک مرکز موسیقی و پزشکی جان هاپکینز، گفت که یافته‌های جدید می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر بیماران زوال عقل داشته باشد.

او افزود که جای تعجب نیست که موسیقی درمانی ممکن است به بیماران زوال عقل کمک کند. وی گفت: «مشخص است که مراکز دریافت موسیقی مغز با مراکزی که احساسات و زبان را پردازش می‌کنند، همپوشانی دارند. پخش یک آهنگ از دوران جوانی یک فرد می‌تواند خاطراتی را که با اولین باری که آن را شنیده‌اند مرتبط است، تحریک کند، که نشان دهنده نیاز به یک رویکرد شخصی‌سازی شده است، نه یک رویکرد یک آهنگ برای همه.»

(رویترز)

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری