علائم سندرم پس از کووید همچنان ادامه دارد: مطالعه هیچ تغییر قابل توجهی در سال دوم نشان نمی‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مطالعه‌ای که در ۲۳ ژانویه توسط وینفرید کرن از دانشگاه فرایبورگ آلمان در مجله PLOS Medicine منتشر شد، دو سوم افراد مبتلا به کووید-۱۹ علائم پایدار و عینی، از جمله کاهش ظرفیت ورزشی و نمرات پایین‌تر در آزمون‌های شناختی، را به مدت یک سال یا بیشتر دارند و در طول سال دوم بیماری خود هیچ تغییر عمده‌ای در خوشه‌های علائم مشاهده نمی‌کنند.

مشکلات سلامتی گزارش‌شده توسط خود فرد پس از عفونت SARS-CoV-۲ معمولاً توصیف می‌شوند و ممکن است ماه‌ها ادامه داشته باشند. با این حال، پیش‌آگهی طولانی‌مدت سندرم پس از کووید (PCS) ناشناخته است.

در مطالعه جدید، محققان ۹۸۲ فرد ۱۸ تا ۶۵ ساله که قبلاً به ACL مبتلا شده بودند و همچنین ۵۷۶ فرد سالم را مورد بررسی قرار دادند. همه شرکت‌کنندگان برای معاینه جامع، از جمله آزمایش عصبی-شناختی، ورزش قلبی-ریوی و آزمایش‌های آزمایشگاهی، در یکی از چندین مرکز پزشکی دانشگاهی در جنوب غربی آلمان حضور یافتند.

شایع‌ترین گروه‌های علائم در بین افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCS) خستگی/فرسودگی، اختلال عصبی-شناختی، علائم قفسه سینه/تنگی نفس و اضطراب/افسردگی/مشکلات خواب بودند. تقریباً ۶۸٪ از افرادی که در ابتدا سندرم تخمدان پلی‌کیستیک را گزارش کردند، در سال دوم همچنان با علائم دست و پنجه نرم می‌کردند.

عدم تحمل ورزش همراه با کسالت پس از فعالیت بدنی در ۳۵.۶٪ از افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) مداوم گزارش شد و این افراد پیامد‌های بدتر و علائم شدیدتری داشتند. افرادی که سطح تحصیلات پایین‌تری داشتند، چاق بودند یا در طول عفونت اولیه کووید-۱۹ بیماری شدیدتری داشتند، نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به علائم طولانی‌مدت بودند.

وقتی آنها معیار‌های عینی سلامت و عملکرد شناختی را بررسی کردند، تیم تحقیقاتی دریافتند افرادی که رباط صلیبی قدامی (ACL) مداوم دارند، کاهش قابل توجهی در قدرت گرفتن اجسام، حداکثر مصرف اکسیژن و راندمان تهویه دارند.

بیمارانی که سندرم خستگی مزمن (PCS) و کسالت ناشی از ورزش داشتند، در آزمون‌های شناختی که حافظه، توجه و سرعت پردازش را اندازه‌گیری می‌کردند، امتیاز کمتری نسبت به گروه کنترل کسب کردند؛ با این حال، محققان خاطرنشان می‌کنند که آنها قبل از عفونت حاد کووید-۱۹ هیچ داده شناختی نداشتند.

این تیم نتوانست تفاوت‌هایی را در عملکرد قلب یا آزمایش‌های آزمایشگاهی، از جمله آزمایش‌های مربوط به پایداری ویروس، تشخیص دهد.

نویسندگان می‌گویند: «این نتایج، گنجاندن آزمایش‌های شناختی و ورزشی را در ارزیابی بالینی و پایش بیماران مشکوک به ACL ضروری می‌سازد. مطالعات مشاهده‌ای با دوره‌های پیگیری طولانی‌تر برای ارزیابی عوامل بهبود و عدم بهبود ACL به شدت مورد نیاز است.»