به گزارش مجله خبری نگار، انتظار میرود اگر افزایش دمای زمین به ۲.۷ درجه سانتیگراد برسد، که مسیر فعلی جهان است، این درصد به ۷۵ درصد افزایش یابد.
محققان هشدار میدهند که ذوب گسترده یخها منجر به افزایش سطح دریاها، به خطر افتادن جان میلیونها نفر و افزایش مهاجرتهای دسته جمعی خواهد شد. همچنین به طور قابل توجهی بر میلیاردها نفری که برای تنظیم منابع آب کشاورزی به یخچالهای طبیعی وابسته هستند، تأثیر خواهد گذاشت.
با این حال، کاهش انتشار کربن و محدود کردن افزایش دما به ۱.۵ درجه سانتیگراد، همانطور که در سطح بینالمللی توافق شده است، میتواند نیمی از یخهای باقیمانده را نجات دهد. اگرچه با افزایش مداوم انتشار گازهای گلخانهای، دستیابی به این هدف دور از دسترس به نظر میرسد، دانشمندان تأیید کردهاند که هر کسری از یک درجه سانتیگراد کاهش یافته، ۲.۷ تریلیون تن یخ را ذخیره خواهد کرد.
این مطالعه نشان داد که یخچالهای طبیعی در غرب ایالات متحده و کانادا از جمله آسیبدیدهترینها هستند و ۷۵ درصد از آنها محکوم به فروپاشی هستند. یخچالهای طبیعی در کوههای مرتفع و سرد هندوکش و قراقروم مقاومتر هستند، اما با افزایش مداوم دمای جهانی، به طور قابل توجهی کوچک خواهند شد.
این مطالعه بر مدلسازی پیشرفته مسیر ۲۰۰ هزار یخچال طبیعی در سراسر جهان، به استثنای گرینلند و قطب جنوب، متکی بود. محققان از هشت مدل شبیهسازی مختلف که با دقت با استفاده از دادههای دنیای واقعی کالیبره شده بودند، برای ردیابی سرنوشت این تودههای یخی غولپیکر تحت سناریوهای مختلف آب و هوایی استفاده کردند.
آنچه نگرانکننده است این است که از بین رفتن یخها به این قرن محدود نخواهد شد، بلکه هزاران سال ادامه خواهد یافت، حتی اگر گرمایش جهانی امروز متوقف شود. این فاصله زمانی قابل توجه بین علت ذوب شدن و عواقب کامل آن، یخچالهای طبیعی را به شاخصی منحصربهفرد از عمق بحران اقلیمی که با آن روبهرو هستیم، تبدیل میکند.
دکتر هری زکولاری، یکی از سرپرستان تیم تحقیقاتی، توضیح داد: «هر کسری از یک درجه سانتیگراد که بتوانیم از افزایش دما جلوگیری کنیم، میلیاردها تُن یخ را نجات خواهد داد.» این حقیقت علمی، بشریت را در برابر یک مسئولیت اخلاقی قرار میدهد، زیرا تصمیماتی که امروز میگیریم، شکل جهانی را که فرزندان ما قرنها بعد در آن زندگی خواهند کرد، تعیین خواهد کرد.
پیش از این مشخص شده بود که تا سال ۲۱۰۰، ۲۰ درصد از یخچالهای طبیعی ناپدید خواهند شد، اما یک بررسی بلندمدت نشان داد که ۳۹ درصد از یخهای جهان در حال حاضر محکوم به نابودی هستند. عواقب مورد انتظار این ذوب شدن یخچالهای طبیعی به جنبههای مختلف زندگی گسترش مییابد. علاوه بر افزایش سطح دریاها، ناپدید شدن یخچالهای طبیعی، اکوسیستمها را مختل میکند، خطر فروپاشی دریاچههای یخچالی را افزایش میدهد و تأثیرات جدی بر جوامعی دارد که برای کشاورزی و آشامیدن به این منابع آب وابسته هستند.
در این زمینه، دکتر لیلیان شوستر از دانشگاه اینسبروک هشدار میدهد که «پسروی یخچالهای طبیعی که امروز شاهد آن هستیم، تنها آغاز یک داستان بسیار طولانیتر است.» او اضافه میکند: «سیستمهای یخی در واکنش به تغییرات اقلیمی عقب ماندهاند، که یعنی بدترین اتفاقات هنوز در راه است.»
با وجود این تصویر تاریک، این مطالعه درهای امید را باز میگذارد. طبق مدلها، تعهد جهان به محدودیتهای توافقنامه اقلیمی پاریس (۱.۵ درجه سانتیگراد) میتواند نیمی از یخهای در معرض خطر را نجات دهد. این هدف که با توجه به مسیر فعلی غیرقابل دستیابی به نظر میرسد، با اراده سیاسی و تغییر اساسی در سیاستهای انرژی امکانپذیر است.
پروفسور اندرو شپرد از دانشگاه نورثامبریا، وضعیت را با این جمله خلاصه میکند: «ما با دو انتخاب روبهرو هستیم: یا به مسیر فعلی خود ادامه دهیم و شاهد ناپدید شدن بیشتر یخچالهای طبیعی در قرنهای آینده باشیم، یا همین حالا برای نجات بخش مهمی از این میراث طبیعی اقدام کنیم.»
همزمان با برگزاری کنفرانس بینالمللی سطح بالای حفاظت از یخچالهای طبیعی در تاجیکستان، این مطالعه به عنوان فراخوانی فوری برای کمک به بشریت برجسته است. سرنوشت این غولهای یخی که در طول اعصار زمینشناسی پابرجا ماندهاند، اکنون در دستان ماست.
منبع: گاردین