این توانایی‌ها و انجام تمرینات مربوط به آن روند آلزایمر را کند می‌کند

دانشمندان می‌دانند که توانایی‌های شناختی اولیه مانند حافظه، گفتار و درک مطلب در بیماران آلزایمر کاهش می‌یابد. این وضعیتی است که در طول پیشرفت بیماری رخ می‌دهد، اما نمی‌توان پیش بینی کرد که چه عواملی در این مورد موثر هستند.

به گزارش مجله خبری نگار، یک تیم تحقیقاتی بین المللی دریافتند که «سن»، «جنسیت»، «ریتم نامنظم قلب» و «سطح فعالیت روزانه» قابل اعتمادترین پیش بینی کننده‌های زوال شناختی در بیماران آلزایمر هستند.

در این مطالعه، محققان گروهی متشکل از ۵۰۰ بیمار مبتلا به آلزایمر را به مدت دو سال دنبال کردند و داده‌هایی را در مورد عوامل مختلف جمعیت شناختی، سلامتی و عملکردی از جمله تجربه درد، افسردگی و علائم عصبی-روان‌پزشکی ثبت کردند.

اختلال در توانایی‌های شناختی برای همه شرکت کنندگان معنی دار بود. محققین بالا بودن سن، زن بودن، مشکل داشتن در انجام فعالیت‌های روزانه و سابقه فیبریلاسیون دهلیزی (مشکلات مربوط به نامنظمی ریتم قلب) را از عوامل اصلی کاهش توانایی‌های شناختی در این بیماران عنوان کردند.

محققان در مقاله خود اظهار داشتند: در نظر گرفتن ترکیبی از متغیر‌های جمعیت شناختی، فیزیکی و عملکردی می‌تواند به بهترین وجه کاهش شناختی را در بیماران حتی در مراحل اولیه بیماری آلزایمر پیش بینی کند.

محققان می‌گویند میزان زوال شناختی ناشی از آلزایمر را می‌توان تا حد زیادی با عواملی مانند جمعیت شناسی، سابقه پزشکی فرد و معیار‌های فعالیت روزانه پیش بینی کرد.

تحقیقات جدید توانایی پزشکان را برای پیش بینی چگونگی پیشرفت آلزایمر بهبود بخشیده است. به عنوان مثال، یک تکنیک اخیراً توسعه یافته از اسکن مغز و نشانگر‌های زیستی مختلف برای پیش‌بینی مراحل زوال شناختی در پنج سال آینده استفاده می‌کند.

محققان در پایان مقاله خود نوشتند: این یافته‌ها اهمیت اتخاذ یک رویکرد درمانی جامع در تشخیص و درمان بیماری آلزایمر در مراحل اولیه را با در نظر گرفتن متغیر‌های سلامت بیمار و مراقب نشان می‌دهد.

آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است که ده‌ها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. به گفته محققان، از آنجایی که با افزایش سن جمعیت، تعداد بیماران افزایش می‌یابد، چنین تحقیقاتی می‌تواند به ارائه درمان و مراقبت بهتر کمک کند، زیرا بیماران تنها کسانی نیستند که تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

به گفته محققان، با کاهش توانایی‌های شناختی بیماران، بار بر دوش مراقبان افزایش می‌یابد و افرادی که در زندگی روزمره از آنها مراقبت می‌کنند باید در ارزیابی گزینه‌های درمانی و سیر بیماری در نظر گرفته شوند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری