ساکی: ماتادور‌ها می‌توانستند آتزوری را ۶ تایی کنند؛ باید بدون غرور اشتباهات را اصلاح کنیم

به گزارش مجله خبری نگار/طرفداری: آریگو ساکی، سرمربی اسبق تیم ملی ایتالیا، تحلیلی مفصل درباره شکست دردناک ایتالیا مقابل اسپانیا نوشته و اعتقاد دارد سری آ کمکی به تیم ملی نمی‌کند.

ایتالیا با وجود نمایشی مثبت در بازی اول برابر آلبانی، مقابل اسپانیا حرفی برای گفتن نداشت و در گلزن‌کرشن خوش‌شانس بود که با اختلافی بیش از یک گل به لاروخا نباخت. آریگو ساکی، تئوریسین فوتبال ایتالیا در ستون خود در نشریه گاتزتا دلو اسپورت به تحلیل و بررسی شکست آتزوری برابر لاروخا پرداخته است:

«چیزی که خیلی سریع از بازی فهمیدیم، تقابل یک تیم سازمان‌یافته برابر گروهی از بازیکنان سرگردان در زمین بود. اختلاف ایتالیا و اسپانیا طبق چیزی که شب گذشته دیدیم، کاملا فاحش است. تیم دلافوئنته فوتبال مالکانه و سلطه‌محور بازی می‌کند. از نظر فنی و تاکتیکی عالی است، چگونگی حرکت در زمین را می‌داند و مهم‌تر از همه این تحرکات براساس زمان‌بندی مناسب است. متأسفانه ایتالیا هنوز به یک تیم تبدیل نشده است، این امر نیازمند زمان و صبر است. ما باید از این شکست درس‌های زیادی بیاموزیم و امیدوارم که بتوانیم اشتباهات انجام شده را بدون گرفتار شدن در غرور همیشگی، اصلاح کنیم.

باید خیلی سریع یک نکته را روشن کنم؛ اسپالتی مقصر نیست. او کمتر از یک سال است که مربی تیم است. تیمی با وضعیتی دشوار را تحویل گرفته و در تلاش است سبکی را پیاده کند که ایتالیا هرگز از آن استفاده نکرده. سری آ کمکی به اسپالتی نمی‌کند. اکثر تیم‌های لیگ براساس فوتبالی کهنه بازی می‌کنند که مطابق با اصول کنونی فوتبال اروپا نیست و ایتالیایی‌ها به‌خاطر ازدیاد خارجی‌ها به مشکل می‌خورند. در چنین شرایطی، کار کردن مشکلی جدی است که هنگام قضاوت تیم ملی ایتالیا باید آن را در نظر گرفت. 

درست است ۱-۰ به اسپانیا باختیم، اما باید صادق باشیم و اعتراف کنیم خوش‌شانس بودیم، چون آنها می‌توانستند ۵ یا ۶ گل بزنند و این در حالی است که ما یک بار هم دروازه اونای سیمون را تهدید نکردیم. به‌نظر می‌رسید ایتالیا تیمی گیج و وحشت‌زده بود؛ این رویکرد نتیجه ذهنیتی است که فوتبال ایتالیا همیشه همراه خودش دارد. ما نمی‌دانیم چگونه به‌عنوان یک گروه استدلال کنیم و فردگرا هستیم؛ این فقط مختص فوتبال نیست؛ جزو فرهنگ ایتالیا است. برعکس، اسپانیا یک معماری بی‌نقص بود. همه اسپانیایی‌ها این شکلی بازی می‌کنند؛ تمایل به سلطه بر بازی، حفظ توپ و پس گرفتن سریع آن جزو DNA فوتبال اسپانیا است. 

بازیکنان دلافوئنته همان‌طوری در تیم ملی بازی می‌کنند که در طول فصل نمایش می‌دهند. آتزوری اگر می‌خواهد یک تیم باشد، باید سبک بازیکنانش در عرصه باشگاهی را به‌طور کلی عوض کند. اشاره کردن به اشتباهات کار آسانی است؛ یارگیری خوب نبود، در فاز دفاعی بازیکنان بادقت نبودند، تلاشی برای بازی‌خوانی حریف انجام نشد و در نتیجه ضدحمله‌ای ندیدیم. طبیعی است در چنین شرایطی تیم در تاریکی مطلق فرو برود.

با کمی تامل می‌بینیم ایتالیا و اسپانیا چه تفاوتی از نظر فرهنگ فوتبالی دارند. تا زمانی که با همه وجود برای کم کردن این فاصله تلاش کنیم، پذیرش این ضعف و فاصله مایه شرمندگی نیست. در مورد اشتباهات دفاعی صحبت شد؛ از آن‌جایی که تیم فوتبال زنجیره نازکی است که اعضایش به هم متصل هستند، طبیعتا ضعف خط دفاعی به پیشروی در جلوی زمین هم ضربه می‌زند. اسپانیا از هر نقطه به ما حمله کرد و ما نتوانستیم توپ را نگه داریم. حتی بازیکنان فنی خوب سری آ مثل دی مارکو هم مشکل داشتند. سادده است؛ اسپانیا ما را مجبور کرد با سرعتی فوتبال بازی کنیم که فراتر از حد ما است. با آن سرعت و ریتم، حتی کنترل پاس دو متری هم سخت است. به چنین شدتی عادت نداریم و ضعف‌هایمان آشکار شد. 

شنیده‌ام که توپ به مهاجمان ایتالیا نرسید، اما آنها چه‌قدر برای گرفتن توپ حرکت کردند؟ اسکاماکا فعالیت خاصی نداشت. او نه کنترل توپ داشت، نه پاس داد، نه روبه‌جلو حرکت کرد و نه به عمق زد. اگرچه او مقصر نیست، همان‌طور که اسپالتی تقصیری ندارد. هنوز مقابل کرواسی شانس صعود داریم و البته باید نشان دهیم از بازی اسپانیا درس گرفته‌ایم. خیلی اوضاع را دراماتیک نکنیم، اما باید فروتنی لازم برای درک این موضوع که کجای کار اشتباه بوده را داشته باشیم.»