به گزارش مجله خبری نگار، در حالی که این دو فواید سلامتی مشابهی دارند تفاوتهایی هم با هم دارند.
در این مقاله به بررسی این موضوع میپردازیم که بهتر است چای سیاه بخوریم یا قهوه؟
کافئین مطالعه شدهترین و پر مصرفترین محرک در جهان است.
این ماده که در بسیاری از نوشیدنیهای رایج از جمله قهوه و چای وجود دارد به دلیل اثرات مفید و نامطلوب آن بر سلامت انسان شناخته شده است.
در حالی که محتوای کافئین بسته به زمان دم کردن، اندازه سروینگ یا روش آماده سازی میتواند متفاوت باشد قهوه میتواند به راحتی دو برابر کافئین به عنوان وعدهی مساوی با چای را تامین کند.
مقدار کافئینی که برای مصرف انسان ایمن در نظر گرفته میشود ۴۰۰ میلی گرم در روز است. یک فنجان ۲۴۰ میلی لیتری قهوه دم کرده به طور متوسط حاوی ۹۵ میلی گرم کافئین است در حالی که همان وعده چای سیاه ۴۷ میلی گرم کافئین دارد.
اگرچه دانشمندان هنگام تحقیق در مورد اثرات مثبت کافئین عمدتا بر روی قهوه متمرکز شده اند، هر دو نوشیدنی – علیرغم اینکه مقادیر متفاوتی از این ماده دارند – میتوانند مزایای سلامتی مرتبط با آن را ارائه دهند.
مصرف کافئین ممکن است خطر ابتلا به برخی بیماریهای مزمن را کاهش دهد و عملکرد ورزشی، خلق و خو و هوشیاری ذهنی را بهبود بخشد.
کافئین به عنوان یک محرک قوی برای سیستم عصبی مرکزی شما عمل میکند به همین دلیل است که به عنوان یک ماده تقویت کننده عملکرد ورزشی در نظر گرفته میشود.
یک بررسی از ۴۰ مطالعه نشان داد که مصرف کافئین نتایج تمرینات استقامتی را تا ۱۲ درصد در مقایسه با دارونما بهبود میبخشد.
در مورد تاثیر کافئین بر هوشیاری ذهنی تحقیقات نشان میدهد که عملکرد را در کارهای ساده و پیچیده بهبود میبخشد.
مطالعهای بر روی ۴۸ نفر که نوشیدنی حاوی ۷۵ یا ۱۵۰ میلی گرم کافئین دریافت کردند بهبودهایی را در زمان واکنش، حافظه و پردازش اطلاعات در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.
مطالعات دیگر نشان میدهد که کافئین ممکن است خطر دیابت نوع ۲ را با بهبود حساسیت به انسولین کاهش دهد.
بررسی ۹ مطالعه روی ۱۹۳۴۷۳ نفر نشان داد که نوشیدن منظم قهوه به طور قابل توجهی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش میدهد.
علاوه بر این مصرف متوسط کافئین با اثرات محافظتی در برابر زوال عقل، بیماری آلزایمر، سندرم متابولیک و بیماری کبد چرب غیر الکلی همراه بوده است.
آنتی اکسیدانها از بدن شما در برابر آسیب رادیکالهای آزاد محافظت میکنند که ممکن است به جلوگیری از پیشرفت برخی بیماریهای مزمن کمک کند.
هم چای سیاه و هم قهوه مملو از آنتی اکسیدانها هستند، در درجه اول پلی فنولها که به طعم و مزه و خواص ارتقا دهنده سلامت آنها کمک میکند.
گروههای زیادی از پلی فنولها در چای و قهوه وجود دارند.
تی فلاوین ها، تی روبیگینها و کاتچینها اصلیترین پلی فنولها در چای سیاه هستند در حالی که قهوه سرشار از فلاونوئیدها و کلروژنیک اسید (CGA) است.
یک مطالعه اخیر در لوله آزمایش نشان داد که تی فلاوینها و تی روبیگینها رشد سلولهای سرطانی ریه و روده بزرگ را مهار کرده و در نهایت آنها را از بین میبرند.
مطالعات روی سلولهای لوسمی نتایج مشابهی را نشان داد که نشان میدهد چای سیاه ممکن است خواص محافظتی در برابر سرطان داشته باشد اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است.
از سوی دیگر مطالعات لوله آزمایشی بر روی خواص ضد سرطانی قهوه نشان داده است که محتوای کلروژنیک اسید آن به عنوان یک مهار کننده قوی رشد سلولهای سرطانی عمل میکند و از سرطان دستگاه گوارش و کبد جلوگیری میکند.
مطالعات طولانی مدت در انسان و تحقیقات بیشتر که مجموعههای بزرگ تری از شواهد را تجزیه و تحلیل کرده اند نشان میدهد که قهوه و چای ممکن است در برابر انواع دیگر سرطانها مانند سرطان سینه، روده بزرگ، مثانه و سرطان روده اثر محافظتی داشته باشند.
جدا از فعالیتهای آنتی اکسیدانی، پلی فنولها با کاهش نرخ بیماری قلبی مرتبط هستند.
آنها از طریق مکانیسمهای مختلف محافظتی از عروق خونی به سلامت قلب کمک میکنند که عبارتند از:
فاکتور گشادکننده عروق: باعث آرامش عروق خونی میشود و به درمان فشار خون بالا کمک میکند
اثر ضد رگ زایی: از تشکیل رگهای خونی جدید که ممکن است سلولهای سرطانی را تغذیه کنند جلوگیری میکنند
اثر ضد آتروژنیک: از تشکیل پلاک در رگهای خونی جلوگیری میکنند و خطر حمله قلبی و سکته را کاهش میدهند
یک مطالعه ۱۰ ساله بر روی ۷۴۹۶۱ فرد سالم مشخص کرد که نوشیدن ۴ فنجان (۹۶۰ میلی لیتر) یا بیشتر چای سیاه در روز با ۲۱ درصد خطر سکته مغزی کمتر مرتبط است.
مطالعه ۱۰ ساله دیگری روی ۳۴۶۷۰ زن سالم نشان داد که نوشیدن ۵ فنجان قهوه (۱.۲ لیتر) یا بیشتر در روز خطر سکته مغزی را تا ۲۳ درصد کاهش میدهد.
هم قهوه و هم چای میتوانند انرژی شما را تقویت کنند –، اما به روشهای مختلف.
کافئین موجود در قهوه سطح انرژی شما را بالا میبرد.
کافئین با افزایش سطح دوپامین و مسدود کردن آدنوزین هوشیاری را افزایش و خستگی را کاهش میدهد.
دوپامین پیام رسان شیمیایی است که مسئول اثر تحریک آمیز قهوه است، زیرا ضربان قلب شما را افزایش میدهد. همچنین بر سیستم پاداش مغز شما تاثیر میگذارد که به خواص اعتیادآور قهوه میافزاید.
از سوی دیگر آدنوزین اثر خواب آور دارد؛ بنابراین کافئین با مسدود کردن آن احساس خستگی شما را کاهش میدهد.
علاوه بر این تاثیر قهوه بر سطح انرژی شما تقریبا بلافاصله اتفاق میافتد.
پس از مصرف بدن شما ۹۹ درصد کافئین را در عرض ۴۵ دقیقه جذب میکند، اما حداکثر غلظت خون در اوایل ۱۵ دقیقه پس از مصرف ظاهر میشود.
به همین دلیل است که بسیاری از افراد زمانی که نیاز به افزایش انرژی دارند یک فنجان قهوه را ترجیح میدهند.
اگرچه چای کافئین کمتری دارد، اما سرشار از تیانین است، یک آنتی اکسیدان قوی که مغز شما را تحریک میکند.
بر خلاف کافئین، تیانین ممکن است با افزایش امواج آلفای مغز شما اثرات ضد استرس ایجاد کند که به شما کمک میکند آرام شوید.
این کار با اثر برانگیختگی کافئین مقابله میکند و بدون احساس خواب آلودگی به شما یک حالت ذهنی آرام، اما هوشیار میدهد.
مطالعات نشان داده اند که مصرف تیانین همراه با کافئین – مانند چای – ممکن است به شما کمک کند تا هوشیاری، تمرکز، توجه و وضوح خود را حفظ کنید.
این ترکیب ممکن است دلیل این باشد که چای نسبت به قهوه انرژی ملایمی به شما میدهد.
به دلیل غلظت بالای کافئین قهوه ممکن است به کاهش وزن کمک کند.
کافئین ممکن است تعداد کالریهایی را که میسوزانید ۳ تا ۱۳ درصد افزایش دهد و این تاثیر را تا ۳ ساعت پس از مصرف حفظ کند که باعث سوزاندن ۷۹ تا ۱۵۰ کالری اضافی میشود.
قهوه همچنین با مهار تولید سلولهای چربی خواص چربی سوزی دارد. برخی از مطالعات این اثر را به محتوای کلروژنیک اسید آن نسبت داده اند.
یک مطالعه روی ۴۵۵ نفر گزارش داد که مصرف منظم قهوه با کاهش بافت چربی بدن مرتبط است. نتایج مشابهی در بررسی ۱۲ مطالعه به دست آمد که نشان میدهد کلروژنیک اسید به کاهش وزن و متابولیسم چربی در موش کمک میکند.
از سوی دیگر به نظر میرسد پلی فنولهای چای مانند تی فلاوین نیز در کاهش وزن نقش دارند.
بر اساس گزارشها تی فلاوینها لیپاز پانکراس را مهار میکنند، آنزیمی که نقش کلیدی در متابولیسم چربی ایفا میکند.
مطالعات روی موشها نشان میدهد که پلی فنولهای چای ممکن است غلظت چربی خون و احتمال افزایش وزن را کاهش دهند – حتی زمانی که حیوانات از رژیم غذایی پرچرب استفاده میکنند.
همچنین به نظر میرسد پلی فنولهای چای سیاه تنوع میکروبیوتای روده یا باکتریهای سالم روده شما را تغییر میدهند که ممکن است بر مدیریت وزن تاثیر بگذارد.
مطالعات روی موشها مشاهده کرده اند که با تغییر میکروبیوتای روده، پلی فنولهای چای ممکن است از افزایش وزن و افزایش چربی بدن جلوگیری کنند.
با این حال تحقیقات انسانی بیشتری برای تایید این نتایج مورد نیاز است.
اگرچه قهوه با عوارض جانبی متعددی مانند نارسایی قلبی، افزایش ضربان قلب و فشار خون بالا همراه بوده است تحقیقات نشان میدهد که مصرف مقدار متوسط آن بی خطر است.
اگرچه ترکیبات آنتی اکسیدانی آنها متفاوت است قهوه و چای سیاه هر دو منابع عالی این ترکیبات مهم هستند که ممکن است در برابر شرایط مختلف از جمله بیماری قلبی و برخی از انواع سرطانها محافظت کنند.
سایر ادعاهای سلامتی منتسب به قهوه شامل محافظت در برابر بیماری پارکینسون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و سیروز کبدی است. از سوی دیگر چای ممکن است در برابر سنگ کلیه و آرتریت محافظت کند.
قهوه دارای محتوای کافئین بالاتری نسبت به چای است که ممکن است برای کسانی که به دنبال افزایش فوری انرژی هستند مفید باشد. با این حال ممکن است باعث اضطراب و اختلال در خواب در افراد حساس شود.
همچنین به دلیل تاثیر کافئین بر مغز مصرف زیاد قهوه ممکن است منجر به وابستگی یا اعتیاد شود.
اگر به کافئین بسیار حساس هستید، چای ممکن است انتخاب بهتری باشد. حاوی تیانین است – یک اسید آمینه با خواص آرام بخش که ممکن است شما را آرام کند و در عین حال شما را هوشیار نگه دارد.
علاوه بر این میتوانید به سراغ یک نوشیدنی بدون کافئین بروید یا دمنوشهای گیاهی را انتخاب کنید که به طور طبیعی بدون کافئین هستند. در حالی که آنها مزایای مشابهی را ارائه نمیکنند ممکن است مزایای دیگری را ارائه دهند.
قهوه و چای سیاه ممکن است از طریق فرآیندهای متابولیکی مختلف به کاهش وزن کمک کرده و از برخی بیماریهای مزمن محافظت کنند.
به علاوه محتوای بالای کافئین قهوه ممکن است به شما انرژی سریعی بدهد در حالی که ترکیب کافئین و تیانین در چای سیاه باعث افزایش تدریجی انرژی میشود.
هر دو نوشیدنی در حد متعادل سالم و بی خطر هستند بنابراین ممکن است به ترجیحات شخصی یا حساسیت شما نسبت به کافئین برگردد.
منبع:سومیتا