رفتار خداپسندانه با مردم در کلام ائمه علیه السلام

احادیث درباره رفتار خداپسندانه با مردم

پیامبر اکرم (ص)

إِذا اوقِفَ الْعِبادُ نادى مُنادٍ: لِیَقُمْ مَنْ أَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ وَلْیَدْخُلِ الْجَنَّةَ قیلَ:مَنْ ذَا الَّذى أَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ؟ قالَ: الْعافُونَ عَنِ النّاسِ.
هنگامى که بندگان در پیشگاه خدا مى ایستند، آواز دهنده اى ندا دهد: آن کس کهمزدش با خداست برخیزد و به بهشت رود. گفته مى شود: چه کسى مزدش با خداست؟ مى گوید: گذشت کنندگان از مردم. [کنزالعمال، ح ۷۰۰۹]

حضرت امام رضا (ع)

«مَنْ لَقِىَ فَقیرًا مُسْلِمًا فَسَلَّمَ عَلَیْهِ خِلافَ سَلامِهِ عَلَى الاَْغْنِیاءِ لَقَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیمَةِ وَ هُوَ عَلَیْهِ غَضْبانُ».
کسى که فقیر مسلمانى را ملاقات نماید و بر خلاف سلام کردنش بر اغنیا بر او سلام کند، در روز قیامت در حالى خدا را ملاقات نماید که بر او خشمگین باشد.

حضرت امام رضا (ع)

«مَنْ فَرَّجَ عَنْ مُؤْمِن فَرَّجَ اللّهُ عَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ القِیمَةِ».
هر کس اندوه و مشکلى را از مؤمنى برطرف نماید، خداوند در روز قیامت اندوه را از قلبش برطرف سازد.

امام صادق (ع)

صَدَقَةٌ یُحِبُّهَا اللّه ُ: إِصْلاحٌ بَیْنَ النّاسِ إِذا تَفاسَدوا، وَتَقارُبٌ بَیْنَهُمْ إِذاتَباعَدوا.
صدقه اى که خداوند آن را دوست دارد عبارت است از: اصلاح میان مردم هرگاه رابطه شان تیره شد و نزدیک کردن آن‌ها به یکدیگر هرگاه از هم دور شدند. [کافى، ج ۲، ص ۲۰۹، ح ۱]

پیامبر اکرم (ص)

مَن عالَ یَتیما حَتّى یَسْتَغْنىَ عَنْهُ أَوْجَبَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ بِذلِکَ الْجَنَّةَ کَماأَوْجَبَ اللّه ُ لآِکِلِ مالِ الْیَتیمِ النّارَ.
هر کس یتیمى را سرپرستى کند تا آن که بى نیاز گردد، خداوند به سبب این کار بهشت را بر او واجب سازد، همچنان که آتش دوزخ را بر خورنده مال یتیم واجب ساخته است. [بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۴، ح ۸]

حضرت امام رضا (ع)

«إِنَّ شَرَّ النّاسِ مَنْ مَنَعَ رِفْدَهُ وَ أَکَلَ وَحْدَهُ وَ جَلَدَ عَبْدَهُ».
به راستى که بدترین مردم کسى است که یارى اش را [از مردم]باز دارد و تنها بخورد و زیر دستش را بزند.

پیامبر اکرم (ص)

إِنْ أَحْبَبْتُمْ أَنْ یُحِبَّکُمُ اللّه ُ وَرَسولُهُ فَأَدّوا إِذَا ائْتُمِنْتُمْ وَاصْدُقوا إِذا حَدَّثْتُمْوَأَحْسِنوا جِوارَ مَنْ جاوَرَکُمْ.
اگر مى خواهید که خدا و پیغمبر شما را دوست بدارند وقتى امانتى به شما سپردند به سلامت برگردانید و، چون سخن گویید راست گویید و با همسایگان خود به نیکى رفتار نمایید.
[نهج الفصاحه، ح ۵۵۴]

پیامبر اکرم (ص)

إنَّ أَعْظَمَ النّاسِ مَنْزِلَةً عِنْدَاللّه ِ یَوْمَ الْقیامَةِ أَمْشاهُمْ فى أَرْضِهِ بِالنَّصیحَةِ لِخَلْقِهِ.
بلند مرتبه‌ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت کسى است که در روى زمین بیشتردر خیرخواهى و ارشاد مردم قدم بردارد. [کافى، ج ۲، ص ۲۰۸، ح ۵]

پیامبر اکرم (ص)

إنَّ أَوْلَى النّاسِ بِاللّه ِ وَبِرَسولِهِ مَنْ بَدا بِالسَّلامِ.
نزدیک‌ترین مردم به خدا و رسول او کسى است که آغازگر سلام باشد. [بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۱۲، ح ۵۰]

پیامبر اکرم (ص)

إنَّ الاِختِلافَ والتَّنازُعَ وَالتَّثَبُّطَ مِنْ أمْرِ الْعَجْزِ وَالضَّعْفِ وَهُوَ مِمّا لایُحِبُّهُ اللّه ُ وَلا یُعْطى عَلَیْهِ النَّصْرَ وَالظَّـفَرَ.
اختلاف و کشمکش و پشت هم اندازى، از ناتوانى و سستى است و خداوند نه آن را دوست دارد و نه با آن یارى و پیروزى مى دهد. [بحارالأنوار، ج۲۰، ص ۱۲۶]

امام صادق علیه السلام

یَنْبَغى لِلْمُؤْمِنِ اَنْ یَکونَ فیهِ ثَمانى خِصالٍ: وَقورا عِنْدَ الهَزاهِزِ، صَبورا عِندَ البَلاءِ، شَکُورا عِنْدَ الرَّخاءِ، قانِعا بِما رَزَقَهُ اللّه ُ، لایَظْلِمُ الاَعْداءِ، وَلایَتَحامَلُ لِلاَْصْدِقاءِ، بَدَنُهُ مِنْهُ فى تَعَبٍ وَ النّاسُ مِنْهُ فى راحَةٍ.
سزاوار است مؤمن هشت خصلت داشته باشد: در سختى‌ها باوقار، در گرفتارى صبور، در آسایش شاکر و به روزى خداوند قانع باشد، به دشمنان ستم نکند، از دوستان کینه و دشمنى به دل نگیرد، بدنش از او در رنج و مردم از او در آسایش باشند. [کافى، ج۲، ص ۴۷، ح۱]

امام علی (ع)

وَاللّهَ، اَللّهَ فِى جیرانِکُمْ، فَاِنَّهُمْ وَصِیَّةُ نَبِیِّکُمْ مازالَ یُوصِى بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا اَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ.
امام على علیه السلام فرمود: خدا را، خدا را درباره همسایگان که آن سفارش پیامبر صلی الله علیه و آله شماست، پیامبر صلی الله علیه و آلهمرتّب درباره همسایه سفارش مى کرد تا جائیکه ما گمان کردیم که همسایه از همسایه ارث خواهد برد. [ نهج البلاغه، ۴۲۲.]

پیامبر اکرم (ص)

لاتُدیمُوا النَّظَرَ اِلى اَهْلِ الْبَلاءِ وَالْمجْذُومینَ فَاِنَّهُ یَحْزُنُهُمْ.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: نگاه خود را به گرفتار و معلول‌ها و جذامیها، طولانى نکنید، چون نگاه طولانى شما، آن‌ها را محزون و رنجیده خاطر مى کند. [ بحارالأنوار، ۷۵/۱۵.]

امام علی (ع)

اِقْبَلْ عُذْرَ اَخیکَ، وَاِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ عُذْرٌ فَالْتَمِسْ لَهُ عُذْرا.
امیر مؤمنان على علیه السلام فرمود: عذر برادر خود را بپذیر، و اگر او عذرى نداشت براى خطاى او عذرى بتراش. [ بحارالأنوار، ۷۴/۱۶۵.]