به گزارش مجله خبری نگار،پزشکان در سراسر جهان متوجه یک روند مداوم و نگرانکننده شدهاند: زوال عقل به طور فزایندهای در افراد زیر ۴۰ سال تشخیص داده میشود. چیزی که زمانی یک بیماری منحصراً مرتبط با سن در نظر گرفته میشد، اکنون اغلب در بیماران در سن کار تشخیص داده میشود. والری لیتوینوف، محقق ارشد گروه شیمی و بیوتکنولوژی در دانشگاه پلیتکنیک تحقیقات ملی پرم و دانشجوی دکترا، دلیل این آمار ناامیدکننده را توضیح داد. سرویس مطبوعاتی دانشگاه این موضوع را به Gazeta گزارش داد.
این متخصص توضیح داد که مفهوم زوال عقل طیف گستردهای از بیماریها را در بر میگیرد. زوال عقل زودرس، یک زوال عصبی-شناختی است که با از دست دادن مهارتهای روزمره و حرفهای در افراد زیر ۶۵ سال همراه است. این زوال عقل شامل فرآیندهای اولیه تخریب عصبی - بیماری آلزایمر، زوال عقل با اجسام لویی، دژنراسیونهای پیشانی-گیجگاهی - و اشکال ثانویه ناشی از عفونت HIV، آسیب مغزی تروماتیک و مسمومیت مزمن با الکل یا مواد مخدر میشود. همچنین زوال عقل کاذب وجود دارد که در زمینه اختلالات روانی رخ میدهد و با مرگ نورونی، اما کاهش قابل توجه عملکرد شناختی مشخص میشود.
به گفته این متخصص، افزایش دمانس ثانویه در جوانان علت این آمار نگرانکننده است. بیماریهای نورودژنراتیو کلاسیک به ندرت در افراد سی و چند ساله بروز میکنند، اما اعتیاد به الکل و مواد مخدر و همچنین عفونت HIV، توزیع سنی بیماران را به طور قابل توجهی تغییر داده است. در همین حال، تعداد اشکال ارثی ثابت مانده و درصد ناچیزی را نشان میدهد.
شیوع زوال عقل زودرس در حال حاضر ۱۰۰ تا ۱۵۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال تخمین زده میشود. افراد زیر ۶۵ سال تقریباً ۵ درصد از کل اختلالات زوال عقل را تشکیل میدهند و میزان بروز آنها از سال ۲۰۱۵، ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش یافته است. این امر، این مشکل را نه تنها یک مشکل پزشکی، بلکه یک مشکل اجتماعی نیز میکند: تشخیص این بیماری به طور فزایندهای در افراد در سن کار فعال انجام میشود.
لیتوینوف این باور رایج را که زوال عقل مستقیماً با استرس یا شرایط نامساعد محیطی مرتبط است، به عنوان یک افسانه رد کرد. استرس تنها میتواند تظاهرات یک فرآیند پاتولوژیک مداوم را تسریع کند، اما به خودی خود علت آن نیست. اشکال قابل پیشگیری مرتبط با اعتیاد به الکل، عفونتها و آسیبها در واقع در مناطقی با سطح زندگی پایین شایعتر هستند، اما مکانیسمهای اساسی این بیماری جهانی هستند و به کشور محل اقامت بستگی ندارند. آمار روسیه کاملاً با آمار جهانی مطابقت دارد: هیچ عامل خطر "ملی" خاصی وجود ندارد.