به گزارش مجله خبری نگار، در این مطالعه، تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر باربارا تانوس از دانشگاه برونل در لندن، دریافتند که زائدههای کوچک مو مانند معروف به "مژکهای اولیه" که از سطح سلولها بیرون زدهاند، همانطور که تصور میشود، نه تنها گیرندههای محیطی هستند، بلکه میتوانند به رشد تومورها کمک کنند و به آنها در برابر داروها مقاومت کنند.
"primocilia" شبیه آنتنهای بیولوژیکی کوچک است که سلولها را قادر میسازد سیگنالهای محیط اطراف خود را حس کنند. در سلولهای سالم، آنها نقش مهمی در فرآیندهای رشد و ترمیم دارند، اما در برخی از سرطانها با فعال کردن مسیرهای حیاتی که سلولهای سرطانی را قادر میسازد تا تکثیر، حمله به بافتها و مقابله با شیمی درمانی را قادر میسازد، به ابزاری تبدیل میشوند که به زنده ماندن تومور کمک میکنند.
"ما تازه شروع به درک چگونگی تأثیر این ساختارها بر سرطان کردهایم. "می توان آن را به مکعب روبیک تشبیه کرد؛ چرخاندن یک طرف آن عملکرد کل سلول را تغییر میدهد. "
نتایج این مطالعه نشان میدهد که برخی از سرطانها از شر این مژکها خلاص میشوند، در حالی که برخی دیگر به آنها وابسته هستند - به ویژه زمانی که در برابر داروها مقاوم میشوند. در مطالعات قبلی که توسط آزمایشگاه Tanos انجام شد، مشخص شد که سلولهای سرطانی مقاوم به مهارکنندههای کیناز (داروهایی که سیگنالهای رشد را هدف قرار میدهند) حاوی مژکهای بلندتر و سلولهای پاسخگوی درمان بیشتری هستند.
تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که مولکولهای مرتبط با تشکیل مژکها میتوانند با داروهایی که از قبل وجود دارند هدف قرار گیرند و چشم انداز درمان را باز کنند.
اگر بتوانیم بفهمیم که چگونه مژکها رشد سرطان را تنظیم میکنند، ممکن است اهداف دارویی جدیدی را کشف کنیم. برخی از داروهایی که در حال حاضر در دسترس هستند ممکن است در واقع در ایجاد اختلال در این مسیرها موثر باشند.»
نتایج نشان میدهد که هدف قرار دادن مژکها - یا با مهار تشکیل آنها یا مختل کردن سیگنالینگ آنها - ممکن است اثربخشی درمانهای موجود را افزایش دهد یا اثربخشی داروهایی را که اثر خود را از دست دادهاند بازیابی کند.
این مطالعه در مجله Oncogene منتشر شد.
منبع: مدیکال اکسپرس