علائم و خطرات این بیماری در بزرگ سالی چندین برابر بیشتر می‌شود

آبله مرغان در کودکان معمولاً با علائم خفیف (تب، خارش، جوش‌های قرمز) و بدون عارضه بهبود مییابد، اما در بزرگسالان احتمال بروز عوارضی مانند ذاتالریه، التهاب مغز (انسفالیت)، عفونت‌های باکتریایی ثانویه و حتی بستری شدن افزایش مییابد.

به گزارش مجله خبری نگار،موفقیت در کنترل بیماری‌های ویروسی (مانند واکسیناسیون یا رعایت پروتکل‌های بهداشتی) باعث کاهش مواجهه کودکان با ویروس آبله مرغان شده است. در نتیجه، افرادی که در کودکی به این ویروس مبتلا نشدهاند، در بزرگسالی در معرض خطر ابتلای شدید قرار میگیرند.

راهکار‌های پیشنهادی وزارت بهداشت

۱. پایش ایمنی جمعیت:

بررسی منظم سطح ایمنی جامعه برای شناسایی گروه‌های سنی مستعد ابتلا، بهویژه بزرگسالان واکسینه نشده یا افرادی که سابقه مواجهه با ویروس را ندارند.

۲. واکسیناسیون تکمیلی:

در صورت نیاز، برنامه‌های واکسیناسیون هدفمند برای گروه‌های پرخطر (مانند بزرگسالان جوان، زنان باردار، افراد با نقص ایمنی) به منظور پیشگیری از موارد شدید بیماری.

۳. آگاهیبخشی به خانوادهها:

در صورت مشاهده علائم آبله مرغان (تب، جوش‌های تاولی، خارش شدید) مراجعه فوری به مراکز بهداشتی برای دریافت مراقبت‌های لازم و جلوگیری از انتشار بیماری.

نکته مهم درباره واکسن آبله مرغان

واکسیناسیون کودکان علیه آبله مرغان (در کشور‌هایی که این واکسن در برنامه ملی وجود دارد) بهطور چشمگیر موارد ابتلا و عوارض ناشی از آن را کاهش داده است. بااینحال، در صورت عدم دسترسی به واکسن یا نقص ایمنی، مشورت با پزشک برای تزریق واکسن در بزرگسالی ضروری است.

جمع بندی

تغییر الگوی اپیدمیولوژیک آبله مرغان نشاندهنده اهمیت پیشگیری فعال (واکسیناسیون) و نظارت دقیق بر شیوع بیماری است. بزرگسالانی که در کودکی به این ویروس مبتلا نشدهاند، باید با مشورت پزشک نسبت به تقویت ایمنی خود اقدام کنند

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری