به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه نشان داد که این سلولها که در بافت جنین اهدایی یافت میشوند، تواناییهای احیا امیدوارکنندهای دارند و چشم اندازهایی را برای درمان بیماریهای شبکیه باز میکنند.
شبکیه نقش اساسی در بینایی ایفا میکند، نور را میگیرد و آن را به سیگنالهای عصبی تبدیل میکند که مغز آنها را تفسیر میکند. اما با افزایش سن یا به دلیل بیماریهایی مانند دیابت و آسیبهای جسمی، شبکیه میتواند خراب شود و منجر به از دست دادن بینایی شود. درمانهای فعلی بر کاهش زوال سلولهای شبکیه و محافظت از سلولهای سالم تمرکز دارند، اما راه حلهای موثری برای ترمیم آسیب و بازگرداندن بینایی ارائه نمیدهند.
دانشمندان مدت هاست که به دنبال استفاده از سلولهای بنیادی برای جایگزینی سلولهای آسیب دیده در شبکیه هستند، اما هیچ سلول بنیادی مناسبی در شبکیه انسان برای این منظور یافت نشده است. با این حال، مطالعه جدید دو نوع سلول بنیادی شبکیه را نشان داد که قادر به بازسازی و تولید مثل هستند:
- سلولهای شبه سلولهای بنیادی عصبی شبکیه انسان (hNRSCs).
- سلولهای بنیادی اپیتلیال رنگدانه شبکیه (RPE).
دانشمندان دریافتهاند که هر دو نوع قادر به تکثیر خود هستند، اما فقط نورونها میتوانند به انواع دیگر سلولهای شبکیه تغییر کنند و آنها را به کاندیداهای بالقوه برای درمانهای آینده تبدیل میکند.
دانشمندان مدلهای سه بعدی شبکیه چشم انسان را به نام "اندامک" تولید کردند تا پیچیدگی بافت انسان را با دقت بیشتری نسبت به مدلهای حیوانی شبیه سازی کنند. تجزیه و تحلیلها نشان داد که این اندامکها حاوی سلولهای بنیادی عصبی مشابه سلولهای موجود در بافت جنینی هستند.
این تیم همچنین توالی مولکولی را شناسایی کرد که این سلولها را به رتیکولوسیتهای دیگر تبدیل میکند و فرآیند ترمیم را تنظیم میکند. هنگامی که سلولهای بنیادی به موشهای مبتلا به بیماری شبیه به رتینیت پیگمنتوزا پیوند زده میشوند، به رتیکولوسیتهایی تبدیل میشوند که قادر به جذب و پردازش نور هستند و در نتیجه بینایی موش بهبود مییابد و این اثر در طول آزمایش ۲۴ هفتهای ادامه مییابد.
این یافتهها نشان میدهد که سلولهای بنیادی عصبی شبکیه انسان (hNRSCs) میتوانند برای توسعه درمانهای جدید برای اختلالات شبکیه در انسان مورد استفاده قرار گیرند. با این حال، دانشمندان بر نیاز به مطالعات بالینی بیشتر برای تأیید اثربخشی آن و اطمینان از ایمنی آن قبل از اینکه بتوان آن را به عنوان یک درمان ترمیم بینایی به کار گرفت، تاکید کردند.
این مطالعه در مجله Science Translational Medicine منتشر شد.
منبع: لایفساینس