زحل پس از کشف ۱۲۸ قمر جدید که به دور آن می‌چرخند، تاج "پادشاه قمرها" را بر سر می‌گذارد

به گزارش مجله خبری نگار، تا همین اواخر، عنوان "پادشاه قمرها" به مشتری نسبت داده می‌شد، اما زحل اکنون ۲۷۴ قمر دارد که تقریبا دو برابر مجموع سیارات دیگر است.

تیم پشت اکتشافات اخیر قبلا ۶۲ قمر زحل را با استفاده از تلسکوپ کانادا-فرانسه-هاوایی شناسایی کرده بود و پس از مشاهده برخی نشانه‌های نوری مبنی بر وجود قمر‌های بیشتر، مشاهدات بیشتری را در سال ۲۰۲۳ انجام دادند.

دکتر ادوارد اشتون، محقق ارشد، همکار فوق دکترا در موسسه نجوم و اخترفیزیک در آکادمی سینسیا در تایوان، گفت: "همانطور که انتظار داشتیم، ما ۱۲۸ قمر جدید پیدا کردیم. بر اساس برآورد‌های ما، فکر نمی‌کنم مشتری هرگز به زحل برسد.»

تا ۵ فوریه ۲۰۲۴، ۹۵ قمر با مدار‌های شناخته شده برای مشتری تایید شده است. این قمر‌ها این هفته به طور رسمی توسط اتحادیه بین المللی نجوم به رسمیت شناخته شدند و در حال حاضر دارای نامگذاری‌هایی متشکل از اعداد و حروف هستند. در نهایت، طبق سنت قمر زحل، نام‌هایی با الهام از خدایان یا نام‌هایی از اساطیر اینوئیت (اسکیمو) یا اساطیر نورس (اساطیر نورس) به این قمر‌ها داده می‌شود.

قمر‌ها با استفاده از فناوری بهینه سازی شناسایی شدند که در آن ستاره شناسان تصاویر متوالی را به دست می‌آورند که مسیر ماه را در آسمان ردیابی می‌کند و سپس آنها را با هم ترکیب می‌کنند تا ماه به اندازه کافی روشن شود تا آن را تشخیص دهد. همه ۱۲۸ قمر جدید "قمر‌های نامنظم" هستند، اجرام شبیه سیب زمینی با اندازه فقط چند کیلومتر. تعداد فزاینده این اجرام جنجال‌های احتمالی آینده را در مورد آنچه به عنوان ماه به حساب می‌آید برجسته می‌کند.

اشتون گفت: "با فناوری‌های فعلی، فکر نمی‌کنم بتوانیم بهتر از آنچه قبلا در کشف قمر‌های اطراف زحل، اورانوس و نپتون به دست آمده است، دست یابیم. "

مشاهدات دقیق این قمر‌های کوچک ممکن است پنجره‌ای را برای دانشمندان فراهم کند تا دوره آشفته‌ای در اوایل منظومه شمسی را درک کنند، زمانی که سیارات در مدار‌های ناپایدار حرکت می‌کردند و برخورد‌ها رایج بود.

قمر‌های جدید خوشه‌ای هستند، که نشان می‌دهد بسیاری از آنها بقایای اجرام بزرگتری هستند که در ۱۰۰ میلیون سال گذشته در اثر برخورد متلاشی شده‌اند. همه این قمر‌ها در مقایسه با قمر‌هایی که به دور سیاره می‌چرخند، دارای مدار‌های بیضوی بزرگ در زاویه مورب هستند.

پروفسور برت گلدمن، ستاره شناس دانشگاه بریتیش کلمبیا، گفت: آن‌ها احتمالا قطعاتی از قمر‌های کمتری هستند که در ابتدا گرفته شده‌اند و سپس در نتیجه برخورد‌های شدید، چه با قمر‌های دیگر زحل و چه با دنباله دار‌های عبور، سقوط کرده‌اند.

مطالعه دینامیک بسیاری از قمر‌های زحل می‌تواند به حل سؤالات مربوط به منشا حلقه‌های زحل کمک کند، که دانشمندان معتقدند نتیجه نابودی ماه توسط گرانش سیاره بوده است.

منبع: گاردین