به گزارش مجله خبری نگار، اما این انفجار فقط یک رویداد فضایی هیجان انگیز نبود، بلکه میتوانست اثرات زیست محیطی قابل توجهی به همراه داشته باشد، زیرا تصور میشود مقادیر زیادی از آلایندههای جوی در لایههای بالایی جو زمین آزاد شده است. این آلایندهها شامل اکسیدهای فلزات و نیتروژن هستند که ممکن است بر لایه اوزون تأثیر منفی بگذارد و ثبات آب و هوایی آینده را تهدید کند.
به گفته ستاره شناس و کارشناس زبالههای فضایی جاناتان مک داول، بالای موشک در ارتفاع حدود ۹۰ مایلی (۱۴۶ کیلومتر) منفجر شد و بدون سوخت حدود ۸۵ تن وزن داشت.
کانر پارکر، محقق شیمی جوی در دانشگاه کالج لندن، تخمین زد که موشکی که در جو سقوط میکند ممکن است ۴۵.۵ تن اکسیدهای فلزی و ۴۰ تن اکسیدهای نیتروژن تولید کرده باشد، موادی که به لایه اوزون محافظ زمین آسیب میرسانند.
پارکر که اخیرا فهرستی از انتشار موشکها و آلایندههای ناشی از ورود مجدد ماهوارهها به جو را در مجله Nature منتشر کرده است، مدت کوتاهی پس از این حادثه این برآوردها را در حساب لینکدین خود منتشر کرد.
با این حال، او در ایمیلی به فضا تأیید کرد که این ارقام برآوردهای اولیه هستند، نه محاسبات دقیقی از تأثیر حادثه بر محیط زیست.
پارکر در لینکدین خود گفت که میزان آلودگی بالقوه فلزات ناشی از این حادثه یک سوم مقدار تولید سالانه از احتراق شهاب سنگها در جو زمین است.
تعیین میزان دقیق آلودگی ناشی از حادثه استارشیپ در لایههای بالایی جو دشوار است.
به عنوان مثال، دانشمندان دقیقا نمیدانند که چه مقدار جرم موشک سوخته و چه مقدار از آن به زمین افتاده است.
مک داول گفت که ممکن است چندین تن زباله در اقیانوس افتاده باشد.
خوشبختانه، قسمت بالای استارشیپ برخلاف ماهوارهها و موشکهای مرحله بالا بسیاری از موشکهای دیگر از جمله موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس از فولاد ضد زنگ ساخته شده است، نه آلومینیوم. احتراق آلومینیوم چیزی است که بسیاری از دانشمندان را نگران میکند، زیرا اکسیدهای آلومینیوم تولید میکند، مواد سفیدی که به ازن آسیب میرسانند و بازتاب جو زمین را تغییر میدهند.
در سالهای اخیر، میزان اکسیدهای آلومینیوم ساطع شده به مزوسفر و استراتوسفر فوقانی - لایههای میانی خالص جو - به طور چشمگیری افزایش یافته است. دانشمندان نگران آلودگی هوا در این لایههای بالایی هستند، زیرا ارتفاع شدید به این معنی است که آلایندهها برای مدت طولانی در هوا باقی میمانند.
با افزایش مورد انتظار پرتاب موشک، رشد تعداد ماهوارهها و افزایش سرعت ورود مجدد به جو، غلظت این گازها و ذرات مضر میتواند به سرعت افزایش یابد. این آلایندهها ممکن است مانع بازیابی لایه اوزون شوند و آسیبهای ناشی از مواد تخریب کننده لایه ازن را که در گذشته در اسپریها و یخچالها استفاده میشدند، تشدید کنند.
آلودگی هوا ناشی از سوختن ماهوارهها همچنین میتواند میزان گرمای حفظ شده توسط جو زمین را تغییر دهد و به طور بالقوه منجر به عواقب جدی آب و هوایی شود.