رکورد جهانی پرتاب موشک به ارتفاعات بالا شکسته شد!

دانشجویان دانشگاه کالیفرنیای جنوبی با پرتاب یک موشک به ارتفاعات بالا، رکورد جهانی را به نام خود ثبت کردند.

به گزارش مجله خبری نگار/بهار، موشک افترشاک ۲ (Aftershock II) که متعلق به این گروه بود، ماه گذشته به ارتفاع ۴۷۰ هزار پا (۱۴۳ هزار و ۲۵۰ متر) رسید. این نتایج افترشاک ۲ را به عنوان سریع‌ترین موشک آماتور با بیشترین اوج‌گیری در تمام دوران معرفی می‌کند.

آزمایشگاه پیشران موشک دانشگاه کالیفرنیای جنوبی که در سال ۲۰۱۹ به اولین سازمان دانشجویی تبدیل شد که موشکی را به فضا پرتاب کرده است، ماه گذشته موشک افترشاک ۲ خود را به ارتفاع ۱۴۳.۳۸ کیلومتر بالای سطح زمین فرستاد. این رکورد جدید، رکورد ارتفاع ۱۱۵.۸۲ کیلومتر قبلی را که در سال ۲۰۰۴ توسط گروه اکتشاف فضایی غیرنظامی ثبت شده بود، شکست.

رایان کریمر (Ryan Kraemer)، مهندس اجرایی این آزمایشگاه و فارغ التحصیل کارشناسی مهندسی مکانیک، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده چندین دستاورد مهندسی برای اولین بار است. افتر شاک ۲ با قوی‌ترین موتور سوخت جامد که تاکنون توسط دانشجویان روشن شده و قوی‌ترین موتور کامپوزیت ساخته شده توسط تازه‌کار‌ها متمایز می‌شود.

پرتاب پیشگامانه آزمایشگاه پیشران موشک دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در ماه آوریل سال ۲۰۱۹، از بندر فضایی نیومکزیکو آمریکا، شامل موشکی به نام ترولر ۴ (Traveler IV) می‌شد. این وسیله نقلیه به حداکثر ارتفاع ۳۳۹،۸۰۰ فوت (۶۴.۴ مایل یا ۱۰۳.۶ کیلومتر) رسید که بالاتر از خط کارمان با ارتفاع ۶۲ مایل (۱۰۰ کیلومتر) است که بسیاری از مردم آن را به عنوان مرز فضا در نظر می‌گیرند. حداکثر سرعت ۳۳۸۶ مایل در ساعت (۵۴۴۹ کیلومتر در ساعت) بود.

پرتاب مهم افترشاک ۲ در روز ۲۴ اکتبر از صحرای بلک‌راک در نوادا انجام شد. این موشک با ارتفاع ۱۳ فوت (۴ متر)، و وزن ۳۳۰ پوند (۱۵۰ کیلوگرم) بالاتر و سریع‌تر از مدل قبلی خود پرواز کرد و به حداکثر سرعت ۳۶۰۲ مایل در ساعت (۵۷۹۷ کیلومتر در ساعت) رسید.

کریمر می‌گوید: برای فراتر رفتن از استانداردی که با ترولر ۴ برای خود تعیین کردیم، مجبور شدیم بسیاری از چالش‌های فنی و عملیاتی را حل کنیم. او افزود: حفاظت حرارتی در سرعت‌های مافوق صوت یک چالش بزرگ در سطح صنعت است و سیستم رنگ محافظی که ما توسعه دادیم عملکردی عالی داشت و موشک را قادر ساخت که تا حد زیادی دست نخورده بازگردد». ما همچنین ارتقای مهمی در باله‌ها انجام دادیم و لبه‌های کربن قبلی را با لبه‌های جلویی تیتانیوم جایگزین کردیم.
افترشاک ۴ همچنین دارای سیستم‌های سفارشی و برد‌های مداری بود که دانشجویان آنها را از پایه و اساس طراحی کرده و ساخته بودند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری