به گزارش مجله خبری نگار، فرانسویها با مصرف گندم الجزایر، بدون پرداخت هزینه آن، خشم این کشور آفریقایی را برانگیختند. در سال ۱۸۳۰ فرمانروای الجزایر، سفیر فرانسه را بابت پرداخت هزینه گندم فراخواند و پاریس با این بهانه، لشکرکشی به الجزایر را آغاز کرد. به دلیل هرجومرج داخلی، تسخیر و استعمار کامل الجزایر حدود دو دهه بهطول انجامید. فرانسویها درکنار پیگیری اهداف امپریالیستی خود، برای مقابله با فرهنگی بومی، دست به اقداماتی مانند سرقت کتابهای ادبی، کشتار علمای مسلمان و استفاده از زبان و خط فرانسوی بهجای زبان عربی زدند.
شکنجههای هدفمند برای سرکوب آزادیخواهان و مخالفان نیز، امری عادی تلقی میشد، اما این همه ماجرا نبود. بنابر اعتراف مقامات فرانسوی در دهه ۱۹۶۰، این کشور بیش از ۱۷ مورد آزمایش هستهای در صحرای الجزایر انجام داده است که تنها در یکی از آزمایشها، بمبی با قدرت چهار برابر انفجار هیروشیما در الجزایر آزمایش شد.
مزید بر آسیبهای محیطزیستی، تعداد قربانیان ناشی از تشعشعات رادیواکتیو، ۴۰ هزار نفر برآورد شده است. آمارهای غیررسمی از کشتار ۵/۵ تا ۱۰ میلیون نفر در ۱۳۰ سال استعمار فرانسویها حکایت دارد که حدود یکسوم جمعیت آن روزهای الجزایر را شامل میشد. جنایات خونین فرانسویها به حدی بود که تنها در هشتمین روز از ماه مه سال ۱۹۴۵، ۴۵ هزار الجزایری را بهجرم تظاهرات و طلب استقلال برای کشورشان به گلوله بستند.
با این حال، استعمارگران اروپایی تنها به کشتار صِرف راضی نبودند و جمجمه بیشاز ۱۸ هزار الجزایری را با خود به فرانسه بردند! این جمجمهها هماکنون در موزه مردم شناسی فرانسه نگهداری میشود. وحشیگریهای متعدد استعمارگران فرانسوی به بیداری مردمان الجزایر انجامید و «جبهه آزادیبخش میهنی الجزایر» با هدف بیرون راندن استعمارگران، در سال ۱۹۵۴ تاسیس شد. با شروع فعالیت جبهه آزادیبخش، مبارزات نامنظمی در سراسر شمال آفریقا شکل گرفت که پس از هشتسال و با تقدیم بیشاز یک میلیون کشته در راه آزادی، به استقلال الجزایر منتهی شد.