بیانیه سفارت الجزایر به مناسبت شصتمین سالروز استقلال این کشور

به گزارش مجله خبری نگار،  حال که مردم الجزایر این عید شکوهمند را جشن می‌گیرند، و در شصتمین سالروز این مناسبت، احساسات خود را به این روز درخشان که ثمره مبارزات نفس گیر و حماسه‌وار مردم در دوره‌ها و مراحل مختلف استعمار است، گره می‌زنند، آن آرمان‌ها و اصول ملی مقدّس که جمعی از پیشگامان جنبش ملی تثبیت کردند در ذهن ما تداعی می‌شود. همان اصول و آرمان‌هایی که شهیدان و رزمندگان با عزم و استواری در راه آن قدم برداشته، و به کوران جنگی خانمان سوز وارد شدند که استعمار کینه توز قوی‌ترین و بزرگترین سلاح‌های کشتار و شکنجه و نابودی را در آن به کار گرفت.

استقلال الجزایر بدون پرداخت بهایی گزاف به دست نیامد. برای حفاظت از حاکمیت این سرزمین ۵ میلیون و ۶۳۰ هزار تن در طول سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۹۶۲ به شهادت رسید، و این بهایی است که آن را نسل‌ها یکی پس از دیگری در برابر تهاجم استعمار و در جریان قیام‌های متوالی برای از شکست حصار اشغال پرداخت کردند. همچنین، طی یک مبارزه سیاسی قوی و پایدار که با خودخواهی‌های استعمار بیدادگر در تضاد بود، استعماری که خواسته‌های ملت ما را با سرکوب وحشیانه، که بدترین نمود آن کشتار ۸ می ۱۹۴۵ بود، پاسخ گفت. خلاصه کلام و به قول مرحوم دکتر فرانتس فانون؛ استعمار فرانسه چنان کرد که فرزندان الجزایری در زمین نیز عذاب ببیند.

این سیر مداوم استواری مردم الجزایر و مبارزه آن‌ها در برابر استبداد و استثمار، انقلاب شکوهمند نوامبر را به همراه داشت. انقلابی که همچون برگی زرین در تاریخ معاصر جهان، و تاریخ مبارزه ملت‌ها در راه آزادی و استقلال می‌درخشد. این انقلاب را جوانانی رقم زدند که شهادت را به زندگی در زیر یوغ اشغال ترجیح دادند.

انقلاب پیروزمند نوامبر ۱۹۵۴ که پس از ۷ سال جنگ ویرانگر به استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲ انجامید، پس از شهادت یک میلیون و پانصد هزار تن از بهترین مردان و زنان قهرمان الجزایر، آواره و تبعید شدن میلیون‌ها نفر از ساکنان، و ویرانی هزاران خانه و آبادی به ثمر نشست. انقلاب مبارک الجزایر یک نقطه عطف مهم و تاریخی، و یک تحول بنیادین در مسیر ملت الجزایر به شمار می‌رود، زیرا که الجزایر را از ذلت به عزت، و از اطاعت و فرمانبرداری به شکستن غل و زنجیر ستمگران رساند، و آن را از یک ملت و سرزمینی که با همه ارکان سیاسی و اداری و نظامی و فرهنگی و دینی خود تحت سیطره استعمار بود، به یک سرزمین آزاد با همه عناصر تمدن اسلامی و عربی و آمازیغی بدل کرد.

این انقلاب آزادیبخش، علاوه بر تحقق استقلال برای الجزایر، در توانمندسازی بسیاری از ملت‌های مظلوم در سراسر دنیا برای رهایی از چنگال استعمار و تبعیض نژادی نقش جدی داشت، و برای مبارزه در راه آزادی و رهایی همیشه یک اسوه بوده و خواهد ماند.

همانا احیای استقلال الجزایر، فرصتی برای ورود به عرصه بازسازی بود. لذا، همانگونه که الجزایر می‌تواند به شکوه انقلاب نوامبر خود، که جهانیان را مبهوت کرد، ببالد، دستاورد‌های الجزایر طی شش دهه پس از استقلال نیز موضوعی غیر قابل انکار و شایسته مباهات برای مردم الجزایر است. در ادامه هدف و تمایل به ترسیم آغازی جدید برای الجزایر که بتواند برای ملت آن، شرایط زندگی در کشوری دموکراتیک، شکوفا و وفادار به ارزش‌های انقلاب یکم نوامبر ۱۹۵۴ را فراهم نماید، کشور الجزایر از دو سال پیش، و پس از به قدرت رسیدن رئیس جمهوری دموکراتیک خلق الجزایر، جناب آقای عبد المجید تبون، توانست با مبادرت به اصلاحات، بسیاری از نهاد‌های قانون اساسی خود را بازسازی نموده، و بسیاری از تعهدات آقای رئیس جمهور که برنامه‌ها و اولویت‌های خود را برای خدمت به مردم الجزایر بر آن بنا کرده بود، محقق سازد.

منظور از این "تعهدات ۵۴ گانه برای بنای یک جمهوری جدید"، مثلاً؛ بازنگری گسترده قانون اساسی، باز طراحی چارچوب قانون انتخابات، مبارزه با فساد و کلاهبرداری، اخلاقی نمودن سیاست و زندگی عمومی، اشاعه روحیه ابتکار، تشویق سرمایه گذاری، تولید ثروت، تقویت دموکراسی مشارکتی، تحکیم شهروندی و حس مدنی، و افتخار به هویت ملی است.